بزرگداشت میکل آنژ شرق، ابوالحسن صدیقی

هفته گذشته مراسم بزرگداشت پدر مجسمه سازی ایران ، استاد ابوالحسن خان صدیقی ، توسط شاگردان نسلهای بعد وی برگزار شد، در این مراسم سردیس استاد نیز رونمایی شد.

هفته پیش به مناسبت بزرگداشت ابوالحسن خان صدیقی ، نقاش و پدر مجسمه سازی ایران ، به همت هنرستان کمال الملک مراسمی برای وی برگزار و سردیس وی رونمایی شد.
ابوالحسن خان صدیقی نقاش و مجسمه ساز برجسته ایرانی و از شاگردان کمال الملک در سال ۱۲۷۳ در محله عودلاجان تهران به دنیا آمد. پس از فعالیتهای بیشمار وی ،در سال ۱۳۷۰ کمیسیون ملی یونسکو در ایران تصمیم گرفت از آثار صدیقی عکس برداری کند و کتابی منتشر کند.کتاب در سال ۱۳۷۳ منتشر شد. صدیقی یک سال پس از انتشار این کتاب در ۲۰ آذر ۱۳۷۴ درگذشت. پس از مرگ برای او مجالس بزرگداشتی برگزار شد، همچنین سفارش ساخت مجسمه ای از او به فرزندش فریدون صدیقی داده شد که این تندیس نیم تنه هم اکنون در دانشکده هنرهای زیبا قرار دارد. در سال ۱۳۸۸ نیز تندیس نیم تنه دیگری از این هنرمند در جزیره کیش و در قطعه گذر هنرمندان برپا شد.
حمید شانس، مجسمه ساز، در بخشی از مراسم استاد که در هفته پیش برگزار شد ،گفت: «چرا با وجود شخصیت های برجسته در مجسمه سازی معاصر، ابوالحسن خان صدیقی را بعد از ٩٠ سال همچنان پدر مجسمه سازی معاصر می دانیم؟ من تمایل دارم به این وجه زندگی هنری او و قابلیت های آثار او اشاره کنم». او در پاسخ به پرسشی که مطرح کرده بود، گفت: «به گمان من ماندگارشدن یک هنرمند صرفا در توان تکنیکی او خلاصه نمی شود اما آنچه چنین قابلیتی را به ابوالحسن صدیقی داد، آثاری مانند نیم تنه هایش یا نقاشی های چیره دست او نیست بلکه به گمان من مجموعه کارهایی است که از شخصیت های ملی مانند فردوسی، یعقوب لیث، خیام، نادر و... ساخت. او در مقطعی زندگی کرد که جامعه سنتی درحال فروپاشی بود و جامعه نوین قرار بود از درون آن سر درآورد.

جامعه یکپارچه ملی ایران معاصر به وحدت ملی نیاز داشت و این وحدت باید در چهره های مشخص ملی تبلور می یافت که فردوسی به عنوان کسی که زبان فارسی را زنده نگه داشت، نمونه آن بود. این چهره ها برای ایجاد وحدت ملی علاوه بر مقبول بودن از سوی مردم باید در اشکال مختلف مانند خیام، ابن سینا و... شکل می گرفتند». شانس در مورد خلق مجسمه شخصیت های ملی از سوی صدیقی اظهار کرد: «در حقیقت ابوالحسن خان، چهره های ایرانی را انتخاب می کند و از دوران قدیم به آنها لباس و از دوران معاصر به آنها حرکت و حالت می دهد. این آثار به همان اندازه که به مثابه چهره های تاریخی و ملی در دوران گذشته هستند، حرکت آنها در دوران معاصر سمبلی برای مردم امروز است».
عبدالرضا ذکایی، داماد و خواهرزاده ابوالحسن خان صدیقی، نیز در بخش دیگری از این نکوداشت گفت که قرار بود نوشین دخت صدیقی که دختر صدیقی است در این مراسم صحبت کند اما به دلیل سفری برای دیدار فرزندانش به پاریس، او به جایش در این برنامه شرکت کرد. ذکایی سپس به وضعیت صدیقی در سال های پایانی عمرش اشاره کرد: «او در اواخر عمر به دلیل کهولت سن و آزردگی، خانه نشین بود. آقای میرسلیم، وزیر ارشاد وقت به او تلفن کرد و گفت که می خواهد ابوالحسن خان را ببیند. من این پیغام را منتقل کردم اما ایشان گفت که به آقای میرسلیم بگویید شما وزیر هستید و من باید به حضورتان بیایم اما چون بیمارم این دیدار بماند برای بعد. بعد از یک ماه بار دیگر این جریان تکرار شد و ابوالحسن خان همان جواب را داد. بعد از درگذشت دایی ام، آقای میرسلیم بر سر جنازه او نماز خواند و به این موضوع اشاره کرد که دوبار قصد دیدار ابوالحسن خان را داشته است.»
پس از آن سردیس ابوالحسن صدیقی که از سوی جعفر نجیبی ساخته شده است، رونمایی شد. نجیبی در سخنانی کوتاه گفت: «وقتی این مجسمه را می ساختم، گریه می کردم چون به مظلومیت ابوالحسن خان فکر می کردم. من این کار را باعشق انجام دادم و آن را به وحدت مجسمه سازان هدیه می کنم. امیدوارم مجسمه سازان با هم وحدت داشته باشند.»