جنبش هنری سیاه

این جنش  هدفهایی با تاکید بر جدایی فرهنگ سفیدپوستان از سیاه پوستان، و ترویج این نحوه تفکر را دنبال می کرد. این جنبش راهکارهایی مانند، ایجاد نهادهای مستقل سیاه پوستان، راه اندازی جنبش هایی که تنها سیاه پوستان عضو آن بودند و در نهایت وارد کردن هنر به جامعه ملی خودشان که مرکز آن در لس آنجلس بود، را دستور کار خود قرار داده بود.

این سازمان ملی به نوعی از انقلاب فرهنگی سیاه پوستان حمایت می کرد و هدف آن ترویج این دیدگاه بود که هنر باید ابزاری باشد برای آزادی ، ستایش مردم ، افشاگری از اعمال دشمنان و حمایت از انقلابها. در آن سالها جنبش های متعددی در حال شکل گیری بودند، از جمله جنبش هنری سیاه در شهر هارلم که در همسایگی لس آنجلس قرار داشت و هدفش این بود که سیاه پوستان آفریقایی _ آمریکایی را ترغیب کند تا به فعالیت هایشان ادامه دهند.

یکی از محله های مهمی که مرکز فعالیت های این جنبش هنری قرار گرفت ، "واتز" نام دارد که امروزه همچنان سیاه پوستان آفریقایی-آمریکایی آنرا مرکز اصلی فعالیت های این جنبش می شناسند. فعالیت هایی مانند : استودیو سیاه پوستان، کارگاه نویسندگان سیاهها ، برج هنری واتز، فستیوال تابستانی واتز و ...

"دیوید همنز" هنرمند آفریقایی-آمریکایی متولد سال 1943 و یکی از تاثیر گذارترین هنرمندان در جنبش هنری سیاه یا BAM (Black Art Movement) می باشد. وی که زمینه فعالیتش بیشتر در قالب اینستالیشن، پرفورمنس و مجسمه بود، همچنین آثارش در حیطه بادی پرینت درشهرت جهانی اش نقش مهمی ایفا کرده است .

هنرمندانی مانند " دیل "، " آلونزو دیویس "( شخصی که گالری بروکمن را تاسیس کرد) ،" گرک پتز" و مجموعه ای از مستندات شگفت انگیز عکاسی که تفکرات ما را نسبت به مکان ها و زمانهایی که میشناسیم دچار تردید میکند . امروز می توان در کتب و مجلات گوناگون که بر پایه این جنبش شکل گرفته شواهد خیره کننده ای از هنرمندان آفریقایی-آمریکایی فراموش شده یا ناشناخته ،که شاید آثارشان تاثیر زیادی نه فقط بر این جنبش بلکه بر کل تاریخ لس آنجلس در آن دهه ها داشته، را یافت. به عنوان مثال اولین نمایشگاه انفرادی " دوشان " که در همان زمان در لس آنجلس برگزار شد بی تاثیر از این هنرمندان پیشگام نبوده است .

جنبش هنری سیاه تاثیر انکار ناپذیری در تارخ هنری لس آنجلس داشته است . این جنبش هنری مطابقت زیادی با بیان " کلی جونز " تاریخ نویس معروف دارد که می گفت: "نقاط متمرکز ستیزه جویی قدرت سیاه پوستان و یک جداگرایی محلی ، بومی و هنری مردمی که سیاهها برای سیاهها ساختند تا نه بوسیله هنر جهانی بلکه با هنر خیابانی آشنا و شناخته شوند ." این هنر تا حدود زیادی توسط شورش های خیابانی که در منطقه واتز صورت می گرفت شناخته و معروف شد تا جایی که نظریه پرداز فرانسوی " گای دبورد" از این هنر با عنوان  "مجلس تخریب " یا " شورش علیه کالا " نام می برد. امروزه نیز مردم واتز همچنان خواهان عدالت و برابری خود هستند و انگیزه های این هنر را همچنان زنده نگه می دارند .

توضیح تصویر:

دیوید همنز در حال اجرای بادی پرینت هایش – 1974

سایت آرتانیان/ الهام یزدان پناه