نمونه و ماندگار...
شهادت دکتر ابوالحسن خان علی و نام نهادن آن روز به نام روز معلم و باز تکرار تاریخ و به شهادت رسیدن استادی دیگر درست در همان زمان! دشمنان بدانند که با شهادت هزاران معلم دیگر هم نمی‌توانند ارزش و مقام معلم را خدشه دار کنند بلکه تنها ضعف خود را می‌رسانند که سر اسلحه را طرف کسانی نشانه رفته‌اند که قلم در دست دارند.
ممتاز و نمونه شدن برای یک سال است.
و ماندگار شدن برای یک عمر؛
سلام بر معلمی که هر سال نمونه است و یک عمر ماندگار.
پیش‌تر در اردیبهشت سال 1340 دکتر ابوالحسن خان علی در جریان اعتصاب و تجمع معلمان در برابر مجلس شورا به شهادت رسید. خان علی هنگام مرگ بیست و نه سال داشت. وی فارغ‌التحصیل دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران بود. پنج سال بود که در دبیرستان‌های تهران فقه و عربی تدریس می‌کرد و در دوره دکترای معقول و منقول، سرگرم به تحصیل بود. معلمان در آن زمان می‌گفتند حقوق یک دبیر سابقه دار لیسانسه کم‌تر از حقوق یک مستخدم جزء در سازمان برنامه یا شرکت ملی نفت یا راننده تاکسی است.
قرار بود هیأتی از معلمان با رئیس مجلس ملاقات کنند. معلمان فریاد می‌زدند و شعار می‌دادند. مأموران پلیس تیر هوایی شلیک کردند و با باتوم معلمان را زدند. صدای تیر اندازی و شعارهای معلمان در صحن علنی مجلس شنیده شد. مجلس در حال بررسی لایحه افزایش حقوق معلمان بود. یکی از نمایندگان گفت: در بیرون معلمان را می‌کشند و ما اینجا لایحه حقوق معلمان را بررسی می‌کنیم. جلسه متشنج شد. پیکر دکتر عبدالحسین خان علی بر روی دست معلمان و همه شعار می‌دادند کشتند یک معلم را ...
موج اعتراض سراسر کشور را فراگرفت و مدارس تعطیل شد.
در هیجدهم اردیبهشت ماه، معلمان با صدور قطعنامه ای روز دوازدهم اردیبهشت ماه را به یادبود اعتصاب موفقیت آمیز معلمان و شهادت دکتر خان علی روز معلم اعلام کردند.پس از انقلاب اسلامی نیز با شهادت استاد شهید مطهری در دوازدهم اردیبهشت1358، باز همین تاریخ به عنوان روز معلم شناخته شد.
خوشا به حال کسانی که بار سنگین ادب و دانش را بر دوش می‌کشند و لذت معنوی آموختن و شکوفا کردن استعدادها و به بار نشاندن انسان‌ها را بر تمام لذت‌های مادی و زودگذر دنیا ترجیح می‌دهند و خشنودند که در مسیر تعلیم و تربیت به تلاش می‌پردازند. در سعادت و نیک بختی و عاقبت به خیری آنان همین فرمایش امام صادق (ع) بس است که فرمودند: «تمامی جنبندگان روی زمین و ماهی‌های دریا و هر کوچک و بزرگ در زمین و آسمان برای آموزگار خوب طلب آمرزش می‌کنند». معلم علاوه بر این که دیگران را آموزش می‌دهد، خود نیز باید به سطح دانش و آگاهی‌هایش بیفزاید و به آموختن و گردآوری مطالب جدید همت گمارد تا هم به فضایل خود افزوده باشد و هم تدریس خود را پربارتر کند؛ هرچند که لذت آموختن از لذت تعلیم دادن کم‌تر نیست.»
معلمان، مربیان و استادان همیشه به عنوان الگوی رفتاری مسلم و قوی مطرح بوده‌اند. آنان نه تنها خواندن و نوشتن می‌آموزند، بلکه معلم رفتار و گفتار شاگردان هم هستند و تمام حرکات و سکنات استاد، چه در محیط تعلیم و چه در خارج از آن، زیرِ نگاه‌های تیز شاگردان قرار دارد و ناخواسته در عمق جان آن‌ها ریشه می‌دواند و آثارش در سالیان بعد نمایان می‌شود.
به همین خاطر استادان و مربیان اگر می‌خواهند الگوهای مناسب و موفقی
برای جامعه باشند، ناگزیر باید رفتارهایی متناسب با شأن و منزلت معلمی داشته باشند تا سلامت جامعه را تأمین کنند و از تخریب آن جلوگیری نمایند.
چقدر زیبا است که انسان قدر زحمات دیگران را بداند و خدمات آنان را ارج نهد و بنا به فرمایش قرآن کریم «جزای نیکی جز نیکی نمی‌تواند باشد». گرچه بسیاری از نیکی‌ها، از جمله آموختن علم، در این دنیا و به دست انسان‌ها جبران نمی‌شوند، ولی سزاوار است که انسان در مقابل احسان دیگران، نهایت سپاس گزاری را داشته باشد.
معلم عزیزم بی انصافیست که تو را به شمع تشبیه کنم زیرا شمع را می‌سازند تا بسوزد اما تو می‌سوزی تا بسازی.
مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: ملیحه قشقایی
تنظیم: مریم فروزان کیا
