انحلال پذیری مواد در آب
چکیده:
مواد بر اساس میزان انحلال پذیری در آب تقسیم بندی می شوند. انحلال پذیری یک ماده بیشترین مقدار گرم یک ماده که در دمای معین در 100 گرم آب حل می شود را مشخص می کند.
شرح درس:
• بیشترین مقدار از یک ماده که در دمای معین در 100 گرم آب حل می شود، انحلال پذیری آن ماده را در آب مشخص می کند.
با توجه به میزان انحلال پذیری، مواد به سه دسته تقسیم می شوند:
محلول: موادی هستند که انحلال پذیری آن ها از یک گرم حل شونده در 100 گرم آب بیشتر است. مانند شکر، اتانول، متانول، پتاسیم نیترات، منیزیم سولفات و ...
نامحلول: موادی هستند که انحلال پذیری آن ها از 01/0 گرم حل شونده در 100 گرم آب کمتر است. مانند نقره کلرید، باریم سولفات و ...
کم محلول: موادی هستند که انحلال پذیری آن ها بین 01/0 تا 1 گرم حل شونده در 100 گرم آب است. مانند هگزانول، کلسیم سولفات و...
نکته: استون، الکل های سبک مانند متانول و اتانول، کربوکسیلیک اسیدهای سبک مانند متانوییک اسید و اتانوییک اسید، به هر نسبتی در آب حل می شوند یعنی انحلال پذیری آن ها حد معینی ندارد.
در رابطه با مواد محلول و نامحلول بهتر است به چند نکته توجه کنید:
ترکیب های دارای یون های آمونیوم، کاتیون فلزهای قلیایی، نیترات و یا کلرات همگی در آب محلول هستند. ترکیب های دارای یون هایCl- ,Br- ,I- ,SO42- نیز اغلب در آب محلول هستند.
ترکیب های دارای یون های کربنات، فسفات، هیدروکسید، اکسید و یا سولفید همگی در آب نامحلول هستند و در موارد کمی محلول می باشند.
یون های Cl- ,Br- ,I- ,SO42- در ترکیب با Hg2+ و Cu2+ محلول، و در ترکیب با Hg22+ و Cu+ نامحلول هستند.
مرکز یادگیری سایت تبیان- تهیه و تنظیم: مهسا شاه حسینی
