نئون

نئون یک عنصر شیمایی جدول تناوبی است که نماد آن Ne بوده و عدد اتمی آن 10 می باشد. نئون تقریباً یک گازنجیب بی حرکت و بی رنگ می باشد که اگر در لوله های خلا و یا لامپ های نئون بکار برده شوند نور مایل به قرمز واضحی را تولید می کند.

ویژگی های قابل توجه

نئون دومین گاز نجیب سبک بوده که در لامپ های خلاء نور نارنجی مایل به قرمز از خود ساطع می کند. نئون در بیشتر موارد به عنوان خنک کننده ارزانتری در مقایسه با هلیوم در نظر گرفته می شود. نئون در میان گازهای کمیاب در ولتاژ معمولی بیشترین تخلیه را دارد.

کاربردها

نور نارنجی مایل به قرمزی که لامپ نئون ساطع می کند به طور بسیار گسترده ای در علائم تبلیغاتی استفاده می شود. نئون معمولا برای بوجود آوردن این گونه نورها استفاده می شود و این در حالی است که بسیاری از گازهای دیگر برای تولید نور با رنگ های دیگر استفاده می شود.

موارد کاربری دیگر عبارتند از:

• شاخص اندازه گیری ولتاژ بالا
• بازدارنده برقی
• تونل اندازه گیری موج
• لامپ تلویزیون
• نئون و هلیوم برای تولید گازهای لیزری نیز استفاده می شوند.

نئون مایع مصرف اقتصادی داشته و به عنوان عامل خنک کننده در سیستم های برودتی استفاده می شود.

تاریخچه

Georigius Agricola نئون که یونانی آن Neos به معنی جدید می باشد توسط William Ramsay و Morris Travers در سال 1898 کشف شد.

پیدایش

نئون معمولا به شکل گاز با مولوکول هایی که حاوی یک اتم نئون می باشند یافت می شود. نئون که از گازهای نادر است در قسمت اول اتمسفر زمین در ارتفاع 65000 متری یافت می شود که با سرد کردن هوا و تقطیر آن می توان مایع برودتی نئون را به دست آورد.

ترکیبات

اگر چه نئون در بسیاری از موارد عملی یک گاز بی اثر است اما در ترکیب با فلوئور در آزمایشگاه ترکیبات رنگین جالبی را به وجود می آورد. این عمل باعث شده که تصور شود که ترکیب نئون به صورت طبیعی وجود دارد اما مدارک و شواهد می گویند که این فرضیه ممکن است درست باشد و ممکن است صحیح نباشد.

یونهای Ne+  , NeH , +(NeAr )+  , +HeNe نیز در طیف سنجی جرمی مشاهده شده اند. همچنین نئون می تواند یک هیدرات ناپایدار را به وجود آورد.

ایزوتوپ ها

نئون سه ایزوتوپ پایدار دارد:
( Ne-20 (%90.48), Ne- 21(%0.27), Ne-22(%9.25  Ne- 21 و Ne- 22 نوکلئوژنیک (nucleogenic) بوده و اختلاف آن ها به خوبی مشخص می شود. اما Ne- 20 به صورت نوکلئوژنیک (nucleogenic ) شناخته نشده و تغییرات آن در زمین مورد بحث و بررسی می باشد.

اصلی ترین واکنش های شیمیایی که ایزوتوپ های نئون را به وجود می آورند عبارتند از:

واکنش های (انتشار بار الکتریکی خنثی و از بین رفتن آلفا) ارسال نوترون, فروپاشی آلفا در Mg-24 و Mg-25 که Ne- 21 و Ne- 22 را تولید می کنند. ذرات آلفا از اورانیوم حاصل می شوند در حالی که نوترون ها از طریق واکنش دوم ذرات آلفا تولید می شوند.

تجزیه ایزوتوپی سنگ های خاکی پیدایش اولیه Ne-21 را نشان می دهد. این ایزوتوپ توسط واکنش های هسته ای بر Mg, Na, Si و Al به وجود می آیند. با تجزیه سه ایزوتوپ ترکیبات اولیه از نئون ماگمائی و نئون هسته ای تعیین می شود.

این عمل به ما نشان می دهد که نئون یک ابزار مناسب جهت تعیین دوره زمین شناسی سنگی و شهاب سنگی می باشد.

نئون نیز همانند زنون از گازهای آتشفشانی بوده که با Ne-20 و Ne-21 غنی شده اند. حجم ایزوتوپی نئون با توجه به نمونه های به دست آمده به ما نشان می دهد که نئون منبعی غیر جوی دارد. ترکیبات غنی شده Ne-20 از عناصر اولیه گازهای نادر در زمین بوده که احتمالاً معرف نئون خورشیدی می باشند. Ne-20 غنی شده همچنین در الماس ها وجود دارد که دلیلی دیگر بر وجود نئون خورشیدی در زمین می باشد.

مرکز یادگیری سایت تبیان - تنظیم: مریم فروزان کیا