دیدن امام عصر(عج) در حرم امام

حسین علیه السلام

جناب حجة الاسلام سید محمد آل طه از مرحوم حاج میرزا على محدث زاده (21) و او نیز به نقل از مرحوم حاج محقق چنین بیان فرمود كه: روزى در ایام سفر به كربلا، به هنگام تشرف به حرم، ملتمسانه از آن حضرت فقط تقاضاى دیدار امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشریف) را نمودم. در همان لحظه، ناگهان متوجه شدم كه به محازات قبر حضرت على اكبر(علیه السلام) مردى بلند قامت، در حالى كه چفیه اى عربى بر سر دارد، نشسته است، در حالى كه مردى دیگر با فاصله اى به اندازه نیم قدم به احترام در كنارش حضور دارد.

در اولین نگاه بر چهره زیبا و پر هیبت آن مرد، متوجه شدم كه او كسى جز وجود مبارك امام زمان (علیه السلام) نیست، از این جهت براى بوسیدن و در آغوش انداختن خود، قصد كردم كه كه به جلو حركت نمایم، ولى در كمال تعجب دیدم كه قدرت كوچكترین حركتى را ندارم. پس به ناچار دقایقى چند به دیدار حضرتش ایستادم .

در همان لحظه به دلیل رد شدن بسیارى از زائران حرم امام حسین(علیه السلام) از كنار آن حضرت، به ذهنم خطور كرد كه

آیا تنها من توفیق دیدن مهدى (عجل الله تعالى فرجه شریف) را دارم یا آن كه دیگران نیز آن حضرت را دیده، ولى نمى شناسند؟ از این جهت از فردى كه كنارم ایستاده بودم، پرسیدم: آیا شما چنین آقایى را با این مشخصات در حرم مى بینید؟

با نگاه متعجبانه و منفى آن مرد! دریافتم كه این تنها منم كه توفیق دیدارش را یافته ام، پس با عشق فراوان بر او حریصانه مى نگریستم، تا شاید غم سال ها دورى را با لحظاتى شیرین جبران نمایم .

پس از مدتى آن حضرت به همراهى یارشان از جاى برخاسته و از حرم خارج شدند، در همان لحظه قدرت حركت خویش را بازیافتم، پس ‍ به دنبالشان دویدم، ولى اثرى از آنان نیافتم!

مرحوم محدث زاده اضافه مى فرمود:

از آن روز به بعد مرحوم محقق حالات معنوى عجیبى داشت كه ما به حالات وى سخت غبطه مى خوردیم.

منبع: تشرف یافتگان، از مجموعه شمیم عرش، پژوهشكده تزكیه اخلاقى امام على علیه السلام