غروب مادر پسران بی پسر

درست 1366 سال پیش یعنی 13 جمادی الثانی سال 64 هجری قمری ، سالروز وفات حضرت ام البنین علیهاالسلام؛ مادر گرامی حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)، مادر یک علقمه جاودانگی، همسر امیرالمومنین علی (علیه السلام)، بزرگ مرد تاریخ، مادر حماسه های عاشورای عباس (علیه السلام) و یادآور حماسه آفرینی های علمدار کربلا است .

چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بود، كه امیرالمؤمنین (علیه السلام) از برادرش عقیل، كه به اصل و نسب قبایل آگاه بود، درخواست كرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری كند و عقیل، فاطمه كلابیه (ام البنین) دختر حزام بن خالد را برای آن حضرت خواستگاری كرد و ازدواج صورت گرفت.

«ام ‏البنین، فاطمه كلابیه‏»، یكى از مادران برجسته تاریخ است كه زندگى او مالامال از عشق به ولایت و امامت ‏بوده و در تربیت فرزندان دلیر و شجاع و با ادب چون عباس بن ‏على (علیه السلام) بسیار موفق بوده است. تولد و رشد او در خاندان با اصالت و شجاع، صفات و ویژگیهاى فردى این بانو و صبر و بردبارى در خانه امامت و تربیت فرزندانى كه همگى پیرو امام خویش بوده و تا آخرین لحظات زندگى خویش دست از ولایت نكشیده ‏اند و پیام ‏رسانى و مبارزه سیاسى این بانوى كریمه (سلام الله علیها) همه و همه نشان از مجد و عظمت وى دارد.

هر چهار برادر به امام خویش، حسین (علیه السلام) وفادار بودند. فرزند نخستشان، حضرت عباس (علیه السلام)، مولود پاك و زیبایی به نام قمر پرفروغ بنی هاشم، علمدار كربلاست كه قدوم مباركش زیبنده و چشم و چراغ خاندان اهل بیت بود و به یقین خداوند سبحان با خلقت عباس زیباترین هدیه را به بشریت عطا فرمود، هدیه ای كه به بهای ناب و طلای سفید می ارزد و الحق جمال و جلال و وقار و فداكاری اش مبین همه خوبی ها و مهربانی هاست.

این بانوی بزرگوار فرزندانى تربیت كرد كه فدایى ولایت و امامت‏ بودند و هر 4 تن در كربلا قربانى آرمانهاى «ولى‏» و «امام‏» خویش شدند و بدین وسیله بر صحیفه تربیت ام‏ البنین (سلام الله علیها)  امضاى سبز مولاى متقیان على (علیه السلام) قرار گرفت.

این همسر شهید، مادر چهار شهید و طلایه‏ دار پیام ‏آوران كربلا پس از حضرت زینب (سلام الله علیها) كه لحظه لحظه عمر خویش را با خداى خود معامله كرد و لحظه ‏اى خطا و انحراف در زندگى وى راه نیافت در سال 64 ه.ق دار فانى را وداع گفت و در قبرستان بقیع در كنار سبط رسول خدا (صلوات الله علیه)، امام حسن (علیه السلام)، و فاطمه بنت‏ اسد و دیگر چهره‏ هاى درخشان شریعت محمدى (صلوات الله علیه) به خاك سپرده شد.

اگر چه جسم او در خاك است، اما روح بلند او و صفات كریمه و عظیمه وى نام او را به بلنداى آفتاب زنده نگاه داشته است و در پرتو صفات این بانوى فاضله انسانهایى تربیت‏ شده ‏اند كه در تاریخ مانا و ماندگار خواهد بود.

در احوال او پس از شهادت امام حسین و چهار برادرش که درود خدا بر آنان باد، آورده اند که در بیت الاحزان می نشست و  پیوسته اندوهگین و غمزده بود و پس از شهادت پسرانش، آب خوش از گلوی این شیر زن پایین نرفت و با مویه های خود بساط یزید در مدینه را متزلزل کرده بود بدان صورت که مروان حکم، حاکم مدینه که از سنگدلان تاریخ است وقتی مویه های او را می شنید به کناری می رفت و با گریه های او گریه می کرد. 

بخش دین و اندیشه تبیان