قرآن و تفقه در دین
مراد از تفقّه (تفقّهوا) در قرآن كریم و روایات اهلبیت طهارت (علیهمالسلام)، آشنایی با فقه مصطلح كه در مقابل كلام و فلسفه قرار دارد، نیست؛ همان گونه كه واژه "حكمت" در قرآن و روایات،حكمت مصطلح، یعنی فلسفه نیست، بلكه بر فراگیری معارف اصول دین و معارف عقلی نیز "فقه" اطلاق میگردد و فهمیدن احكام حرام و حلال الهی نیز "حكمت" نامیده میشود. پس فقه كه عبارت از فراگیری عمیق است به معنایِ مطلق آگاهی به معارف دین است و به معنای اصطلاحی آن نیست وگرنه لازم میآید كه تنها یكسیزدهم قرآن كه آیات الأحكام و مربوط به فروع فقه مصطلح است، دارای فقه باشد و مراد از تفقّه در قرآن معرفت خصوص همان مقدار اندك باشد؛ در حالی كه تمامی قرآن فقه است. البته اگر مسائل حقوقی، سیاسی، اجتماعی و مدنی را جزو فقه بدانیم، آیات فقهی رقم بیشتری پیدا میكند.
برگرفته از:
تفسیر تسنیم، ج١ ، ص ٢٥١، تنظیم برای تبیان: شکوری