اول یاد بگیر ، بعد دست بکار شو!
در این دوره زمانه برای خیلی از کارها آموزش می بینیم . از سنین مهد کودک و پیش دبستانی تا دانشگاه و...
آموزش می بینیم تا چگونه مداد به دست بگیریم و نقاشی کنیم و بنویسیم . آموزش می بینیم چگونه ورزش کنیم .اگر به هنر خاصی علاقه مند باشیم ،کلاس آموزشی آن را می گذرانیم و در آن تبحر لازم را به دست می آوریم .
اما وقتی صحبت از مهم ترین انتخاب و اصلی ترین هنر زندگی مان ( هنر زندگی موفق) می شود ، آنوقت کار را به قضا و قدر می سپاریم و فرزندانمان را بدون آموزش لازم روانه ی خانه ی بخت می کنیم . بدون اینکه بدانند دقیقا چه مسئولیتی را قبول می کنند و چه حقوقی دارند.
این جمله ها را بار ها شنیده اید که « علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد » و « پیشگیری بهتر از درمان است» . اما باز هم تا وقتی زوج جوانی دچار مشکل نشوند و بااصطلاح دعوای شان آنقدر بالا نگیرد که به گوش خانواده های شان برسد ، همه فکر می کنند دختر و پسر دیروز به طور کاملا غریزی زن و شوهر موفق امروز می شوند .
ممکن است بگوئید: نسل گذشته ی ما که بدون آموزش، سقف مشترک را تجربه می کرد ،کمتر دچار مشکل می شد و طلاق کمتری در ازدواج های گذشته رخ می داد.
در جوابتان باید بگویم در گذشته دختر و پسر ها زمان بیشتری را باوالد هم جنس خود می گذراندند و به طور غیر مستقیم خیلی از توانایی های لازم برای جنسیت خود را با توجه به نیاز زمان شان ، می آموختند . برای مثال دختر ها اکثرا در خانواده در کنار یاد گرفتن آشپزی و خیاطی ودیگر فوت وفن های خانه داری از رفتار مادرشان رفتار با همسر ،قوم شوهر و.. را آموزش می دیدند و پسر در کنار حرفه آموزی از پدر فوت وفن «سنگ زیرین آسیاب بودن »را می آموخت. در کنار پدر یاد می گرفت چگونه مثل یک مرد زندگی اش را مدیریت کند ، جرات مند باشد و با اقتدار زندگی اش را اداره کند.
البته قبول دارم بعضی از همین آموزش های غیر مستقیم ،اشتباه بود و دختر و پسر امکان داشت اشتباه والدین خود را تکرار کنند اما به طور معمول و با توجه به انتظارات و قواعد زمان خود ، زندگی بدون مشکل تر و یا بی سر وصدا تری را داشتند.
امروزه دختر و پسرها به خاطر برنامه ریزی های فشره ی تحصیلی و کلاس های تقویتی و کنکور و زبان و ورزش های مختلف و ....کمتر زمانی را در کنار خانواده هستند تا جایی که وجود یک کتاب آموزش آشپزی در جهییزیه ضروری است!
دختری که فرصت یادگیری چند غذای ساده را از مادر خود نداشته است ، به طور قطع فرصت آموختن هنر مدیریت خانه و خانواده را نیز نداشته . البته اولی بایک کتاب و چند بار خراب کردن غذا حل می شود اما دومی لطمه ی زیادی به زندگی آینده اش می زند.
پس بهتر است به فکر آموزش جدی تر زندگی متاهلی باشیم ،قبل از آنکه آمار و ارقام از بالاتر رفتن میزان طلاق خبر دهند.
لزوم آموزش قبل از ازدواج آنقدر احساس می شود که حتی متولیان اور اجتماعی هم به فکر آن افتاده اند.
کارشناس امور خانواده سازمان ملی جوانان استان تهران در گفتگو با برنا گفته بود: آموزش هایی که در زمینه ازدواج صورت می گیرد ، باید منطبق با فرهنگ ایرانی اسلامی باشد و با حفظ ارزش های جامعه صورت بگیرد. آموزش های ازدواج باید در کتب درسی در تمام مقاطع تحصیلی آورده شود و به عنوان واحد درسی تدریس شود.
کتب درسی که در دانشگاه ها در شاخه های روان شناسی و شاخه های مرتبط با رفتار شناسی و آگاهی و شخصیت افراد در جامعه وجود دارد ، متاسفانه برگرفته از فرهنگ های کشورهای دیگر است و این روزها به صورت ترجمه درآمده و توسط استادان آموزش داده می شوند. ازدواج و دیگر آداب و رسوم های هر کشور و منطقه ای مخصوص به خود و با یکدیگر متفاوت است و تدریس فرهنگ کشورهای دیگر در کشور کاربردی ندارد.ما باید طبق فرهنگ خودمان این آموزش ها را داشته باشیم.
البته لزوم آموزش در مدارس و یا از طریق صدا و سیما چیزی از وظایف پدر ومادر در این موضوع کم نمی کند . با تمام مشغله های غیر قابل انکار زندگی در این زمان بهتر است با فرزندمان راجع به زندگی آینده و نقشی که قرار است به عهده بگیرند،صمیمانه صحبت کنیم و تجاربمان راا با آن ها در میان بگذاریم.
آموزش و پروش به وظیفه ی خود عمل کند وما به عنوان خانواده به وظیفه ی خود.....
تبیان - نداداوودی
مقالات مرتبط :
فرزندم ،آرزوی ازدواجت را دارم!
