کلید داخل جیب تو هست!

سوال‌های عرفانى و اخلاقى از امام خمینى (ره)

حیله هاى شیطان در انسان بواسطه رحمت الهى و شفاعت ائمه اطهار

عامل رستگارى انجام عمل صالح است ولى بعضى از انسانها به جاى انجام عمل صرفاً به رحمت الهى امید دارند و با این ایده و روش دست از عمل برداشته اند. در خصوص حدود رحمت الهى بیاناتى بفرمائید؟

شیطان و نفس امّاره انسان را از طرق بسیارى مغرور مى كنند و به هلاكت همیشگى مى كشانند و آخر تیرى كه در كمان دارند مغرور كردن انسان است در اوایل امر به رحمت حقّ و انسان را به واسطه این غرور از عمل باز مى دارند. و این اتّكال به رحمت از مكاید شیطان آنست و دلیل آن این است كه ما در امور دنیایى به هیچ وجه اتكال به رحمت حقّ تعالى نداریم و یكسره اسباب طبیعى و ظاهرى را مستقّل و كاركن مى دانیم بطورى كه گویى در عالم ، مؤ ثّرى جز اسباب ظاهرى نیست و در امور اخروى غالباً اتّكال به رحمت حقّ در گمان خود مى كنیم و از دستورات خدا و رسول صلّى اللّه علیه و آله غفلت مى نماییم، گویى خداوند ما را قدرت عمل نداده است.

اگر با قیام به وظایف عبودیّت، اعتماد به اعمال خود نداشته باشى و آن ها را به چیزى نشمرى و امید به رحمت حقّ داشته باشى و خود را به واسطه اعمال خود، مستوجب هر ذمّ و سخط بدانى و تكیه گاه تو رحمت و جود جواد على الاطلاق باشد، داراى مقام رجا هستى و شكر خداى تعالى كن و از ذات مقدّس بخواه كه آن را در قلب تو محكم كند و اگر خداى نخواسته، متهاون به اوامر حقّ بودى و بى اهمیّت و ناچیز شمردى فرموده هاى ذات اقدس را، بدان كه آن غرور است كه در دل تو پیدا شده از مكاید شیطان و نفس امّاره تو. اگر ایمان به سعه رحمت و عظمت داشتى، اثرى از آن نمایان بود در تو. مدّعى كه عملش مخالف با دعوایش باشد خود مكذِّب خود است.

مى توانى درهاى بهشت و سعادت را به روى خود مفتوح كنى و مى توانى بخلاف آن باشى. زمام امر در دست تو است، خداى تبارك و تعالى حجّت را تمام و راههاى سعادت و شقاوت را نموده و توفیقات ظاهرى و باطنى را عطا فرموده، آنچه از جانب او و اولیاى او است تمام است، اكنون نوبت اقدام ما است، آنها راهنمایند و ما راهرو. آنها عمل خود را انجام دادند به وجه احسن و عذرى باقى نگذاشتند و كوتاهى نكردند، تو نیز از خواب غفلت برخیز و راه سعادت خود را طى كن و از عمر و توانایى خود استفاده نما كه اگر وقت بگذرد و این نقد عمر و جوانى و گنج قوّت و توانایى از دستت برود جبران ندارد.

منبع: رمزى اوحدى، محمدرضا، كتاب خورشید عرفان، با اندكی تصرف