تبیان، دستیار زندگی

ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ

سوره : الحديد  آیه شماره : 27

ریشه کلمه : رأف

فعل : رأفة

معنی : رحمت و مهربانى، رحمت شديد ، دلسوزي جمع آن «رؤوف»

توضیح : رأفت و رحمت با آن كه هر دو در معنى شريكند، اما رأفت مخصوص به كسى است كه مبتلى و گرفتار باشد، ولى رحمت اعّم است به مبتلى و غير آن. (الميزان 143 بقره) يا اينکه رأفت اخّص است؛ رحمت هم در شيى محبوب آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است. «رؤوف» از اسماءِ حسناى الهي و يازده بار در قرآن مجيد آمده است.