تبیان، دستیار زندگی

فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ

سوره : سبأ  آیه شماره : 14

ریشه کلمه : دبب

فعل : دبّ

معنی : به آرامي راه رفتن، حركت خفيف، جنبنده (اعمّ از انسان و حيوان و غير آن) «دابّة» جنبنده، جيوان، جامدار «دوّاب» جمع «دابّة» «دابّة الارض» موريانه

توضیح : دبّ و دبيب به معنى راه رفتن آرام و حركت خفيف است در حيوان به كار مى‏رود و در حشرات بيشتر استعمال مى‏شود (مفردات) اينكه دابّة را جنبنده گفته‏اند به اعتيار حركت و راه رفتن است.