تبیان، دستیار زندگی

وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ

سوره : لقمان  آیه شماره : 18

ریشه کلمه : خدد

فعل : خدد

معنی : گونه، رخسار، چهره ، يک طرف صورت خندق، گودال، «اخدود» گودالها

توضیح : دو خدّ انسان همان است كه از راست و چپ بينى او را احاطه نموده است. حدّ آن دو را زير چشم تا گوشه لب و آن قسمت از صورت كه بينى را از چپ و راست احاطه مى‏كند، معيّن كرده اند. خدّ به معنى حفره و اخدود به معنى جدول است. اصحاب اخدود : در يمن پادشاهى بود به نام ذونواس كه در دين يهوديت متعصّب بود. به وى خبر دادند كه در «نجران» عدهّ‏اى بر دين نصرانيّت اند و به عيساى مسيح عقيده دارند. ذونواس براى از بين بردن آنها لشگرى به نجران كشيد و وادارشان كرد تا از دين خود بر گردند. آنها به وى اهميّت نداده و در دين خود پافشارى كردند. ذونواس دستور داد خندقى حفر كرده و در آن هيزم فراوان ريختند و آتش در آن افروختند و نصارى را در آن افكندند.