دستکش های جدید برای کاشفان فضا

پیاده روی های فضایی خطرات خاص خود را دارند، اما برخی از این خطرات تا آنجا مرگبار هستند که مهندسان ناسا را به فکر ارتقای هر چه سریع تر دانش خود برای برطرف کردن آنها می اندازد. یکی از این موارد، دستکش فضانوردان است. در طول پیاده روی های فضایی دستکش فضانوردان آسیب می بیند.

در آگوست سال 2007 "ریک ماستراچیو" از فضانوردان برنامه شاتل در حالی که در یکی از پیاده روی های فضایی قرار داشت، ناگهان متوجه پارگی در یکی از دستکش های خود می شود. بلافاصله به وی فرمان داده می شود تا خود را به ایستگاه فضایی برساند.

چنین آسیب ایی در ماموریت های قبلی نیز دیده شده است و تکرار این موارد مهندسان ناسا را مجبور کرده است تا پیش از هر ماموریت فضایی و انجام پیاده روی های فضایی، دستکش فضانوردان را مورد بازبینی دقیق قرار دهند.

پارگی و تعریق در قسمت بیرونی دستکش فضانوردان روی می دهد. این مسائل موجب شده است تا مهندسان ناسا در مرکز فضایی جانسون، پروژه جدیدی را در خصوص رفع آنها راه اندازی کند که نتیجه آن طراحی و ساخت دستکش های فضانوردی جدیدی بوده است که اتفاقا در جریان پرتاب اخیر شاتل دیسکاوری در قالب ماوموریت STS -124 مورد آزمایش قرار گرفت.

اما راه حل مهندسان ناسا چه بوده است؟ استفاده از وصله های مخصوص بر روی قسمتی که انگشتان شست و نشانه به داخل آن می روند. این نقاط،  از جمله کاربردی ترین بخش های دستکش های فضانوردی محسوب می شوند. جنس این وصله ها با جنس دستکش یعنی ماده Vectran یکی است اما تراکم ماده آن بیشتر است. همچنین در قسمت کف دستکش، جایی که کف دست ها را پوشش می دهد، لایه ویژه ای به کار گرفته شده است تا بر استحکام آن بیفزاید.

دستکش فضانوردان از چندین لایه تشکیل می شود و اکنون به لطف این وصله ها دیگر جای هیچ نگرانی درخصوص لطمه وارد شدن به لایه اصلی محافظتی دست وجود ندارد.

در صورتی که این دستکش ها از آزمایش های مختلف سربلند بیرون بیایند، از آنها در ماموریت تاریخی و مهمی نظیر پرتاب شاتل به سوی تلسکوپ هابل در ماه اکتبر (مهرماه امسال) استفاده خواهد شد. در این ماموریت، آخرین سرویس دهی به این تلسکوب فضایی انجام خواهد شد.

شایان ذکر است نبود لباس فضایی باعث مشکلات زیر می شود:

- از دست دادن هوشیاری به دلیل نبود اكسیژن

- به جوش آمدن خون و دیگر مایعات بدن به دلیل نبود فشار هوا

- انبساط اندام های بدن به دلیل جوشش مایعات

- روبه رو شدن با تغییرهای شدید دمای محیط پیرامون (از 120 درجه سانتیگراد در نور خورشید تا100 درجه در سایه)

- روبه رو شدن با انواع مختلف تابش ها از جمله پرتوهای كیهانی و ذرات بارداری كه از خورشید گسیل می شوند (بادهای خورشیدی)

- برخورد با انواع ذرات كوچك سرگردان در فضا كه با سرعت زیاد در حركتند.

منبع:  Universetoday.com