« سالروز بزرگداشت  مولوی»

سرزمین دانش خیز ، ادب پرور و سرافراز عزیزمان ایران، دانشمندان، علما، ریاضی دانان، حکیمان، منجمین، ادیبان، شعراء و... بی شماری را در دامان پاک و پربرکت خود پرورده است که هر یک به گونه ای مایه مباهات و فخر میهنمان هستند .

شعرای نامدار و پر آوازه ایران با سبکهای خاص ، الفاظ و معانی شیرین و اشعاربدیع خویش که از مبدأ فیض الهی ، قرآن مجید، احادیث نبوی و ... نشأت گرفته ؛ ایرانی ساختند سرشار از ادب ، عرفان و هنر.

اینان به گلزار ادبیات ایران و حتی جهان، صفا و طراوت ویژه ای بخشیدند و آثار ، اشعار و کتبشان چون چشمه های معرفت از مرزهای پهناور ایران گذر کرد و تشنگان وادی معرفت را سیراب نمود.

از میان آن همه بزرگان ادب ، سرایندگان نظم و نویسندگان نثر، می توان مولانا جلال الدین محمد بلخی مولوی، مشهور به ملای رومی را نام برد. وی در عرصه دین، عرفان، فلسفه، منطق، تفسیر قرآن کریم، قصص قرآن، روایات پیامبر اکرم و ائمه هدی علیهم السلام، علم رجال و علم تاریخ تبحری کم نظیر داشت.

مولوی در ششم ربیع الاول سال 604 ه.ق در بلخ متولد شد. پدرش بهاء الدین ولد از بزرگان و مشایخ عصر خویش بود و به علت شهرتی که داشت مورد حسد سلطان محمد خوارزمشاه واقع گردید پس به قصد زیارت بیت الله الحرام تصمیم به هجرت گرفت. در مسیر میهمان شیخ عطار شد . در آن زمان مولانا که 5 سال بیشتر نداشت مورد توجه شیخ عطار قرار گرفت و عطار در وصف مولانا به پدرش چنین گفت: فرزندت شخص بزرگی خواهد شد.

جلال الدین تحصیلات مقدماتی را نزد پدر به پایان رسانید و پس از فوت وی در خدمت یکی از شاگردان پدر، برهان الدین ترمذی، تحصیل علم عرفان نمود. و پس از آن تحت ارشاد عارفی به نام شمس الدین تبریزی درآمد. مولوی مرید شمس گشت و به احترام او درتمام غزلیات خود به جای نام خویش نام شمس تبریزی را ذکر نمود.

مولانا در پنجم جمادی الاخر سال 672 ه.ق در شهر « قونیه» رخ در نقاب خاک کشید. آرامگاه او در قونیه زیارتگاه دوست داران شعر فارسی است .

آثار مولوی از نظم و نثر عبارتند از: 1- مثنوی 2- دیوان غزلیات معروف به کلیات شمس 
 3- رباعیات   4- مکتوبات مولانا 5- فیه ما فیه    6- مجالس سبعه و...