تبیان، دستیار زندگی

جلد دهـم - صفحه 274 -  لزوم عمل مامورين انتظامي بر طبق موازين

صفحه : 274

لزوم عمل مامورين انتظامي بر طبق موازين

اهانت كردن به يك آدمي ، ولو اين آدم هم خودش يك آدم مخالف مثلا چه باشد،باز حق اهانت نيست . اين حق است كه جزايش را به او بدهند، ديگر اهانت چرا به اوبكنند؟ رفتن منزل ، به خانواده اش تعرض كردن ، به بچه هايش تعرض كردن ، اينها اموري است كه نبايد بشود. ما مي خواهيم اسلام باشد، ما نبايد يك كاري بكنيم كه بگويند كه دادگاهها در زمان طاغوت هم اين كارها را نمي كردند! خوب ، به ما مي گويند اين حرفهارا، ما چه مي دانيم . بايد شما آقايان علاج بكنيد مسئله را. اگر مي توانيد علاج بكنيد،علاج بكنيد. والا الزامي نداريد كه قاضي باشيد. اگر مي توانيد روي موازين قضا، روي موازين اسلام ، عمل بكنيد، بايد بكنيد. چنانچه نمي توانيد، واقعا مي بينيد كه محذوردارد، نمي شود، عرض مي كنم كه قدرت نداريد برويد جلو بگيريد، خوب ، ممكن است كنار برويد. در هر صورت ، مسئله مسئله مهم است . نه از باب اينكه خود قضا مهم [است ]؛ خودش بسيار مهم است ؛ اما قضا يكوقت در يك محيطي است كه نداريم اشخاصي كه بخواهند صدمه به اصل اسلام بزنند؛ آنجا بايد بگوييم قضا بسيار مهم است ،و قاضي بايد چه باشد و اينها. يكوقت وضع وضعي است كه صدمه به اسلام مي خواهندبزنند. اين ديگر چند برابر مي شود اهميتش . بايد همه - چه قضات ، چه دادستانها، چه

همچو شهرتي حاصل نمي شود كه علم پيدا بشود. باقي مي ماند شهادت شهود، يا اقرارخودش . اقرار خودش هم در بسيار از اينها يك دفعه فايده ندارد، بايد مكرر بشود، بعد ازاينكه نصيحت بشود كه بخواهيم برگردد، حد جاري نشود حتي الامكان .

همچو نباشد كه خداي نخواسته هر كه هركاري كرد، يا هر كه هر چه شنيد، فورا پاسبان برود دم در خانه اش ! پاسبانها نبايد بروند خانه مردم ، مگر با دستوري كه از طرف دادستان ، از طرف دادگاه صادر مي شود. روي موازين شرعيه ، رفتن در حرز(6) مردم خلاف شرع است .