جلد اول - صفحه 115 - منت خداوند بر دولت و شاه
صفحه : 115
خاموش كرده اند. در عين حال روزي كه ببينند اسلام در معرض خطر است ، تا حد امكان كوشش مي كنند؛ اگر با نشر مطالب شد، با گفتگو شد، با فرستادن اشخاص شد فبها؛ و اگرنشد، ناچار هستند قيام و اقدام كنند.
اينها كساني هستند كه در عين حال كه علاقه به اتحاد و وحدت تمام طوايف مسلمين دارند، لكن تا آن حدي مي توانند تامل كنند كه استقلال مملكت را در خطر نبينند به يك چيزهايي كه ممكن است خود دولتها هم وارد و متوجه نباشند. اينجا شرع تكليف معين فرموده است ؛ چيزي نيست كه علما بتوانند از خودشان بگويند؛ قيام ، قيام قرآني و ديني بود.
منت خداوند بر دولت و شاه
[به ] بنده ، در شبي كه بنا بود فرداي آن در مسجد سيد عزيزالله ، براي تنبه دولتها دعاكنند، اطلاع دادند دولت بنا دارد مقاومت كند. ما ديديم علما در اينجا تكليف ديگري دارند؛ من تصميم آخر را ضمن ابتهال (3) به خداوند متعال گرفتم و به هيچ كس هم نگفتم و لكن خداوند بر دولت و شاه و ملت منت گذاشت . اگر خداي نكرده جسارتي به علماي تهران شده بود، من يك تصميم خطرناكي گرفته بودم ؛ اما دولت ، بعد از نيمه شب متوجه شد نمي شود با قواي مردم مقاومت كرد؛ در همان نيمه شب ، از علماي بزرگ تهران كاغذگرفت كه اين غائله خاموش شود؛ تا اينكه صبح براي علماي قم هم تلگراف زد و ما درمنزل آقاي شريعتمداري بوديم . تلگراف خوب است و لكن خوفي بود كه براي حيله باشد؛ تا اينكه ديروز مذاكرات زياد بين اينجا و تهران شد، تا در جرايد نوشتند و لكن مقدمات حرفهاي ايشان تمام نيست .
قانوني نبودن قوانين خلاف قرآن
راجع به قانون شهرداري كه ايشان (4) مدعي است گذشته ، نگذشته است و اعتراضي هم شده است . (5) قياس انجمنهاي ايالتي و ولايتي هم به قانون شهرداريها كه "مشابه
