جهاد با یقین

از دیدگاه حضرت علی علیه السلام مبارزه و پیکاری ارزشمند است که از یقین و ایمان یک رزمنده مسلمان برخیزد، که جهت الگودهی در یک سخنرانی فرمود:

"و لقد کنّا معَ رسولِ الله  صلی الله علیه و آله و سلم؛ نَقتُلُ آباءنا و أبناءنا و إخواننا و أعمامنا: ما یزید ذلک إلاّ إیماناً و تسلیماً، و مضیّاً علی اللّقم، و صبراً علی مَضضِ الألم، وَجِدّاً فی جهاد العَدوّ. و لقد کان الرّجل منّا و الآخر مِن عَدوّنا یَتَصاوَلانِ تَصاوِلَ الفَحلین... ." (1)

در رکاب پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بودیم و با پدران و فرزندان و برادران و عموهای خود جنگ می‎کردیم، که این مبارزه بر ایمان و تسلیم ما می‎افزود، و ما را در جاده وسیع حق و صبر و بردباری برابر ناگواری‎ها و جهاد و کوشش برابر دشمن، ثابت قدم می‎ساخت.

گاهی یک نفر از ما و دیگری از دشمنان ما، مانند دو پهلوان نبرد می‎کردند، و هر کدام می‎خواست کار دیگری را بسازد و جام مرگ را به دیگری بنوشاند، گاهی ما بر دشمن پیروز می‎شدیم و زمانی دشمن بر ما غلبه می‎کرد.

پس آنگاه که خدا، راستی و اخلاص ما را دید، خواری و ذلت را بر دشمنان ما نازل و پیروزی را به ما عنایت فرمود، تا آنجا که اسلام استحکام یافته فراگیر شد و در سرزمین‎های پهناوری نفوذ کرد.

به جانم سوگند، اگر ما در مبارزه مثل شما بودیم هرگز پایه‎ای برای دین استوار نمی‎ماند، و شاخه‎ای از درخت ایمان سبز نمی‎گردید.

به خدا سوگند شما هم اکنون از سینه شتر خون می‎دوشید و سرانجامی جز پشیمانی ندارید.

پی‎نوشت:

1- خطبه 56 نهج البلاغه معجم المفهرس محمد دشتی .

 منبع:

امام علی علیه السلام و مسائل سیاسی، محمد دشتی، ج 9 .