تبیان، دستیار زندگی
شهر كوفه، در عصر امام حسین(ع) از شهرهای تازه تأسیس و پرجمعیت عراق و جهان اسلام بود و بیش از چهار سال مقر خلافت امام علی بن ابی طالب(ع) و كانون شیعیان مخلص و وفادار آن حضرت به شمار می آمد...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

وصول نخستین نامه كوفیان به امام حسین(ع)

وصول نخستین نامه کوفیان به امام حسین

دهم رمضان سال 60 هجری قمری: وصول نخستین نامه كوفیان به امام حسین(ع).

شهر كوفه، در عصر امام حسین(ع) از شهرهای تازه تأسیس و پرجمعیت عراق و جهان اسلام بود و بیش از چهار سال مقر خلافت امام علی بن ابی طالب(ع) و كانون شیعیان مخلص و وفادار آن حضرت به شمار می آمد. مؤمنان و دوستداران اهل بیت(ع) در این شهر، در پیروی از امامان معصوم(ع) و فداكاری در راه اهداف آنان، همیشه پیش تاز و پر تحرك بودند؛ گرچه وجود افرادی دو چهره، منافق و سست ایمان در میان آن ها، در مواقع حساس و خطرناك، زیان های زیادی متوجه اهل بیت(ع) نمود، ولی با این حال، شیعیان و محبان اهل بیت(ع) در این شهر، همیشه مورد توجه اهل بیت(ع) و حساسیت دشمنان اهل بیت(ع) و زمامداران غاصب عصر خویش قرار داشتند.

اهالی كوفه پس از آن كه از هجرت اعتراض آمیز اباعبدالله الحسین(ع) از مدینه منوره به مكه معظمه با خبر شدند، انجمن های چندی برگزار كرده و به این نتیجه رسیدند كه آن حضرت را به كوفه دعوت كرده و وی را یاری دهند(1) و بار دیگر شاهد عدالت علوی، از سوی امام حسین(ع) در این شهر باشند.

آنان، نامه هایی برای امام حسین(ع) نوشته و وی را به كوفه دعوت كردند. اسامی برخی از امضا كنندگان نامه ها عبارت بود از: حبیب بن مظاهر، سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعه بن شداد، شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، یزید بن حارث، عروه بن قیس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمر تمیمی.(2)

امام حسین(ع) در آغاز، سكوت اختیار كرد و پاسخی به نامه های كوفیان نداد، تا این كه نامه های آنان به حدود دوازده هزار عدد كه پای هر یك از آن ها را چندین نفر و یا ده ها نفر امضا كرده بودند، رسید.

برخی از آن ها از یاران معروف حضرت علی(ع) و در ركاب آن حضرت بر علیه دشمنانش جنگ ها و نبردهایی كرده و هم اینك قصد یاری فرزندش امام حسین(ع) را نمودند.

به هر روی، نخستین نامه كوفیان در دهم ماه مبارك رمضان سال 60 قمری به دست امام حسین(ع) رسید و از آن پس نامه های فراوان دیگری پی در پی به محضر آن حضرت ارسال می شد.(3) در برخی از این نامه ها آمده بود: امّا بعد، باغ های كوفه سبز و خرم گشته و میوه های آن رسیده است. هرگاه اراده ات تعلق گرفت، با لشگریان پیروزت به سوی ما بیا.

در نامه دیگر آمده بود: امّا بعد، با سرعت و به زودی به سوی ما حركت كن كه همه چشم انتظار توییم و به غیر تو كس دیگر را نمی خواهیم.(4)

امام حسین(ع) در آغاز، سكوت اختیار كرد و پاسخی به نامه های كوفیان نداد، تا این كه نامه های آنان به حدود دوازده هزار عدد كه پای هر یك از آن ها را چندین نفر و یا ده ها نفر امضا كرده بودند، رسید.(5) در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذیرفت.


پی نوشت ها:

1- الارشاد (شیخ مفید)، ص 378؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 302

2- همان

3- وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص 30

4- الارشاد، ص 378؛ منتهی الآمال، ج1، ص 302

5- منتهی الآمال، ج1، ص 303؛ لهوف سید بن طاووس، ص 51

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.