مســت آمدم ای پیـــر که مستـــانه بمیــرم مستـــانه در این گـــوشـــه میـــخانه بمیـرم ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1386/06/27
پریشان نامه
مســت آمدم ای پیـــر که مستـــانه بمیــرم | مستـــانه در این گـــوشـــه میـــخانه بمیـرم |
درویشــــــــم و بگــــذار قلـنـــــدر منـشــــانه | کالک همه افشان به ســـر شــانه بمیــــرم |
میخانه به دور ســـــــر من چــــرخد و اینـــم | پیـــمــان که به چــرخیــــــدن پیمانه بمیــرم |
من بلبــــل عشـــاق به دامی نشـــــوم رام | در دام تو هــــم بی طــمــــع دانه بمیـــــــرم |
شمعی و طواف حرمی بود که می خواست | پروانـه بــزایــم مــن و پــروانـه بمیــــــــــــــرم |
مــن در یتیــمـــــم صدفـــم سیــنه دریاست | بگذار یتـیـــمانه و دردانــه بمیــــــــــــــــــــرم |
بیـگانـه شــمـــردند مـــرا در وطن خـــویــش | تا بی وطن و از هـمـــه بیــــگانه بمیــــــــرم |
کو نی زن میــخــانه بـگــــو جــان به لب آور | تا با تـــب و لب بــــــر لب جــانــانه بمیـــــرم |
آن ســـلســــله زلـف که زنار دلـــــم بــــــود | در گردنـــــم آویز که دیــــــوانه بمیــــــــــــــرم |
ایـن دیـر مغـان ته چــک ایران قدیـــــم است | اینجاست که من بی چک و بی چانه بمیرم |
در زنــدگی افســـانه شـــدم در هـــمه آفاق | بگذار که در مرگ هــــم افســــانه بمیــــــرم |
در گوشـــه کاشـــانه بســـی سوختـــم اما | آن شمــع نبــــودم که به کاشـــــــانه بمیرم |