ایمان به قدرت شفای خود به خودی بدن

مردی لنگ در خیابان، کج و معوج راه می رفت. رهگذران می ایستادند و راه رفتن مرد را نگاه می کردند و لبخند می زدند. صاحب دلی که از آن جا می گذشت، تبسمی کرد و گفت: این مرد چون بدنش آسیب دیده با این گونه راه رفتن کاری می کند تا حداقل درد و رنج و فشار، بر استخوان و اسکلت بدنش وارد آید. مسلماً اگر می توانست، خیلی زیباتر از همه ما آدم های سالم راه می رفت! اما الان دچار این مصیبت شده و اکنون دیگر این بدنش است که تعیین می کند چگونه راه برود و خود را چگونه بچرخاند! به جای خندیدن به بدنش و روشی که برای شفادهی خود انتخاب کرده به او احترام بگذارید!

در آستانه ماه روزه هستیم. هنوز که در آغاز راهیم بد نیست کمی به بدن خود نگاه کنیم! به عضلاتی که نتوانستیم آن ها را آن گونه که سزاوارشان است پرورش دهیم. به استخوان ها و اسکلتی که با قرار دادن خود در شرایط سخت نشستن و ایستادن اذیت شان کرده ایم و به اعصابی که با خیال پردازی و قبول استرس و فشارهای مختلف عصبی دایم تحت فشار قرارشان داده ایم، بد نیست به همه این ها در آستانه ماه روزه خیره شویم.

روزه مختص دین اسلام نیست. مردمان همه نقاط کره زمین از روزه برای پاک سازی روح و جسم و ذهن خود به شکل های مختلف استفاده کرده اند. وقتی روزه می گیریم در حقیقت همه ورودی های عادی بدن را عمداً مسدود می کنیم و از بدن خود می خواهیم تا خودش به پاک سازی و تنظیف و تطهیر خود بپردازد. جالب است نه!؟ به بدن آب نمی دهیم تا با آن درون خود را شست و شو دهد. به بدن غذا نمی رسانیم تا از طریق آن انرژی لازم برای سوخت و ساز مورد نیاز خودش را فراهم سازد. هر نوع ورودی خوردنی و آشامیدنی را به بدن قطع می کنیم و برای مدتی منتظر می مانیم تا این جسم و روح و ذهن آسیب دیده، خودش به ترمیم خودش بپردازد. چرا بشر هزاران سال است که چنین می کند!؟

جواب بسیار ساده است!! بدن یک سیستم خود سامان ده است و قادر به شفابخشی و بیماری زدایی از خود است. فقط باید به آن فرصت داد! باورتان نمی شود!؟ سری به بیمارستان ها و اتاق های عمل بزنید و ببینید بعد از عمل امید پزشکان و پرستاران و تمام کادر درمانی بیمارستان ها برای بهبودی بیمار به چیست؟ از جواب این سوال حیرت خواهید کرد! امید همه برای بهبود و مقاومت و زنده ماندن، به بدن خود بیمار است. بدن باید خودش زخم ها را به هم ببندد و خودش به مبارزه با عفونت ها و میکروب های قدیم و جدید برود و خودش برای نجات خودش راه حلی پیدا کند.

اگر خوب به بدن خودمان دقت کنیم. اگر با حوصله در احوالات روحی، احساسات، هیجانات و افکار روزمره خودمان دقیق شویم به خوبی خواهیم دید که بدن به طور شبانه روز و بیست و چهار ساعته در حال شفابخشی و درمان و مداوای زخم های روحی و جسمی خود است و این ما هستیم که با خرابکاری های ناآگاهانه خود و به هم ریختن سلامت روحی و جسمی خویش از طریق خوردن و آشامیدن مواد نامناسب و افکار و مشغولیت های ذهنی و روانی آزاردهنده روند دایمی و خود به خودی شفابخشی بدن را به تاخیر می اندازیم و دچار اختلال می سازیم.

ماه رمضان فرصت خوبی است برای این که یاد بگیریم چگونه به توانایی های شگفت انگیز بدن خود در بهبود بیماری های سخت و ماندگار ایمان بیاوریم و با قطع کردن خوراک های جسمی و روحی، به کالبد خود فرصت دهیم تا فکر و روح و جسم ما را از ناپاکی ها و زنگارهایی که طی ماه ها وجود و زندگی ما را کرخت و افسرده ساخته، رهایی بخشد.

ماه رمضان یکی از فرصت های طلایی سپردن سامان دهی اوضاع جسم و روان به خود بدن است. باید به جای سوزاندن این فرصت های طلایی به بدن خودمان کمک کنیم تا بهترین و مناسب ترین شگرد و مسیری را که درست می داند انتخاب کند و وجود ما را در کم ترین زمان ممکن به نقطه سلامتی بازگرداند. به جای دلسوزی بی دلیل برای بدن و سرازیر کردن خوراک و نوشیدنی به جسم و تحت فشار قراردادن روح و فکر با انواع افکار بیهوده و آزادهنده، بیایید این یک ماه رمضان را فرصتی استثنایی و طلایی برای وقوع معجزه خود به خودی شفادهی در داخل بدن خودمان بدانیم و از آن به نفع خود استفاده کنیم. چه بسیارند افکار فوق العاده مهم و جدی که در این یک ماه به هیچ و پوچ تبدیل خواهند شد و چه زیادند مشکلات آزاردهنده جسمی و عصبی که در پایان ماه روزه محو و ناپدید خواهند شد. بیایید به جای خندیدن به بدن خود به آن احترام بگذاریم و فرصت دهیم تا عملیات شفادهی خود به خودی اش را به بهترین شکل طبیعی خودش انجام دهد. مسلماً اولین کسی که از این شفادهی سود خواهد برد خود ما هستیم!