فرزند کعبه بر بام کعبه
پس از نزول آیات اول سوره برائت(1)، رسول خدا صلی الله علیه و آله آنها را به ابوبکر داد تا به مکه برد و با خواندن آیاتی که در آنها خداوند از مشرکان اعلان برائت کرده است، پایان اعتبار پیمان با مشرکان را اعلان کند. جبرئیل بر حضرت نازل شد و عرض کرد: خدایت بر تو درود میفرستد و میفرماید: این ابلاغ باید توسط خودت یا کسی که از توست انجام گیرد. پیامبر صلی الله علیه و آله این مأموریت را به علی علیه السلام واگذار کرد و به او فرمود: بر شتر من، غضباء، سوار شو و در راه، سوره برائت را از ابوبکر بگیر و آن را بر مشرکان مکه بخوان.
حضرت حرکت کرد، در بین راه نامه را (که در آن آیات برائت بود) از ابوبکر (که سخت مضطرب شده بود) گرفت و عازم مکه شد. ابوبکر با ناراحتی خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید و سبب این تغییر تصمیم را پرسید. حضرت فرمود: خداوند از من خواست تا خودم یا کسی که از من است این پیام را ابلاغ کند.(2)
علی علیه السلام با این که دلهای بسیاری از مشرکان مکه از کینه و عداوت نسبت به وی موج میزد، با کمال شهامت بر بام کعبه رفت و آیات برائت را بر مشرکان تلاوت فرمود.
لا یَنبغی لِلمؤمنِ اَن یَکونَ بَخیلاً وَ لا جَباناً.(3)
سزاوار نیست که مؤمن بخیل و ترسو باشد.
"حضرت محمد صلی الله علیه و آله"
پینوشتها:1- «از این پس خدا و رسول از مشرکانی که با شما عهد بستند (و شکستند) بیزار است. پس به شما مشرکان تا چهار ماه دیگر مهلت داده میشود که در زمین (مکه) گردش و آسایش کنید (بعد از انقضای این مدت) بدانید که شما بر قدرت خدا غالب نخواهید شد ... در روز حج اکبر (عرفه یا عید قربان و یا ...) خدا و رسولش به مردم اعلام میدارند که بعد از این از عهد مشرکان بیزارند ... مگر آن گروه از مشرکان که با آنها عهد کردید و پیمان نشکستند... .»
2- ارشاد مفید، ج 1، ص 57 (فصل 17).
3- المحجة البیضاء، ج6، ص 74.
منبع:
کتاب جلوههای تقوا، ج 2، محمدحسن حائری یزدی