رخ به رخ شدن گنجوی با نگاتیو
روایت تقوایی، طوسی، فرمان آرا و احمدرضا درویش از تدوینگر سینمای ایران
گنجوی از گسست بین نسل جوان و گذشته در سینما سخن گفت و افزود: چرا از بین بردن این قدر آسان شده است؟
عباس گنجوی كه در مراسم تقدیرش حضور پیدا كرده بود، گفت: این شب، شب من نیست، شب همسرم كه همهی این سالها با صبوری و مهربانی با من بود و شب فرزندان من است و شب دوستانی كه باعث ماندگاری من شدند، بهمن فرمان آرا مواظب من بود، ناصر تقوایی كه همیشه برای من ناصر تقوایی است یا مسعود كیمیایی كه من نگاه شهریاش را خیلی دوست دارم و یا نعمت حقیقی كه عكسهای سیاه و سفیدش تمام گرمی این سرزمین را برای من به همراه داشته است.
وی در ادامه ضمن اشاره به چگونگی ورودش به سینما گفت: من كم كم وارد بخشی از سینما شدم، تویی سینما پناه آوردم و یك خلوتی برای خودم پیدا كردم و این خلوت یك اتاق نیمه تاریك با پنجرهی نیمه روشن بود. من در این پنجره نیمهی روشن خیلی میتوانم حرف بزنم، همهی حرفهایام را با آنها میزنم.
گنجوی ادامه داد: دورهی كه ما كارمان را شروع كردیم، این تنهایی حرمت نداشت خیلی تلاش كردم این تنهایی حرمت پیدا كند، این حرمتها سالها ادامه پیدا كرد و دلبستگی من روز به روز زیادتر شد، این دلبستگیها هنوز هم هست اما این روزها دارد یك اتفاقی میافتد كه خیلی تلخ است.
چیزی از گذشته به جوانان نمیدهیم و برخی مواقع حتی حذف میكنیم چرا از بین بردن اینقدر آسان شده است؟! ما كه تلاش میكنیم بسازیم.
گنجوی گفت: من بعضی وقتها به دانشجویانم میگویم تصورتان از سینما اینگونه نباشد كه پولدار میشوید باید دوست داشته باشید، اما نمیدانم تمام این دوستداشتنها چرا به راحتی داره از بین میرود البته این اتفاق تنها در سینما نیست، میراث فرهنگی ما هم همین روند را طی میكند.
بهمن فرمانآرا:
بهمنفرمان آرا كارگردان سینما به عنوان اولین سخنرانی مراسم گفت: من در طول عمر نه چندان كوتاهم آشنایان زیادی داشتم، ولی تعداد كمی از این آنها دوست من هستند و عباس گنجوی یكی از آنها است.
او تمام فیلمهای من را مونتاژ كرده است و علاوه بر ارتباط كاری، ارتباط دوستانه هم داشتیم در عین حال كه معتقدم امروز در حرفهی سینما كلمهی دوست خیلی دستمالی شده و برای هر دوستی، هزار تا دشمن وجود دارد بنابراین اگر در این شرایط یك دوست واقعی پیدا بكنی خیلی خوب است.
فرمان آرا در ادامه به شیوهی كاری عباس گنجوی اشاره كرد و گفت: وقتی پیشنهاد یك فیلم نامهی جدید را به او می دهی حتما فردای آن روز به سراغت میآید و نظراتش را مطرح میكند و چقدر این نوع رفاقتها و همكاریها در مملكتی كه كار تیمی انجام نمیشود یا كمتر اتفاق میافتد مخصوصا در حرفهی مثل سینما خوب است.
وی در ادامه تصریح كرد: كسی نیست كه از سابقهی دوستی من و عباس گنجوی مطلع نباشد اما آنچه او را برای من متمایز میكند این است كه او یك آدم حرفهای و درجه یك است، عزت نفساش را به هیچ قیمتی نمیفروشد و این شیوه در كار هنری خیلی مهم است كه آدم نگذارد ممیزی سیستم، آدم را تحقیر كند و كنار بگذارد.
وی در پایان سخنانش گفت: من نمیدانم چقدر سینما از من یاد گرفته ولی خوشحالم كه رفاقت را از من یاد گرفته است.
ناصر تقوایی:
عباس گنجوی تدوین را در سینمای ایران كشف كرد .
ناصر تقوایی كارگردان سینمای ایران نیز با بیان اینكه عباس گنجوی بین علاقهمندان سینما معروفتر از آن است كه بخواهیم دربارهاش صحبت كنیم در ادامه اظهار تاسف كرد از اینكه نسل جوان، بخش مهمی از كار امثال عباس گنجوی را ندیده است چون بخشی از مقاطع فرهنگی در جامعهی ما حذف شده است و نسل جوان ما هیچ ارتباطی با آن بخش ندارد در حالی كه پایهگذاری بخشی از سینمای فرهنگی ما ، از آن مقاطع شكل میگیرد درحالیكه با ندیدن این فیلمها نسل جوان ما از دید آن بخش مهم و تاثیرگذار محروم میشود.
وی ادامه داد: مگر ممكن است یك ملتی بخشی از تاریخ خودش را برای خودش ممنوع كند؟! چطور ما دربارهی شخصیتی صحبت كنیم بدون اینكه از فضای كه در آن پرورش یافته است، بخواهیم صحبت بكنیم و آن بخش را فراموش كنیم.
تقوایی گفت: متاسفانه تمام اطلاعاتی كه در مورد تاریخ سینمای ایران مطرح میشود به نوعی مشوش و غیر آكادمی است؛ در حالی كه اولین توقع از این تاریخ سینما این است كه هویت یك سینما را بیان كند. اما آنچه از گذشته این سینما برای جوانان ما باقی مانده است چیست؟
كارگردان «كاغذ بیخط» ضمن اشاره به تاریخ شكلگیری سینما در ایران معتقد است: در حالی كه مهمترین فیلم تاریخ سینما فرمان اعلام مشروطیت است اما تمام و كمال این بخش فراموش شده و بخش دیگر را مبداء تاریخ سینما میدانند.
وی همچنین به فیلم «حاج آقا آكتور سینما» اشاره كرد و گفت: سینمای ایران با یك فیلم هنرمندانه شروع میشود و امروز تمام همت فیلم سازان و خصوصا جوانان آن است كه نگاهشان به فیلمهایی باشد كه بازتاب دهندهی هویت ایرانی است. بنابراین آنچه ما به عنوان سینما داریم، در ایران اختراع شده است و برای بار سوم سینما در ایران متولد شده است. درحالیكه وقتی در عرصهی بینالمللی مطرح میشود، اتفاقا اولین كسانی كه این موضوع را نمیخواهند بپذیرند مسوولان هستند هیچ وقت نخواستیم در مورد فیلمهای فرهنگی صحبت كنیم و به نوعی بخشی از فیلمهای تاریخ سینمای ما حذف شده است.
وی ادامه داد: افرادی كه به فكر معضل قاچاق فیلمها هستند به دنبال نگاتیو فیلمهای مطرح تاریخ سینمای ایران هم باشند؟ این نگاتیوها پیش چه كسی است؟ متاسفانه سینما در جامعهی ایران به عنوان یك دستمال كاغذی یك بار مصرف استفاده میشود در حالی كه فیلم یك سرمایهی در گردش است، سرمایه كه در سالهای قبل بوده است و الان میتوان از سرمایهی گذشته آن استفاده شود همانطور كه در سینمای كشورهای صاحب این صنعت استفاده میشود. خیلی خوشحالم این صحبتها در جایی مطرح میكنم كه قرار است از یكی از پایهگذاران این سینما تقدیر شود.
تقوایی گفت: همهی فیلمهای من را عباس گنجوی كار كرده است، او تدوین را در سینما كشف كرده است.
وی در پایان سخنانش با تاكید دوبارهی بر اهمیت سینما ادامه داد: ما با یك تجدید نظر اساسی دربارهی سینما و فرهنگ خودمان مواجه هستیم سینما در جامعهی ما به حرمتی رسیده است كه جای شعر را گرفته است.بنابراین ما یك سینمای كم سن و سال نداریم كه بخواهیم آن را نادیده بگیریم. بچهها و فیلم سازان ما عاشق یك سینمای تالیفی برای بیان عقاید خودشان هستند، دغدغه آنها فقط فیلم ساختن نیست بلكه میخواهند به واسطه این فیلم دغدغهشان را مطرح كنند بنابراین فیلمهای ما هر چه بومیتر بوه است در دنیا مطرح شده است.
تقوایی در پایان اظهار امیدواری كرد: جدیتر به موضوع سینما فكر شود چون ما داریم از بدنهی یك سینمای حرفهای صحبت میكنیم.
جواد طوسی:
جواد طوسی منتقد سینما هم گفت: اگر بپذیریم مقولهی تدوین صرفا مكانیكی نیست من فكر میكنم یكی از صاحب سبكترینها در این زمینه عباس گنجوی است. تدوین در سینما ایران با فعالیت افرادی همچون عباس گنجوی به یك هویتمندی رسید.
وی در پایان سخنانش گفت: در فضا و شرایط غمانگیزی كه بعضیها مرگ و حذف سینما را میخواهند، امیدوارم سالهای سال شاهد رخ به رخ شدن گنجوی با نگاتیوهای سینما باشیم و ما عاشقان سینما هم بتوانیم زنده بودن سینما را فریاد بزنیم.
احمدرضا درویش:
چرا سینمایی كه به شدت میتواند بر مفاخرش تكیه كند،صحبت از حذف میكند؟!
احمدرضا درویش نیز گفت: همیشه برای اینكه در مراسمی حضور داشته باشیم دلیل حضور را جستجو میكنم، اما در این مراسم به دنبال دلیل خاصی نبودم، نام عباس گنجوی و نقشی كه در سینمای ملی ایران برعهده گرفته است برای من كافی است.
وی گفت: آنچه در ابتدای فیلمسازی دغدغهام بود، اینكه چگونه میتوانم با اعتماد به نفس بیشتری كار كنم بنابراین از تجربیات گذشتگان این سینما كه روزی تماشاگر فیلمهایشان بودم استفاده كردم.
وی به صحبتهای ناصر تقوایی اشاره كرد و افزود: آنچه آقای تقوایی به عنوان معضل در سینمای امروز مطرح كردند، گسست ارتباطی كه جوانان با گذشته این سینما دارند، من هم معتقدم بله ما دچار گسست عجیب و غریبی هستیم، تاثیر حواشی این شرایط در درون بخش سینما هم تاثیرگذار است و آن را دچار یك هیاهوی عجیب و غریب كرده است، سینمایی كه به شدت میتواند بر مفاخرش تكیه كند، صحبت از حذف میكند و با همین نگاه هم برخی در همین سینما فیلم میسازند و در كنار آن بخش دیگری در بیرون سینما كه اصالتی برای سینمای ملی قائل نیستند، در شرایطی كه همه اعلام آمادگی میكنند برای معضل قاچاق سینما، از یك بخشی صدایی در میآید كه توهین عجیب و غریب به ساحت سینما میكنند و از آن بهعنوان جسد متعفن نام میبرند.
چطور میشود در یك نظام ساختاری در شرایطی كه بخشی از سینمای ایران درگیر معضل قاچاق فیلم در سطح ملی است ، در بخش دیگری از این سیستم مدیریتی میگویند بوی جنازه متعفن سینمای ایران بلند شده است اتفاقا نظرم به همان طیف گویندگان این موضوع است.
وی در ادامهی سخنانش از آنچه از امثال عباس گنجویها یاد گرفته است یاد كرد و ادامه داد: از عباس گنجوی بسیار آموختم، از او غرور،عزت نفس واحترام به سینما را یاد گرفتم. یك نكتهای كه ما فیلمسازان هنگام تدوین احتیاج داریم این است كه به كارمان احترام گذاشته شود و من هم هیچ وقت یاد ندارم دست به میز مونتاژ زده باشم چون احساس میكنم اتاق تدوین یك منزلتی دارد و صاحب آن منزلت كسی است كه تدوین را برعهده میگیرد، همین جا حضور ایشان را برای سینمای فاخر ایران در كنار نامهای بلند آوازهی سینماگران فرهنگی كه از پیش از انقلاب همراهش بودند را یك نعمت و بركت میدانم و امیدواریم حضور ایشان برقرار باشد.
در ادامهی این مراسم توسط ناصر تقوایی، احمدرضا درویش، رسول صدرعاملی و محمدمهدی عسگرپور معاون هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری از عباس گنجوی تقدیر شد.
همچنین بهرام دهقانی سازندهی فیلم مستند گنجوی و رضا شیروانی تدوینگر و رضا محنا تصویربردار این مستند هم تقدیر شدند.
بهرام دهقانی تدوین گر سینما كه این فیلم مستند را ساخته است، گفت: نه فیلم ساز هستم و نه قرار فیلم ساز بشوم امیدوارم سالی بیش از 27 فیلم مونتاژ بكنم.
مطالب مرتبط:
ویژه نامه بیست و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر
منبع: ایسنا