ابتدا اصلاح خانواده سپس مردم
يك آيهاى است همه ايرانىها حفظ هستند «ان الله و ملائكته يعملون على النبى» يعنى خداوند و ملائكه خدا «يعملون» صلوات مىفرستيد بر پيغمبر بعد بخشنامه مىكند دستور مىدهد كه «يا ايها الذين امنوا» شماهم «صلوات عليه و سلمواتسليما» يعنى هر مدير كلى هر وكيل و وزير و سفيرى هر كه مىخواهد دستور بدهد اول خودش بگوييد عمل كند بعد دستور بدهد اگر مدير دبيرستان اگر دبير دبيرستان آمدند نماز جماعت بچهها هم مىآيند اگر مدير و اينها بنشينند توى اتاق چاى بخورند بعد به بچهها بگويند بچهها برويد نماز خوب نماز خلوت است «ان الله» اين يكى از اصول مديريت است توى اين آيه «ان الله و ملائكته يعملون على النبى» تازه «يعملون» فعل مضارع است فعل مضارع از نظر ادبيات عرب دلالت براستمرار دارد يعنى خداو فرستهها و ائما صلوات مىفرستيد بعد به ما مىگويند شماهم يك لحظه صلوات بفرستيد «يا ايها الذين امنوا» شما هم «صلواعليك» «وسلمواتسليما»، «صلوات عليه و سلمواتسليما»اصولاً يكى از اصول مديريت و توفيق مديريت اين است كه هر چه مىگويد قبلاً خودش عمل كند اميرالمؤمنين فرمود هر دستورى مىدهم اول خودم عمل مىكنم بعد دستور مىدهم اصلاحات بايد از خودىها باشد «ياايها النبى قل لازواجك» پيغمبر «قل» بگو «لازواجك» اول به خانم هايت بگو بعد «وبناتك» به دخترهايت بگو بعد مىگويد «وسناء المؤمنين» بعد يه زن مؤمنين بگو خوب اين يك مسئله
علاقه پيامبر به حضرت خديجه
مسئله دوم پيغمبر ما خيلى با تغافل با خانمهايش يعنى گاهى هم مىفهميد كه مثلاً خانمش چه خصلتى دارد چه كلمه گفت اما روى خود نمىآورد قرآن راجع به تغافل پيغمبر از خانمهايش سوره تحريم مىفرمايد كه «عرف بعضه» نشان داد و گفت تو همچين كلمهاى را گفتى «واعرض عن بعض» از بعضى كه اين اعراض كرد يعنى انسان مرد توى خانه نبايد به خانمش بگويد ببين پريشب هم گوشت را سوزاندى آنجا هم خياطى قيچى اشتباه رفت پرى روز هم اين كلمهاى خود گفتى تلفن بى خود زدى آنجا هم استقصاء نكنيد يعنى با دقت همه عيبها را به رخ بكشيد بعضىها هستند مىآيند مىگويند ببين اينجا همچين كردى همچين كردى همچين كردى به نخ مىكشد همه عيبها را خوب طرف هم يك دفعه قيچى مىشود مىبرد ذيل آيه «اعرض عن بعض» سوره تحريم ماجرايى است كه حالا ماجرايش را بگويم مىترسم طول بكشد كه يك ماجرايى بود «عرف بعضه و اعرض عن بعض» شاهد مان كلمه «اعرض عن بعض» هم اعراض كرد اگر هيچى معرفى نكنى مىگويند شوهر چيزى حاليش چى، نيست چون آدم هيچى هيچ وقت اصلاً روى خود نياورد مىگويند اصلاً شوهر خنگ است هركارى مىشود اصلاً حاليش نيست توى باغ نيست اين است كه «عرف بعضه» يعنى بالاخره يك سرى چيزها را ولى به نخ نكش كه تمام «واعرض عن بعض» از يك سرى چيزها را بايد اعراض كرد شتر ديدى نديدى يك چيزهايى را بايد روى خود نياورد آنوقت ذيل اين آيد در تفسير روح المعانى جلد 15 صفحه 223 داريم «ماذاالتغافل من فعال الكرام» آدمهاى كريم يكى از كارهايشان اين است كه تغافل مىكنند تغافل يعنى شتر ديدى نديدى «متقصماً كريم قطعه» هيچ مرد كريم و بزرگوارى حاضر نيست عيب طرف را ريزبه ريز بشمرد استقصاء قشنگ مو به مو اين جاهم همچين شد اينجا هم همچين شد خوب بابا ول كن ديگر يكى از مسائلى كه زن و شوهرها توى خانه باهم درگير مىشوند خوب ببينيم شما 15 هزار تومان داشتى چه كارش كردى خوب اين 15 هزار تومان باقى اش را 700 تومان خوب باقى اش را همينطور تا نخ سروصدا توى اين اتاق است بگوييد سروصدا نكنند اينكه بسيارى از گرفتارى خون اين است كه پايش را مىگذارد روى كفش كه آقا بگو ببيند كجا بودى رفته بودم اين جلسه خوب يك ربع اينجا يك ربع بعد كجا رفتن يك ربع سوم كجا رفتى اون مىگويد پول را چه كردى اگر خواسته باشند گير بدهند به مسائل ريز فتنهها زياد مىشود تغافل، تغافل از بزرگوارى انسان است كه آدم مىفهمند روى خود نياورد گاهى وقتها مثلاً آدم فهميد فلانى با آدم بد است بيا تو توى دلت بامن بدى اگر هم هست نگونگو ممكن است دوستت ندارد ولى خوب روى خود نياوريد تغافل در مديريت هم تغافل لازم است نسبت به تربيت تغافل لازم است چون اگر آدم به دخترش به پسرش بگويد همچين همچين همچين ريز مسائل را بگويد پسر مىگويد عجب پس بابايمان آبرومان رفت آبرومان رفت آبرومان رفت پس بزنيم به سيم آخر يعنى گاهى وقتها بايد در تربيت پدر مادر تغافل كنند يعنى خودش را به غفلت نزند بله يك وقت است كه پدر و بچه احساس مىكنند پدرو مادر خنگ است حاليش نيست گاهى يك نمونه هايى نشانش بده كه مىفهمم (منتهى حالا خوب يك صلواتى بفرستيد (صلوات حضار) يك مثلى را من قبلاً زدم حالا بد نيست تكرار كنم مىگويند يكى از مراجع تقليد هر طلبهاى كه بچه دار مىشد صدتومان البته صدتومان قديم خيلى بود مىداد براى زايمان و خرج بچهدارى يك روز بحث شد كه اين مرجع تقليد ديگر خيلى پيداست ديگر حاليش نيست گفتند نه نگاه به پيرىاش نكن خوب حاليش است بالاخره يك امتحانش كنند رفتند پهلويش و گفتند كه ديشب البته عيد هم مىرفتند كه خانه آقا شلوغ باشد عيد فطر عيد غدير عيد قربان مثلاً عيدهايى كه خانه آقايون شلوغ است توى شلوغى مىرفتند مىگفتند يك بچهاى بدنيا آمده آقدمش مبارك صدتومان مىگرفتند هى به هر عيدى سالى هم چند تا عيد است خلاصه صدتومان ششم هفتم نهم يك مرتبه آقا گفت گفت ديدى گفتم حاليش نيست گفت به خدا حاليش است روى خود نمىآورد گفت و الله حاليش نيست يك مرتبه صدتومانى هشتم را كه داد گفت برو قدر خانمت را داشته باش يك سال است 8 بار برايت زاييده (خنده حضار) ديدى حاليش است از اصول مديريت تغافل است گاهى بايد تغافل كرد از اصول تربيت تغافل است) در مسائل خانوادگى گاهى آدم بايد تغافل كند برويم سراغ پيغمبر و خانواده
تغافل، لازمه مديريت و تربيت
حضرت خديجه يك ويژگىهاى خاصى داشت كه ويژگى هايش را برايتان بخوانم از رويش بخوانم داريم كه عايشه مىگويد مىگويد پيغمبر «كان رسول الله صلى الله عليه و آله» (صلوات حضار) «لايكاد يخرج من البيت حتى يذكر خديجه» هر وقت مىخواست از خانه برود بيرون يك ذكر خبرى از خديجه مىكرد چون خديجه از دنيا رفته بود بينندهها هم شب رحلت است بحث را گوش مىدهند شب رحلت حضرت خديجه عايشه مىگويد هميشه پيغمبر ياد خديجه را مىكرد «ويحسن الثناء عليك عليها» خيلى تعريفش را مىكرد «فذكرها يوم من الايام» يك روز كه ديدم دارد تعريف مىكند «واخذت غيرتاً» حسادتم گل كرد و گفتم اوه چه خبر است همهاش خديجه خديجه مىكنى «هل كانت الا عجوزا» يك پيرزنى را گرفتى پانزده سال از خودت بزرگتر بود «قد ايدك الله خير منها» خدا عايشه بهت داده خيلى از آن بهتر «فغضب» پيغمبر غضبناك شد فرمود تو از خديجه بهترى؟! «لاوالله» به خداقسم اين طور نيست «ما ابدلنى الله خيرمنها» خدا مىداند بهتر از خديجه كسى را به من نداده «امن فى اذكفرت الناس» آنوقتى كه همه مردم كافر بودند آن تنهايى به من ايمان آورد «وصدقتنى بالكذب بن الناس» زمانى مراتصديق كرد كه مل بشر مرا تكذيب مىكرد «و وايستنى بمالى بمالها اذحرمنى الناس» زمانى اموالش را در اختيار من گذاشت كه مردم هيچى به من نمىدادند «ورزقنى الله منها اولاداً» نسل من از خديجه است «دون غيرها من النساء» عايشه گفت پشيمان شدم كه چرا من پيغمبر را اذيت كردم حالابه خودم گفت «لاازگرهابعد بسبقة ابداً» ديگر پشت سرخديجه چيزى نمىگويم آنوقت جالب اين است كه آنقدر پيغمبر نسبت به خانوادهاش احترام قايل بود كه مىگويد كه: «اذا اذبح شاتا» گاهى پيغمبر يك گوسفند مىگرفت مىكشت مىگفت: «ارسلو الى اصدقاء خديجه» گوشتش را تقسيم كنيد به آن زنهايى كه با خديجه رفيق بودند يعنى امروز هست الان ما سالگرد مىگيريم دومين سالگرد سومين سالگرد گاهى پيغمبر ما سالگرد مىگرفت به اين صورت گوسفندى را مىكشت گوشتش را به دوستان و نامش را گرامى مىداشت
پايدارى در راه حق
«مازالت» اين حجة اسقلانى مىگويد «ماذالت تعظيم النبى» خديجه دائماً پيغمبر را تجليل مىكرد «يتصديق حديثه قبل البعثة و بعد البعثة» هم قبل از بعث هم بعد از بعثت ملكه بود يعنى ملكه مكه بود خانهاى خديجه داشت كه تمام مردم مكه توش جامى گرفتند آن زمان غير از اينكه سرمايه دار بود طاهر مو مباركه و عمويى داشت به نام ورقه مسيحى بود كه ايشان با علماى مسيحت زد و بند او رابطه داشت و يك چيزهايى هم بو برده بود كه شخصى محمد مبعوث خواهد شد (صلوات حضار) بله حالا در مراسم بله بورون از طرف پيغمبر ابوطالب عمويش رفت ابوطاب پدر حضرت على رفت ازطرف داماد پيغمبر از طرف عروس هم كه خديجه هست ورقه رفت عموى او بود دوتا عموها نشستند مراسم بله بورون ابوطالب كه عموى پيغمبر است گفت پسر برادر من پول ندارد تا گفت پول ندارد ورقه كه عموى عروس بود توى شك افتاد كه به يك جوان بى پول دختر بدهيم دختر بدهيم خديجه ديد قصه دارد شل مىشود يك مرتبه خودش آمد جلو گفت «يا عماه» عمو، «انك وان كنت اولالى بنفسى با شهاده» تو براى شهادت دادن آمدى ولى «قلست بى اولى من نفسى» براى انتخاب همسر من عقيدهام از تو مقدم است من خودم صيغه بخوانم خديجه گفت «قرزوجسك يا محمد نفسى» من خودم را به ازدواج تو در آوردم «والمهد على فى مالى» هر چى هم مهرش است خودم مىدهم وزنها مسخره كردند خديجه را گفتند هيچ زنى را هم ديدهاى مهريه را هم خودش بده اين آنوقت چه تاجرهايى آمدند خواستگارى خديجه و اينها دارد كرد اين زندگى هدفدار معنىاش اين بود زندگى بايد هدف داشته باشد يكوقت اصول دين چندتاست اصول دين سه تاست خوراك پوشاك، مسكن همين طور دخترش را مىدهد به يك جوانى كه همينطور كيلويى ديده است والا من كيلويى ديدم ديدم هيلكش خوب است كيلويى داماد انتخاب كرده آيا اين داماد پسر كيه آيا اين عروس دختر كيه لقمه كه باباى عروس به عروس داده لقمه حلال داده يعنى گوشت و پوست عروس از لقمه حلال پيدا شده يا لقمه حرام به خصوص لقمه حلال قبلى بازارش ناياب دارد مىشود همهاش ادل بدن كارى خوبهايمان همور كارى مىكنند بعضى هايشان خوبهايمان يعنى آن كسانى كه اسمشان خوب است زندگى بايد هدف دار باشد ازدواج نيست كه شهوت اين نسل شماست تاريخ ابديت را انتخاب مىكنند همسر مسئله تاريخ است زندگى هدف دار فداركارى با مال حالا وقتى عقد بسته شد مىگويد كه ابوطالب گفت كه «اشهد عليها بقيولها» خوب گواهى مىدهم كه خودش خديجه صيغه را خواند و گفت مهريه هم با خودم «ورقة» كه عموى عروس بود پاشد آمد توى مسجدالحرام كنار زمزم و صفا استاد «ونادى با على صوته» با بلندترين صدا فرياد زد «ايها الناس يا معشر العرب» اى بشر همه تان توجه كنيد «ان خديجه تشهده» خديجه شما را گواه مىگيرد «على آنهاقد وهبت جمالها» زيبايىاش را «واموالها» مالش را «وعبيدها» بردههايش را «ماملكة جميلها» تمام سرمايهاش را «والمواشى» چهار پايانى كه در اختيار داشت «والصداق المعجمل» پولهاى نقد و نسيه همه را «هدية لمحمد صلى الله عليه و آله و سلم» جمالش را خانهاش را، مالش را بردههايش را حيوانهايى كه در اختيار داشت و مهريه همه را «هدية» اين همه جملهاى است كه ورقه عموى عروس گفت بين زمزم و صفا خواهرها و برادرها اين تاريخ را ما بايد حساب كنيم جوان هدف دار باشد فداكارى با ما است اگر حالا يك خانمى شوهرش بازنشسته شده اين سركار است اين يك حقوقى اضافه دارد اينقدر توى سر شوهرش نزد اگر شوهرى حالا يك ارث پدرى بهش رسيد خانمش را تحقير نكند يكى از چيزهاى مهمى كه تنهايى كه مىشود گاهى آدم ممكن است 2 تا 100 تا سكه بدهد اما حاضر به تحمل طعنه نيست پول دارترين افراد نيش هايى را مىشنويم ولى به خاطر هدفش انشاء الله تحمل مىكرد مىدانم كى را انتخاب كردم من مىدانم چه كسى را انتخاب كردهام ممكن است مثلاً فرض كنيد يك زمانى من يك وقتى طلبه كه شدم خيلى بهم مىگفتند چرا اشتباه كردم علم علم است مگر فقط علم توى دانشگاه است چه فرقى مىكند مغز همان مغز است حالا برود دانشگاه چه برود حوزه خبر است كه حالا شما مرا تحقير مىكنى چرا تحقير بشويم به چه دليل تحقير مىكنى ولى به هر حال بايد صبر كرد طعنه هايى را كه زدند صبر كرد ازدواج آگاهانه بعد صبر بر مصيتها چون خديجه چندتا بچه پيدا كرد فقط حضرت زهرا بود باقى بچه هايش از دنيا رفت صبر بر مصيتها صبر برطعنه هاو نيشها گذشت مال و آنوقت) خديجه تنها يار پيغمبر بود از زنها اون هماى روزى كه پيغمبر مبعوث شد همان روز ايمان آورد اصلاً نگذاشت به فردا برسد زنها خيلى مىتوانند رشد كنند قرآن مىگويد از زنها تجليل كنيد همان طور كه از مردها تجليل مىكنيد قرآن بخوانم «واذكر فى الكتاب ابراهيم» پيغمب تاريخ ابراهيم را براى مردم بگو ياد ابراهيم زنده بماند همان طور كه به پيغمبر مىگويد «واذكر فى الكتاب ابراهيم» توى آيه ديگر داريم «واذكر فى الكتاب مريم» اى پيغمبر تاريخ مريم را براى مردم بگو يعنى زن و مرد هر دو تايشون بايد تاريخ شان زنده بماند خوبىها از هر دو دسته بايد مطرح بشود اين طور نباشد كه يك خوبى مطرح شود يك خوبى مطرح نشود در سوره احزاب يك آيهاى هست براى تان بخوانم كه چه طور قرآن زن و مرد را دوش به دوش هم در را ه تكامل سوق داده يك صلواتى بفرستيد (صلوات حضار) ببينيد زن و مرد دوش به دوش هم در راه تكامل، «ان المسلمين و المسلمات» حالا بعد نيست يك آيهاى را هم پشت تلويزيون همه با هم بخوانيم همين يك آيه هم هديه به روح حضرت خديجه يك آيه من مىخوانم شما هم با من بخوانيد سوره احزاب آيه 35 آيه آسانى هم هست ولى زن مرد را مىگويد دوش به دوش «ان المسلمين والمسلمات و المؤمنين و المؤمنات و القانتين و القانتات، و الصادقين و الصادقات و الصابرين و الصابرات والخاشعين و الخاشعات و المتصدقين و المتصدقات و الطئمين و الطئمات و الحافظين فروجهم و الحافظات و الذاكرين الله كثيراً و الذاكرات اعدالله لهم مغفرة و اجراً عظيما» زن و مرد فرق نمىكنند در تكامل معنوى زن مسلمان مرد مسلمان زن مؤمن مرد مؤمن هر دو اهل قنوت باشند هر دو صادق باشند هردو صابر باشند هردو خاشع باشند هردو راه فقرا پول بدهند هردو روزدار باشند هردو خودشان را حفظ كنند هر دو ياد خدا باشند اين آيه مىخواهد بگويد كه هيچ فرقى در تكامل معنوى بين زن و مرد نيست راجع به پيغمبر «كان صديقا» راجع به مريم هم داريم «صديقه» يعنى كلمه «صديقه» براى مريم همان لبتى كه براى مرد آمده همان براى زن آمده همان «واذكر فى الكتاب ابراهيم»، «واذكر فى الكتاب مريم» خيلى زن مىتواند رشد كنند
هم دوشى زنان با مردان در كسب كمالات
از آن زنهايى كه خودش را در جملهاى كه خواهى نشوى رسوا، خديجه اين خط را از بين برد تمام زنها كافر بودند يك دانه خديجه نماز جماعت كه پيغمبر مىخواند «الله اكبر» خديجه تنهايى مىآمد پشت سرش اقتدا مىكرد اميرالمؤمنين، يك مرد بود على عليه السلام اميرالمؤمنين يك زن ارزش خديجه اين است يكوقت ممكن است شما توى يك عروسى بروى همه وضع حجابش بد باشد شما مقاوم بابا مىخندند خوب بخندند خديجه هم تنها بود بهش مىخنديدند ما سه رقم جوان داريم يكى كه تاحا بعد يك سمت رفتند اين هم همان سمت مىرود اصلاً شل شل است مثل آب و هوا كه شل است توى هر ظرفى بريزى شكل همان در مىآيد اينها جوانهاى كم ارزشى هستند كه از خودش اراده ندارد برو برويم برو برويم بنشين بنشيم برو برو وايسا وايسا اصلاً مثل فتيله چراغ پايين و بالا مىروند از خودش اراده ندارد يك عروسى مىرود و برمىگردد عوض مىشود يك خانه فاميل مىرود و بر مىگردد عوض مىشود از خودش رأى ندارد مىخواهد بكند من خودم تشخيص دادم اصلاً اگر كره زمين هم يك سمت برود من همين ام كه هستم به پيغمبر گفتند دست از پيغمبرى بردار هر كارى بگوييد مىكنيم فرمود ماه را يك دستم بدهى خورشيد را يك دستم بدهى من از هدفم دست برنمى دارم آدم وقتى حرف منطقى است بايد پايش بايستد استقامت روى حق ارزش است استقامت روى باطل لجبازى است اگر نه ممكن است آدم كج هم باشد روى كجى خودش لج بازى كند مىگويد ببين من هر چى بگويى سيگار خواهم كشيد خوب بكش تاخفه شوى ديگر بعضىها هم توى كار باطل استقامت دارند استقامت در حق «قالوا ربنا الله ثم استقاموا» استقامت براساس حق ارزش است و گرنه استقامت برباطل مىگويد آقا صد دفعه هم بگويى من فحش مىدهم خوب خيلى آدم بى خودى هستى به پيغمبر مىگفتند «اواعظت علينا اوعظت ام لم تكن من الواعظين» موعظه بكنى و نكنى ما ايمان نمىآوريم اينها هم استقامت داشتند منتهى استقامت منفى آنوقت قرآن يك چيزى مىگويد براى اينها مىگويد روز قيامت توى جهنم جيغ مىزنند فايده ندارند آخرش مىگويند ببين «سواء علينا اجزعنا ام صبرنا» جيغ بزنيم و نزنيم فايده ندارد بخاطر اينكه درد دنيا به پيغمبرها گفتند بگوييد و نگوييد فايدهاى ندارد كسى كه به انبياء بگويد بگويى و نگويى من گوش نمىدهم در جهنم هم جيغ بزند و نزند كسى گوش نمىدهد خيلى اين با آن در، «سواء علينا اوعظت ام لكن من الواعظين» آنجا هم مىگويد « سواء عليناء جزعنا ام صبرنا» آن «سواء» در مقابل آن «سواء» (خديجه خيلى باكمال بود چهارتا زن در تاريخ داريم در روايات داريم سنىها هم اين را نقل كردهاند جالب اين است كه اهل سنت از عايشه خيلى تجليل كردند خيلى از عايشه تجليل كردند با اينكه از عايشه تجليل كردند در اين حال همان اهل سنت خديجه را از عايشه بهتر مىدانند زنهاى پيغمبر هم همه يك جور نيستند بد نيست اين دقيقه آخر- قرآن راجع به زنان پيغمبر مىفرمايد كه «ان الله» بدرستيكه خدا «اعد» مستعد آماده كرده است «محسنات من كن اجراً عظيما» براى خوبهايتان اجر عظيم «اجرعظيماً» اين آيه خدا براى خوبهاتوان اجر قرار داده است اين كه مىگويد خدا براى خوبهايتان اجر قرار داده يعنى همه زنها يك جور نيستند نمىشود گفت بله همه امالمؤمنين هستند تهمت به هيچ كدام نمىشود زد و لذا يك تهمتى به بعضى از زنهاى پيغمبر زدند خداوند دفاع مىكند از نظر عفت، از نظر تهمت يك سرى چيزها قطعاً مسألهاى نيست از اين كه همه امالمؤمنين هستند ولى از اين كه درجات اينها فرق مىكند خيلى فرق مىكند درجات پيغمبرها هم فرق مىكند خدا مىگويد فكر نكنيد همه پيغمبرها يك جورند «فضلنا بعض النبين على بعض» پيغمبرها هم درجه بندى دارد خود يك پيغمبر هم درجه درجه مىآيد بالا حضرت ابراهيم يك مرتبه خليل الله نشد اول ابراهيم عبدالله بود بعد شد بنى الله بعد شد رسول الله بعد شد خليل الله درجه درجه دارد مثل سرگرد، سرهنگ، سرتيپ درجه دارد حديث داريم «ان الله اتخذ ابراهيم عبداً قبل ان يتخذو انبياو اتخذو انبيا قبل» يعنى هم انبياء يك جور نيستند هم خود انبياء حالاتش يك جور نيست خدا به پيغمبرش مىگويد يك بار فكر نكن تو به آخرين درجه رسيدى «وقل رب زدنى» اين كه به پيغمبر مىگويد «زدنى علما» يعنى تو هم بايد روز به روز سوادت خيلى تعجب استها خدا به پيغمبر مىگويد فارغ التحصيل نيستى اين آقا با ديپلم و ليسانس مىگويد من فارغ التحصيل هستم دويست تا كتاب خوانده فكر مىكند فارغ التحصيل است خدا به پيغمبر مىگويد باز هم باسواد شو اين مىگويد نه من از اول باسواد بودم امام سجاد مىگويد «اللهم اجعلنى من حذبك» من را حزب الهى قرار بده ايشان مىگويد من از بيست سال پيش حزب الهى بودم يعنى چيزى كه امام سجاد مىخواهد باشد اين از قديم بوده تحصيل تكامل هدايت...«زادهم الهدى» هدايت بايد بيشتر بشود «ياايها الذين امنوا، امنو» به هر حال) خدايا به آبروى خديجه كه مالش را داد چى چى داد مال كثير عوض فاطمه گرفت كوثر... بفرما آمين همين طور كه خديجه گول شكلها و جمالها و آرمها نامها و اموال، نخورد و انتخابش انتخاب درستى بود دختر و پسر ما را در همه انتخابات تحصيل رشته تحصيلى انتخاب شغل انتخاب همسر انتخاب اولاد انتخاب نام اولاد انتخاب مسكن در هر گزينشى كه نسل ما دارند همان طور كه گزينش خديجه گزينش به حقى بود ما را در هر لحظه به راه مستقيم هدايت بفرما. آمين
داريم به سمت شبهاى قدر نزديك مىشويم آنچه شبهاى قدر براى اولياءت مقدر مىكنى براى ما مقدر بفرما. آمين
نصار روح حضرت خديجه سه تا صلوات (صلوات حضار)
اللهم صل على محمد و ال محمد و عجل فرجهم
دورد خداوند و فرشتگان بر پيامبر
«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم»
اللهم صل على محمد و آل محمد اللهى انطقنى بالهدى الهمنى التقو
ماه رمضان امسال بحثمان بحث سيره پيغمبر بود روش زندگى پيغمبر واهل بيتش جلساتى صحبت كرديم اين جلسه هم ادامه، همان است موضوع بحث سيره يعنى روش سيره پيامبر اسلام و اهل بيت قرآن مىفرمايد او چه جورى زندگى كرد «و لقد كان لكم فى رسول الله اسوة حسنه»«اسوة» يعنى الگو يكى دو جلسه قبل بحثان اين بود كه پيغمبر با خانمش برخوردش چگونه بود (چون چند تا زن داشت كه گفتيم زنهايش بعد از 53 سالگى بود قبل از 53 سالگى يكى بيشتر نداشت خديجه پيغمبر ما هم 63 سال عمرش بود از اين 53 سال تا 63 سال با داشتن 60, 50 نوع جنگ و مسافرتها و هجرتها و درگيرىها و تعليم تربيتها و قضاوتها و بعد هم زنهايش زنهايى بودند كه يا بيوه بودند و يا و يا در جلسات قبل گفتيم كه اين ازدواجهاى پيغمبر به خاطر مسائلى كه بين ما هست بگوييد نيست چون آدم اگر براى مسئله شهوت و جنسى هست بايد انسان اينور 30 سال 40 سال زن بگيرد بعد از 53 سالگى توى 60, 50 تا جبهه ديگر فرمت زن دارى به آن معنا نيست آن هم زنها عيال وار پر بچه بيوه اينها را گفتيم اما رفتارش چطور بود با خانمهايش باز يك مقدارى صحبت كرديم يك جلسه ديگر تا دو جلسه ديگر مىخواهيم صحبت كنيم جالب اين است) كه اين بحث هم دومين جمعه ماه رمضان پخش مىشود كه مصادف است با وفات حضرت خديجه پيغمبر با خانم هايش چه طورى برخورد مىكرد اول اينكه هر برنامهاى مىخواست براى مردم بگويد اول به زن و بچهاش مىگفت قرآن مىفرمايد كه «يا ايها النبى» گفتيم 12 تا «يا ايها النبى» 4 تايش مال خانواده پيغمبر است كه «يا ايها انبى» به زنهايت اين طورى بگو. «قل لازواجك و بناتك و سناء المؤمنين» رفتار حضرت با خانواده اصلاحات از خودىها شروع شود هر كس صحبت مىكند براى امر به معروف و نهى از منكر اول بايد از خودش شروع كند خداوند به پيغمبر مىگويد ببين اول لباس خودت را درست كن «ويثابك فنظهر» اول لباسهايت را نظهير كن بعد مىآيد و مىگويد كه به فاميلهايت بگو «وانذر عشير تك الاقربين» عشيره يعنى فاميل «عشيرتك الاقربين» اقربها اول خودت «ك» يعنى خودت بعد «عشيره» فاميلت بعد همشهرى هايت «ولتنظرام القرى» اگر مىخواهى هشدار بدهى اول «ام القرى» مكه است اول به مكه «انتظرام القرى و من حولها» بعد مىفرمايد «الناس كافة» براى همه مردم «لناس كافة» براى مردم عموم مردم اصلاً راه اين است راه اين است خداوند هم گاهى كه دستور مىدهد مىگويد اول خودم عمل مىكنم بعد دستور مىدهد
