تبیان، دستیار زندگی

تنبیهی برای محاسبه گری عمر

نوروز؛ خزان گر عمر

فرا رسیدن هر عید نوروز، زنگ خطری برای انسان است که ای غافل! یکسال دیگر از عمرت گذشت و یا به عبارت دیگر یک سال از عمرت کم شد؛ چنانکه امام علی علیه السلام می فرماید: ساعتها عمرها را کاهش می دهند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 
ساعت، گذر عمر
انسان در طول زندگی سرمایه هایی را از گذشته خود به ارث می برد و بسیاری از سرمایه های زندگی را خودش کسب می کند. برخی از سرمایه ها نیز نه ارثی اند و نه اکتسابی؛ بلکه تکوینی و ذاتی انسانند. عمر یکی از همین نوع  سرمایه ها است. اما نه یک سرمایه عادی و یا مادی بلکه با ارزش ترین و مهم ترین سرمایه زندگی هر کسی است، به طوری که اگر عمر نباشد هیچ سرمایه دیگری به کار نمی آید.
اما در عین اینکه عمر سرمایه گران بهایی است، بسیار مورد غفلت قرار می گیرد و با آن که به سرعت در حال گذر از مقابل چشمان ما است به آن توجه نمی کنیم.
هر ساعت و روز و ماه و سال همگی با همکاری هم از عمر ما می کاهند و ما هر ساله با آمدن بهار یک سال از عمرمان کم می شود. ولی آن قدر جشن ها و شادی های نوروزی مقابل چشمان ما خودنمایی می کنند که دیگر مجال توجه به کاسته شدن عزیزترین سرمایه خود نیستیم.
بیاییم امسال بیشتر به گرانبها ترین سرمایه خود توجه کنیم.

عمر بهترین سرمایه

عمر انسان که تنها سرمایه او است، همچون آب روان در سراشیبی، با تندی می گذرد و با گذشت هر روز، به اندازه یک روز از سرمایه انسان مستهلک می شود. بنابراین باید نهایت توجه و وسواس را داشت تا در قبال این رفتن سرمایه، توشه و کمالی کسب کنیم. نیروها، نشاط، سلامتی و بالاخره فرصت های مختلفی که اکنون برای هر کسی فراهم است، همیشه همینطور نمی ماند. روز به روز از مقدار آن کاسته می شود. انسان عاقل آنست که قبل از پایان یافتن فرصت ها، استعدادهای خویش را شکوفا و کمال مطلوب خود را تحصیل نماید.
احادیث، ما را به توجه به عمر امر کرده اند. امام حسین علیه السلام فرمودند:
«یابْنَ آدَمَ اِنَّمَا اَنْتَ اَیامٌ،‌ کلَّمَا مَضَی یوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُک.[1] ای زاده آدم! تو روزهایی هستی: هر روزی که برود، بخشی از تو می رود.»

نوروز؛ زنگ خطر عمر

فرا رسیدن هر عید نوروز، زنگ خطری برای انسان است که ای غافل! یک سال دیگر از عمرت گذشت و یا به عبارت دیگر یک سال از عمرت کم شد؛ چنانکه امام علی علیه السلام می فرماید: «السَّاعَاتُ تَنْقُصُ الْأَعْمَار؛ ساعتها عمرها را کاهش می دهند.»
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در یکی از سفارشهایی که به ابوذر دارد، می فرماید: «یَا أَبَاذَرٍّ کُنْ عَلَی عُمُرِکَ أَشَحَّ مِنْکَ عَلَی دِرْهَمِکَ وَ دِینَارِکَ؛[3] ای ابوذر، بر عمر خویش بخیل تر از درهم و دینارت باش.»
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «الْمَغْبُونُ مَنْ غُبِنَ عُمُرُهُ سَاعَةً بَعْدَ سَاعَةٍ؛ مغبون کسی است که عمرش ساعت به ساعت هدر رود.»

حرف پایانی

شاید هر سال از آمدن بهار و نو شدن همه اشیاء اطراف خودمان خوشحال و شادمان باشیم اما نباید اجازه بدهیم زیبایی ها و سر سبزی های بهار ما را از گذران عمر غافل کند. شاید آمدن بهار تازگی و شادابی را به طبیعت بازگرداند اما از سویی نسبت برای عمر ما نقش خزان و کاستن از عمر را بازی می کند. شاید بگویید در بین این همه شادی و جشن چه جای این بحث هاست؟ اما مگر از سرمایه عمر با ارزشمندتر هم داریم؟

بیاییم محاسبه عمر را جدی بگیریم، بیاییم شادی و جشن نوروزی را با عهدی با نفس خود برای استفاده هر چه بهتر از عمر، تکمیل کنیم تا اگر آخرین بهار را تجربه کردیم خود را خسران زده نیابیم.

پی نوشت ها:
[1] ارشاد القلوب، ص 40
[2]بحار الانوار، ج 74، ص 239
[3]الامالی للطوسی، ص527

منابع:
سایت حوزه
نمناک
راسخون
مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.