امشب ساعت30/18 امید اردن - امیدایران
8 فروردین ماه كه مسابقه رفت 2 كشور در ورزشگاه آزادى تهران و در كادر رقابت هاى انتخابى المپیك 2008 برگزار شد اردن آمده بود كه فقط دفاع كند و اجازه گلزنى و پیروز شدن را به ما ندهد و بازنده نباشد و به لطف دفاع فشرده و پرتعدادش و البته حملات نه چندان مؤثر ایران به هدفش رسید و با تساوى صفر ـ صفر از كشورمان رفت. نتیجه آن شد كه اینك در آستانه دیدار برگشت، 2 تیم اردن و ایران با 2 امتیاز در رده هاى آخر جدول گروه مربوطه جاى دارند و تنها رجحان اردنى ها بر ما تفاضل گل اندكى بهترى آنها است. عربستان و استرالیا كه 6 و 5 امتیازى اند و رتبه هاى نخست و دوم گروه را در تملك خویش دارند امشب دردیگر دیدار این گروه در خاك عربستان روبروى هم مى ایستند. با این حساب تنها راه براى صعود ایران این است كه امشب برنده باشد و 5 امتیازى شود و سپس در 2 دیدار باقى مانده اش با استرالیا و عربستان نیز نتایجى خوب بگیرد. درست است كه امشب با نتیجه مساوى رسماً و قطعاً حذف نمى شویم اما صعود در چنان حالتى بسیار سخت و دور از ذهن خواهد شد.
پیشتر گفتیم كه ایرانى ها امیدوارند اردن امشب در امان متفاوت با بازى رفت ظاهر شود. در تهران كه اردن مساوى مى خواست، اتفاقى افتاد كه گفتیم، اما چون اردنى ها را نیز فقط یك پیروزى در دیدار چهارشنبه شب احیا مى كند، مجبورند حمله كنند و با كنار گذاشتن سیستم احتیاط و قید و بندهاى مفرط به سمت دروازه ما بیایند و یورش ببرند و از زمین خودشان خارج شوند و تعداد قابل توجهى از نفرات خود را به روى دروازه ما بفرستند. در آن صورت از فشردگى و ازدحام و ترافیك انسانى در زمین اردن كاسته مى شود و ایران مى تواند برخلاف دیدار رفت آزادانه تر و در فضایى بازتر هجوم ببرد و دایماً در برخورد با نفرات پرشمار غریبه و خودى توقف پیشه نكند و ضدحملات ثمربخش ترى داشته باشد و اگر این فرضیه صحت داشته باشد و شكل گیرد، امیدها فرصت هاى گلزنى بیشترى را در اطراف دروازه رقیب خلق خواهند كرد و بالاخره یكى از آنها گل خواهد شد.
آیا خواهد شد؟! تیم امید در 3 دیدارى كه تا به حال در این چارچوب برگزار كرده، حتى یك گل هم نزده و اگر از حداكثر 9 امتیاز ممكن بر 2 پوئن اكتفا كرده به همین خاطر است. در دیدار نخست با استرالیا چند فرصت عالى شامل یك «تك به تك» از دست بچه هاى ما پرید (و نتیجه صفر ـ صفر شد) در مسابقه دوم درشهر دمام عربستان اصولاً حملات زیادى نبردیم (و صفر ـ یك باختیم) و در بازى سوم كه همان مسابقه رفت با اردن بود، زیاد حمله بردیم اما اكثر هجوم هاى ما احساسى و فاقد طرح و ساختار روشنى بود و طبعاً در مقابل دفاع پرشمار حریف متوقف ماند.
خاطرات دیرپاى بازى رفت كه امیدواریم امشب تكرار نشود اخراج شدن بگوویچ از لب خط و گل مردودى بود كه ایران در نیمه دوم زد. اخراج مربى كروات ایران به واقع پس از مردود شدن آن گل و اعتراض شدید وى به آن واقعه شكل گرفت، حال آن كه به نظر مى رسید بازیكن ما در لحظه رها شدن توپ و هدایت آن به درون دروازه رقیب، واقعاً دروازه بان اردن را شارژ كرده است.
مربى سابق فولاد و پرسپولیس بعداً مدعى شد كه آن گل سالم و تیم امید سزاوار پیروزى بوده است و داور حق ما را تضییع كرده است اما او اشاره اى به این نكته كرد كه 2 ضربه آزاد عالى بازیكن پست پیستون چپ اردن چنان بود كه هر كدام مى توانست دروازه ما را بگشاید و یك پیروزى غیرمنتظره را نصیب اردن كند و با خوش اقبالى آن گل ها را نخوردیم. بعلاوه بگوویچ توضیح نداد كه چرا حملات ایران در آن بازى بى نظم و از هم گسیخته و گاه همراه با ارسال هاى ساده و بى هدف و تكرارى بوده است.با این حال بگوویچ در 3 هفته اى كه از بازى رفت مى گذرد، به كرات ادعا كرده است كه چهارشنبه شب بازى متفاوتى از ایران رؤیت خواهد شد و تركیب و روش متحول و مؤثرترى را در پیش خواهد گرفت. بازگشت حسین كعبى به میدان پس از محرومیت و غیبت او در دیدار رفت مى تواند تأمین كننده چنان چیزى و از نقاط مثبت تیم امید براى مسابقه برگشت باشد مشروط به این كه وظایف او به درستى مشخص و تعریف و به وى تفهیم شود. در دیدارهاى قبلى امید كعبى درخشش لازم را نداشت و دچار نوعى ابهام و سرگشتگى بود كه به نظر مى رسید ناشى از تداخل وظایف در این تیم و مشخص نبودن دقیق جزییات كار این ملى پوش كوچك جثه باشد.
بد نیست بگوویچ به نمونه پرسپولیس و نحوه استفاده درست تر مصطفى دنیزلى از بال راست سابق فولاد نگاه كند و كمى تا قسمتى از روى آن الگوبردارى نماید و قراردادن او در خط حمله و به عنوان یك گوش راست كاذب را در دستور كارش قرار دهد، زیرا وقتى او طى 20 روز اخیر در این پست در مسابقه هاى سرخ ها به كار گرفته شد كارایى زیادى را نشان داد و بازى انفجارى اش بسیار به كمك پرسپولیس آمد و گره هایى را از كار این تیم گشود. این كه بگوویچ به رغم سال ها كار با كعبى در تیم فولاد خوزستان مجبور باشد براى استفاده مجدد و صحیح از وى از الگوهاى كارى دیگران استفاده كند از عجایب روزگار است ولى مگر واقعه انتصاب بگوویچ به این سمت در فاصله كمتر از 50 روز تا شروع دور مقدماتى المپیك نیز به خودى خود از این عجایب نبوده است؟
