تکلیف جاسوس ها چه می شود؟

من و آقاى هاشمى و یك نفر دیگر - كه نمى‏خواهم اسم بیاورم - از تهران به قم خدمت امام رفتیم تا بپرسیم بالاخره این جاسوسان را چه كار كنیم؛ بمانند، یا نگه‌شان نداریم؛ به خصوص كه در دولت موقت هم جنجال عجیبى بود كه ما این ها را چه كار كنیم! وقتى كه خدمت امام رسیدیم و دوستان وضعیت را شرح دادند و گفتند مثلاً رادیوها این‏طور مى‏گویند؛ امریكا این‏طور مى‏گوید؛ مسئولان دولتى این‏طور مى‏گویند؛ ایشان تأملى كردند و سپس با طرح یك سؤال واقعى پرسیدند: «از امریكا مى‏ترسید؟»؛ گفتیم نه؛ گفتند پس نگه‌شان دارید! بله، آدم احساس می‌كرد كه این مرد خودش از این شُكوه ظاهرى و مادى و این اقتدار و امپراتورى مجهز به همه چیز، حقیقتاً ترسى ندارد. نترسیدن او و به چیزى نگرفتن اقتدار مادى دشمن، ناشى از اقتدار شخصى و هوشمندانه او بود. نترسیدن هوشمندانه، غیر از نترسیدن ابلهانه و خواب‏آلوده است؛ مثلاً یك بچه هم از یك آدم قوى یا یك حیوان خطرناك نمى‏ترسد؛ اما آدم قوى هم نمى‏ترسد؛ منتها انسان ها و مجموعه‏ها در قوّت خودشان دچار اشتباه مى‏شوند و قوّت هایى را نمى‏بینند.