مادر

چه افتخاری! پریکلس بزرگ، شخصاً به خانه ما آمده است.

چند هفته است که از خانه بیرون نرفته ام. اما این طاعون نیست که ما زنان را در خانه نگه داشته است.

ما اجازه بیرون رفتن از خانه را نداریم. فقط گاهی با همراهی شوهرانمان می‌توانیم به عروسیها و تدفین‌ها و بعضی جشنواره های مذهبی برویم. اگر پولی فوس خوش خلق باشد، اجازه می‌دهد ماهی یکبار آپولینا همسایه بغلی را ملاقات کنم. او سال پیش حتی اجازه نداد بازیهای المپیک را تماشا کنم، چون قهرمانان هیچ لباسی نپوشیده بودند.

من بهترین غذاها را برای پریکلس آماده کرده ام: زیتون، انگور و انجیر. امیدوارم از پنیر بز هم خوشش بیاید او هم مثل ما گوشت نمی خورد. ما گوشت را به عنوانی قربانی معبد استفاده می‌کنیم.

متعجبم که پریکلس برای چه آمده است؟ و چرا اینقدر عطسه می‌کند؟