ما اجازه نمی دهیم!

هر اتفاقی بخواهد روی دهد، باید از فیزیک دان های محترم دنیا اجازه بگیرد! فقط به اتفاق هایی اجازه داده می‌شود که خلاف هیچ کدام از قانون‌ها نباشند. اما این قانون‌ها خودشان از کجا آمده اند؟

در واقع ما این قانون‌ها را اثبات نکرده ایم، بلکه از آنها استقبال می‌کنیم. پس آن‌ها را "اصل موضوع" می‌گیریم و بر هر نظریه ای تحمیل می‌کنیم. به این معنی که این قانون ها بدیهی اند و احتیاج به اثبات ندارند. این کار را تا جایی می‌توان انجام داد که نتایج آن با تجربه سازگار باشد. تا امروز این قانون‌ها موفق ترین مجموعه‌ی قوانین دنیا بوده اند.

بین قانون های پایستگی و تقارن های نسبیتی فضا - زمان، رابطه ای عمیق و ریشه دار وجود دارد. شاید به همین خاطر است که این قانون‌ها همیشه این قدر موفق بوده اند.

تقارن های نسبیتی فضا - زمان برخلاف نام آنها،اصلاً پیچیده نیست. معنی آن به زبان ساده این است که، همه ی نقاط فضا مثل هم اند (فضا همگن است)، همه ی زمان‌ها مثل هم اند (زمان همگن است)، - از شروع و  پایان دنیا صرف نظر می‌کنیم-  برای جهان جهت های مختلف فرق نمی کند (فضا همسانگرد است).

پایستگی انرژی از همگنی زمان نتیجه می‌شود، پایستگی تکانه ی خطی از همگنی فضا و پایستگی تکانه ی زاویه ای از همسانگردی فضا فاش می شود.

رابطه‌ای بین تقارن‌ها و قانون های پایستگی توسط "امی نوتر" اثبات شده است. در واقع قضیه‌ی خانم نوتر می‌گوید هر جا تقارنی هست، یک کمیت پایسته می ماند (هر کمیت پایسته ای، نشان دهنده ی تقارنی در طبیعت است). اما قانون افزایش آنتروپی که بیانی از قانون دوم ترمودینامیک است: مسیر فرآیندها را مشخص می‌کند.

فرآیندهایی وجود دارند که رخ دادن آن‌ها هیچ کدام از قانون های پایستگی را نقض نمی کند، اما هیچ وقت رخ نمی دهند. چون ماده ی پنجم قانون اساسی دنیا مانع از رخ دادن آنها می شود. این قانون در واقع تعمیمی بر مبنای تجربه است. هیچ فرآیندی که باعث کاهش آنتروپی دنیا شود، تا به حال رخ نداده است و دلایلی هست که در آینده نیز رخ نخواهد داد.

نویسنده:فاطمه مصلح زاده