«عیسی» افتخار روستای «طول‌لات» بود
شهید عیسی ابراهیمی از شهدای دفاع مقدس است كه سال 1345 در خانواده‌ای متدین در روستای طول لات از توابع رودسر به دنیا آمد و 17 مهرماه 1362 نیز در منطقه كامیاران به شهادت رسید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1396/08/15
شهید عیسی ابراهیمی از شهدای دفاع مقدس است كه سال 1345 در خانواده‌ای متدین در روستای طول لات از توابع رودسر به دنیا آمد و 17 مهرماه 1362 نیز در منطقه كامیاران به شهادت رسید. چندی پیش سالگرد شهادت این شهید پاكباخته راه حسین(ع) بود. شهید ابراهیمی از شهدایی بود كه ره صد ساله را یك شبه پیمود و با بصیرتی كه داشت درس و مشق مدرسه را برای امری بزرگ‌تر كه همانا جهاد در راه خدا بود به كناری نهاد و در نوجوانی به آرزویش رسید و با علی اكبر حسین(ع) محشور شد.
این شهید والامقام از آنجایی كه در خانواده‌ای متدین رشد یافته بود از دوران كودكی پای در راه مستقیم انسانیت و شرف گذاشت و از دوران ابتدایی راه را از چاه تشخیص داد. شهید ابراهیمی چنانچه پدرش می‌گوید در امور خانواده، مخصوصاً در كار كشاورزی با توجه به بدن ورزیده‌ای كه داشت، به پدر و مادرش كمك می‌كرد و در عین حال از درس و مشقش هم غافل نبود و از لحاظ اخلاقی و نزاكت زبانزد خاص و عام بود.
خواهرزاده این شهید در این خصوص از مادر شهید نقل می‌كند كه شهید ابراهیمی قبل از انقلاب در دوران ابتدایی هم طرفدار راه و مرام امام خمینی(ره) بودند و حتی یك بار در روی دیوار بتنی مدرسه‌اش شعار مرگ برشاه می‌نویسد كه معلم طاغوتی‌اش او را می‌بیند و او را مجبور می‌كند كه با زبان شعار را پاك كند. از آنجایی كه با تهدید معلمش مبنی بر اخراج از مدرسه مواجه می‌شود مجبور می‌شود با زبانش شعار را پاك كند و همین موضوع باعث شده بود كه روزها طول بكشد تا ورم زبان شهید بهبود یابد.
شهید ابراهیمی با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی لباس رزم می‌پوشد و قدم در راه علی اكبرهای زمان می‌گذارد. او در این خصوص می‌نویسد: «بهترین مرگ شهادت و كشته شدن در راه خداست و قسم به كسی كه جانم در دست قدرت اوست اگر در میدان نبرد با دشمن با هزار ضربه تیر كشته شوم این مرگ برای من گواراتر از آن است كه در بستر بمیرم.» آری، او راهش را پیدا كرده بود و با بصیرت كامل در این راه قدم برداشت و سرانجام در ركاب یاران خمینی كبیر در كربلای كردستان به شهادت رسید.
آن شهید در وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «انسان وقتی انسان است كه خود را شناخته باشد و وقتی خود را شناخته است كه بتواند با خودشناسی خدای خود را بشناسد. یعنی ارزش انسان در شناخت او نهفته است. اگر انسانی توانست به واقعیت انسانی و اسلامی خودش پی ببرد و بدان جامه عمل بپوشاند و به فطرت خداگونه خود آشنا شود آنگاه می‌توان به او لقب انسان متعالی را داد و آنگاه است كه خداوند او را از عباد خاص می‌نامد.» با توجه به متن وصیتنامه‌اش و محتوای عالی آن درمی‌یابیم كه شهیدان در دانشگاه جبهه درس مردانگی و شجاعت و حسینی‌وار زیستن را آموخته بودند و استمرار انقلاب اسلامی در سال‌های بعد از جنگ هم بدون شك حاصل دفاع مقدسی بود كه امثال ابراهیمی از آن سربلند بیرون آمدند و ما قدردان آنها هستیم.
منبع: روزنامه جوان
