تبیان، دستیار زندگی

مقدمه:

تاریخ معاصر ایران همواره در پی بروز هر جنگی، شاهد جدایی بخش هایی از این سرزمین پهناور به دست بیگانگان بوده است. به گونه ای كه می توان گفت در دویست سال گذشته، یعنی از زمان «فتحعلی شاه قاجار» به بعد، نزدیك به یك میلیون كیلومتر مربع از خاك ایران جدا شده است. اما علی رغم پشتیبانی قدرت های بزرگ از عراق، روند مذكور در جنگ ایران و عراق ادامه پیدا نكرد و سرفصل جدیدی از تاریخ ایران را در صفحات تاریخی به ثبت رساند. در این جنگ نه تنها یك وجب از خاك ایران در دست نیروهای عراقی باقی نماند، بلكه عراق به عنوان كشور متجاوز به نظام بین الملل معرفی شد. حال در این مقال بر آنیم كه با نگاهی به اسناد بیرون آمده از متون تاریخی و وقایع خبری به علل پیدایی و شروع جنگ از جانب عراق با تاكید بر ذهنیت سیاستمداران عراقی بپردازیم.

تاریخچه نزاع:

سابقه تاریخی نزاع ایران و عراق را باید میراث نزاع ایران و عثمانی دانست. اختلافات ایران و عثمانی در طول چهار قرن 1914 – 1514م. علی رغم بسته شدن قراردادهای صلح متعدد و همچنین پروتكل های مرزی،همچنان حل نشده ماند و با فروپاشی امپراطوری عثمانی، به دولت تازه استقلال یافته عراق انتقال یافت.

قرارداد الجزایر:

با توجه به موقعیت سوق الجیشی خلیج فارس در منطقه و تاثیراتی كه به لحاظ سیاسی و اقتصادی و فرهنگی در منطقه داشت و همچنین با توجه به ذخایر عظیم نفتی، این قسمت از نقشه جغرافیایی، در اواخر دهه 1970م. برخی تحلیل گران سیاسی معتقد بودند كه خلیج فارس تنها منطقه حیاتی كشمكش بین آمریكا و شوروی است و به همین خاطر این دو قدرت در تلاش برای نفوذ بیشتری در این منطقه هستند. آمریكا با تقویت ایران و شوروی با حمایت از عراق گامهای عمده ای در تحقق این برنامه برداشتند كه با توجه به برتری و تسلطی كه آمریكا بر ایران و كشورهای حاشیه خلیج فارس داشت از موضع برتری برخوردار بود.

آمریكا بر مبنای دكترین "نیكسون"، خواهان حفظ ثبات و امنیت منطقه با تقویت قدرت های منطقه بود كه در همین راستا از ایران به عنوان قدرت نظامی و از عربستان به عنوان قدرت اقتصادی حمایت می كرد. پیاده كردن چنین الگوی سیاسی از سوی آمریكا در منطقه، مانع از وقوع بحران های شدید شد و تداوم جریان نفت به سوی غرب را تضمین می نمود. در این موقع ایران به عنوان ژاندارم منطقه، ضامن اصلی ثبات در منطقه بود. در این اوضاع و احوال بود كه قراردادی مابین دو كشور ایران و عراق تحت عنوان قرارداد الجزایر منعقد گردید كه بر اساس آن مرز مشترك آبی در رودخانه اروند طبق خط تالوگ شناخته شد. انعقاد قرارداد الجزایر در حالی بود كه عراق ادعای مالكیت مطلق بر اروند را داشت و این قرارداد، مهر باطلی بر این ادعا به حساب می آمد. پس از این قرارداد مسئولان عراقی با چرخشی محسوس در سیاست خارجی خود، سیاست نزدیكی به كشورهای غربی از جمله اروپای غربی را به منظور تقویت موقعیت سیاسی و نظامی خود در منطقه، در اولویت برنامه های خود قرار دادند كه منجر به انعقاد قرادادهای متعدد نظامی شد. فرانسه به عنوان اصلی ترین تامین كننده سلاح های نظامی برای عراق بود.

انقلاب اسلامی ایران:

پیروزی انقلاب اسلامی ایران در 1357 ش(1979 م) منجر به سقوط شاه در ایران و به هم خوردن نظم و ساختار امنیتی در منطقه شد. با وقوع انقلاب ایران و ایجاد خلاء قدرتی كه در منطقه به وجود آمد، فرصت كافی و لازم برای تحرك و عرض اندام كردن بازیگرانی نظیر عراق فراهم آمد. رهبران عراق در این وضعیت، فرصت به دست آمده را مغتنم شمرده و با اتخاذ سیاست های همسو و هم جهت با غرب در تلاش بودند تا از خلاء امنیتی منطقه سود ببرند و خود را به عنوان بازیگر اصلی در میان كشورهای منطقه مطرح سازند. در این میان انقلاب اسلامی نیز با توجه به ویژگی هایی كه در سیاست های اعلامی خود داشت، ضمن اینكه به عنوان تهدید اصلی برای آمریكا محسوب می شد، زمینه را برای حمایت آمریكا از كشوری كه بتواند تهدیدی برای ایران باشد، فراهم می كرد كه این مسئله با توجه به تمایل مسئولین عراقی برای عادی سازی روابط خود با غرب، نقطه امیدواركننده ای برای آنها به حساب می آمد.

در مجموع باید گفت كه با پیروزی انقلاب اسلامی بنای استراتژی آمریكا كه بر دو ستون ایران و عربستان بنا شده بود، فروریخت به گونه ای كه "مایكل لدین" در كتاب خود اینگونه آورده است كه:

«سقوط "شاه"، نشانه فروریختگی بنای استراتژی ما در خلیج فارس گردید، استراتژی كه ما آن را بر قدرت اقتصادی و سیاسی عربستان سعودی و نیروهای سیاسی و نظامی ایران پایه ریزی كرده بودیم. با محو ركن ایران، دیگر این استراتژی نمی توانست ایفای نقش كند.»

رهبری جهان عرب:

وقوع انقلاب ایران و به وجود آمدن خلاء قدرت ناشی از آن در منطقه و همچنین وضعیت نامساعد داخلی ایران و روابط تیره این كشور در سطح خارجی، فرصت مناسبی برای رهبران عراق بوجود آورد تا با لغو یكجانبه قرارداد الجزایر به منظور تسلط بر ذخایر نفتی منطقه و دست یابی به موقعیت برتر در منطقه و رهبری جهان عرب، حمله گسترده نظامی را در شهریور 1359 علیه ایران دست بزند.

تصور مسئولین عراقی در مورد موقعیت نظامی، سیاسی ایران را به راحتی می توان در گفته ها و نوشته های مسئولین عراقی یافت. به عنوان نمونه "طارق عزیز"، چهار ماه قبل از تهاجم عراق به ایران طی مقاله ای وضعیت سیاسی ایران را اینگونه بیان می كند كه :

1. تشتت نیروهای نظامی.

2.تعدد مراكز تصمیم گیری و وجود اختلاف میان رهبران سیاسی و مذهبی كه هر كدام به یكدیگر اتهاماتی می زنند.

3. كشمكش هایی میان اقلیت ها و رهبران حاكم و عدم توانایی در حل مشكلات آنها.

4. وجود هرج و مرج.

5. آشتفتگی در روابط خود با كشورهای منطقه و جهان.

نتیجه گیری:

در پی سقوط شاه و پیروزی انقلاب اسلامی، اوضاع بین المللی و محیط منطقه بعد از انقلاب اسلامی ایران و دركی كه عراقی ها از وضعیت سیاسی نظامی و اجتماعی ایران داشتند، همراه با اعتقاد به توانمندی نظامی خود در برابر ایران سبب شد تا رهبران و استراتژیست های عراق با هدف تبدیل شدن به قدرت اول منطقه و به دست گرفتن رهبری جهان عرب و دستیابی به ذخایر نفتی منطقه به ایران حمله كنند.

ایران- علی‌اكبر ولایتی‌ و اصغر صادقی‌ یكتا:

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران از جنگ‌های‌ دوره‌ معاصر‌ است كه 8 سال (1359- 1367)  به طول انجامید.

این‌ جنگ‌ در پی‌ مجموعه‌ای‌ از عوامل‌ زمینه‌ساز و مناقشه‌های‌ فزاینده‌ سیاسی‌ ـ نظامی‌ با تجاوز نیروهای‌ عراق‌ به‌ ایران‌ آغاز شد.

در پی‌ پیروزی‌ انقلاب‌ اسلامی‌ ایران‌ و سقوط‌ حكومت‌ پهلوی‌ در بهمن‌ 1357 و متعاقب‌ آن‌ وقوع‌ تغییرات‌ اساسی‌ در موقعیت‌ آمریكا در منطقه‌، مناسبات‌ ایران‌ و عراق‌ نیز دستخوش‌ دگرگونی‌ و تیرگی‌ شد.

دولت‌ عراق‌ در 26 شهریور 1359 با تسلیم‌ یادداشتی‌ رسمی‌ به‌ سفارت‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ در بغداد، اعلام‌ كرد كه‌ اعلامیه‌ الجزایر و عهدنامه‌های‌ مربوط‌ به‌ مرز مشترك‌ و حسن‌ همجواری‌ و 3 پروتكل‌ و پیوست‌های‌ آن‌ و دیگر موافقت‌نامه‌ها و یادداشت‌های‌ انضمامی‌ به‌ این‌ عهدنامه‌ را یكجا و یك‌ جانبه‌ فسخ‌ كرده‌ است‌.

همزمان‌ با ارسال‌ این‌ یادداشت‌، صدام‌حسین‌ در نطقی‌ در مجلس‌ ملی‌ عراق‌، متن‌ قرارداد الجزایر را پاره‌ كرد و الغای‌ این‌ قرارداد را تصمیم‌ شورای‌ فرماندهی‌ انقلاب‌ عراق‌ اعلام‌ نمود. اقدام‌ صدام‌ حسین‌ و اظهار دولت‌ عراق‌، وجاهت‌ حقوقی‌ نداشت.

در 31 شهریور 1359 حمله‌ سراسری‌ و رسمی‌ عراق‌، با به‌ كارگیری‌ حداكثر توان‌ نظامی‌ و با عبور از مرزهای‌ بین‌المللی‌ و تجاوز به‌ خاك‌ ایران‌، شروع‌ شد. در ساعات‌ پایانی‌ همان‌ روز، كورت‌ والدهایم‌، دبیركل‌ سازمان‌ ملل‌ متحد، از دو دولت‌ خواست‌ كه‌ در حل‌ مسالمت‌آمیز اختلافات‌ میان‌ دو كشور مساعی‌ جمیله‌ خویش‌ را به‌ كار بندند. [بازخوانی تاریخ جنگ]

پس‌ از بازپس‌ گرفتن‌ خرمشهر، دولت‌ آمریكا و دولت‌های‌ اروپایی‌ و برخی‌ از كشورهای‌ منطقه‌ خلیج‌فارس‌ كوشیدند به‌ جنگ‌ پایان‌ دهند و از سقوط‌ صدام‌حسین‌ و حكومت‌ بعثی‌ عراق‌ جلوگیری‌ كنند.

در این‌ میان‌، شورای‌ امنیت‌ سازمان‌ ملل‌، به‌ درخواست‌ اردن‌، در 21 تیر 1361 قطعنامه‌ 514 را به‌ تصویب‌ رساند و در آن‌ با اظهار نگرانی‌ عمیق‌ از ادامه‌ برخورد دو كشور، خواستار آتش‌بس‌ و عقب‌نشینی‌ نیروها به‌ مرزهای‌ بین‌المللی‌ و تلاش‌ در جهت‌ دستیابی‌ به‌ راه‌ حلی‌ جامع‌ و عادلانه‌ و شرافتمندانه‌ براساس‌ اصول‌ منشور ملل‌ متحد شد.

دولت‌ ایران‌ این‌ قطعنامه‌ را كه‌ جنبه‌ توصیه‌ای‌ داشت‌ نپذیرفت‌ و وزارت‌ امورخارجه‌ آن‌ را تلاشی‌ هماهنگ‌ و سازمان‌یافته‌ از سوی‌ قدرت‌های‌ جهانی‌ در جهت‌ ممانعت‌ از دستیابی‌ ایران‌ به‌ خواست‌های‌ قانونی‌ خود و جلوگیری‌ از سقوط‌ رژیم‌ بعثی‌ عراق‌ تلقی‌ كرد و اعلام‌ داشت‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ تا تحقق‌ خواست‌های‌ خود و دفع‌ كامل‌ قوای‌ متجاوزعراق‌، به‌ دفاع‌ مشروع‌ خود ادامه‌ خواهد داد.[آشنایی با هفته دفاع مقدس]

در پی‌ انجام‌ دو عملیات‌ از سوی‌ ایران‌، یكی‌ در 23 تیر 1361 در محور جنوب‌ و دیگری‌ در 9 مهر 1361 در منطقه‌ سومار، كه‌ منجر به‌ آزادسازی‌ بخش‌های‌ مهمی‌ از خاك‌ ایران‌ و تسلط نیروهای‌ ایران‌ بر شهر مندلی‌ عراق‌ شد، شورای‌ امنیت‌ به‌ درخواست‌ عراق‌، در 12 مهر 1361 قطعنامه‌ 522 را به‌ تصویب‌ رساند و خواستار آتش‌بس‌ فوری‌ و عقب‌نشینی‌ نیروها به‌ مرزهای‌ بین‌المللی‌ شد و از دولت‌ عراق‌، به‌ سبب‌ آمادگی‌اش‌ برای‌ همكاری‌ در اجرای‌ قطعنامه‌ 514، استقبال‌ كرد.

در 9 آبان‌ 1362، به‌ دنبال‌ گسترش‌ دامنه‌ جنگ‌ به‌ خلیج‌فارس‌ و حملات‌ عراق‌ به‌ نفتكش‌ها و انتشار گزارش‌ نمایندگان‌ ویژه‌ دبیركل‌ سازمان‌ ملل‌ پس‌ از بازدید از مناطق‌ اشغالی‌ توسط‌ عراق‌ و شهرهای‌ بمباران‌ شده‌ در ایران‌ و عراق‌، چهارمین‌ قطعنامه‌ شورای‌ امنیت‌ به‌ شماره‌ 540 صادر شد و در آن‌ به‌ گزارش‌ واقع‌بینانه‌ نمایندگان‌ دبیركل‌ در بررسی‌ مناطق‌ مسكونی‌ و تأیید لزوم‌ بررسی‌ دقیق‌ علل‌ جنگ‌ اشاره‌ گردید.

در 16 دی‌ 1365، نیروهای‌ ایرانی‌، طبق‌ یك‌ برنامه‌ریزی‌ دقیق‌ نظامی‌، به‌ اطراف‌ بصره‌ رسیدند. احتمال‌ سقوط‌ بصره‌ و پیروزی‌ ایران‌ تقویت‌ شد و این‌ باور پدید آمد كه‌ موازنه‌ نظامی‌ در صحنه‌ نبرد به‌ نفع‌ ایران‌ تغییر كرده‌ است‌. نگرانی‌ قدرت‌های‌ بزرگ‌ و كشورهای‌ عربی‌، آنها را به‌ این‌ نتیجه‌ رساند كه‌ تنها راه‌ پایان‌ دادن‌ به‌ جنگ‌، تلاش‌ مشترك‌ آمریكا و شوروی‌ در چارچوب‌ همكاری‌ بین‌المللی‌ است.

به‌ همین‌ منظور، خاویر پرزدكوئیار، دبیركل‌ سازمان‌ ملل‌، در 22 دی‌ 1365 اعلام‌ كرد كه‌ اعضای‌ شورای‌ امنیت‌ برای‌ پایان‌ دادن‌ به‌ جنگ‌ مصمم‌اند و نظریات‌ و دیدگاه‌ها باید برای‌ تحقق‌ این‌ هدف‌ به‌ یكدیگر نزدیك‌ شوند و شكل‌ اجرایی‌ به‌ خود گیرند.

از امتیازات‌ قطعنامه‌ 598 بر قطعنامه‌های‌ پیشین‌ این‌ بود كه‌ جنبه‌ توصیه‌ای‌ نداشت‌ و تصمیمی‌ براساس‌ اعتقاد شورای‌ امنیت‌ بود. به‌ اعتقاد ایران‌، از نقاط‌ ضعف‌ قطعنامه‌ 598، بند سوم‌ قسمت‌ مقدماتی‌ آن‌ بود كه‌ از شروع‌ و ادامه‌ طولانی‌ منازعه‌ توأماً ابراز تأسف‌ شده‌ بود.

دبیركل‌ سازمان‌ ملل‌ به‌استناد قطعنامه‌ 598، از طرفین‌ درگیر خواست‌ تا با قطع‌ جنگ‌ وارد روند مذاكره‌ و عمل‌ شوند. وی‌ همچنین‌ بر ضرورت‌ همكاری‌ كامل‌ ایران‌ و عراق‌، برای‌ دستیابی‌ به‌ راه‌حل‌ جامع‌ و عادلانه‌ و شرافتمند، تأكید كرد و از اعضای‌ شورا خواست‌ كه‌ از تلاش‌های‌ وی‌ حمایت‌ كنند.

پس‌ از تصویب‌ قطعنامه‌ 598، به‌ دنبال‌ درخواست‌ دولت‌ كویت‌ از آمریكا و شوروی‌ برای‌ حفاظت‌ از نفتكش‌های‌ این‌ كشور، كه‌ در معرض‌ بیشترین‌ مخاطرات‌ قرار داشت‌، اولین‌ كاروان‌ از نفتكش‌های‌ كویت‌ در 30 تیر 1366 وارد خلیج‌فارس‌ شد.

در همین‌ حال‌ تشنج‌ در منطقه‌ افزایش‌ یافت‌ و در اوایل‌ شهریور 1366، نیروی‌ دریایی‌ آمریكا 46 كشتی‌ در منطقه‌ مستقر كرد و فرانسه‌ و انگلیس‌ نیز اعلام‌ كردند كه‌ آنها نیز نیروهای‌ دریایی‌ بیشتری‌ به‌ منطقه‌ اعزام‌ خواهند كرد. به‌ دنبال‌ آن‌ در 30 شهریور 1366، با حمله‌ یك‌ بالگرد جنگی‌ آمریكایی‌ به‌ كشتی‌ كوچك‌ ایرانی‌ به‌ نام‌ ایران‌ اجر در 80 كیلومتری‌ شمال‌شرقی‌ بحرین‌، آمریكا رسماً وارد جنگ‌ با ایران‌ شد.

عراق‌ با روحیه‌ تازه‌ای‌ كه‌ از حمایت‌ مؤثر آمریكا و نیز پیروزی‌ فاو به‌ دست‌ آورده‌ بود، حمله‌ با سلاح‌های‌ شیمیایی‌ را ادامه‌ داد و توانست‌ كلیه‌ اراضی‌ تصرف‌ شده‌ را از ایران‌ پس‌ بگیرد.

در 25 اسفند 1366، صدام‌ و رهبران‌ بعثی‌ عراق‌ شهر كردنشین‌ حلبچه‌ و روستاهای‌ اطراف‌ آن‌ را، به‌ دلیل‌ همكاری‌ نیروهای‌ كرد با قوای‌ ایران‌، بمباران‌ شیمیایی‌ كردند. در این‌ فاجعه‌ 5 هزار غیرنظامی‌ قربانی‌ شدند.

عراق‌ با وجود شواهد مسلّم‌ و انكارناپذیر، به‌كار بردن‌ مواد شیمیایی‌ را انكار كرد، اما در پی‌ ارائه‌ مدارك‌ موثق‌ از سوی‌ ایران‌ و بررسی‌ كارشناسان‌ اعزامی‌ از سوی‌ سازمان‌ ملل‌، شورای‌ امنیت‌ برای‌ اولین‌‌بار در 9 اردیبهشت‌ 1367 قطعنامه‌ 612 را به‌ اتفاق‌ آرا تصویب‌ كرد. این‌ قطعنامه‌، ضمن‌ محكوم‌ كردن‌ شدید به‌ كار بردن‌ سلاح‌های‌ شیمیایی‌، هر 2 طرف‌ را از استفاده‌ این‌ سلاح‌ها منع‌ كرد.

نقطه‌ اوج‌ تلاش‌های‌ خصمانه‌ آمریكا برضد ایران‌، حمله‌ موشكی‌ ناو آمریكایی‌ مستقر در خلیج‌فارس‌، به‌ نام‌ وینسنس‌، به‌ هواپیمای‌ مسافربری‌ ایرباس‌ ایران‌ در 12 تیر 1367 بود. در این‌ حمله‌، همه‌ 290 سرنشین‌ هواپیما كشته‌ شدند.

پذیرش‌ قطعنامه‌ طی‌ نامه‌ای‌ با امضای‌ رئیس‌ جمهوری‌ ایران‌، در 27 تیر 1367 به‌ دبیركل‌ سازمان‌ ملل‌ تسلیم‌ شد. در این‌ نامه‌ تصریح‌ شده‌ است‌ كه‌ تجاوز به‌ ایران‌ ابعاد بی‌‌‌سابقه‌ای‌ یافته‌ و باعث‌ كشیده‌ شدن‌ سایر كشورها و حتی‌ غیر نظامیان‌ بی‌گناه‌ به‌ جنگ‌ شده‌ است‌ و جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ با توجه‌ به‌ اهمیتی‌ كه‌ برای‌ جان‌ انسان‌ها و اجرای‌ عدالت‌ و برقراری‌ صلح‌ و امنیت‌ منطقه‌ای‌ و بین‌المللی‌ قائل‌ است‌، قطعنامه‌ 598 شورای‌ امنیت‌ را می‌پذیرد . امام‌ خمینی‌ (ره‌) در 29 تیر همان‌ سال‌ پذیرش‌ قطعنامه‌ 598 را به‌ اطلاع‌ مردم‌ رساندند.

وزیر خارجه‌ ایران‌ نیز با تأكید بر اینكه‌ مذاكرات‌ مستقیم‌ پس‌ از اعلام‌ آتش‌بس‌ آغاز شود، با پیشنهاد عراق‌ موافقت‌ كرد و مقرر شد دبیر كل‌ سازمان‌ ملل‌ در گزارشی‌ به‌ اعضای‌ شورای‌ امنیت‌، زمان‌ برقراری‌ آتش‌بس‌ را اعلام‌ كند. سرانجام‌ در نشستی‌ غیررسمی‌ با اعضای‌ شورای‌ امنیت‌، تاریخ‌ برقراری‌ آتش‌بس‌ 29 مرداد 1367 اعلام‌ شد.

• سهولت در تأمین مالی درازمدت طرح‌ها و پروژه‌های آتی از طریق انتشار سهام و سایر اوراق بهادار
• افزایش اعتبار داخلی و خارجی ناشر به دلیل فعالیت در یك بازار قاعده‌مند  و نظارت از سوی بورس و مقام ناظر
• سهولت در تغییر تركیب سهام‌داری و انتقال مالكیت از جمله جذب سرمایه‌گذار خارجی
• امكان تأمین مالی با هزینه كمتر به دلیل نقدشوندگی بیشتر اوراق بهادار و وجود بازار منظم
• برخورداری از مزایای خاص و اعتباری از قبیل دریافت تسهیلات بانكی و وثیقه‌گذاری اوراق بهادار
• برخورداری ازمعافیت‌های مالیاتی پیش‌بینی شده در قانون
• شفافیت عملكرد و امكان ارزیابی عملكرد شركت و مدیران از طریق گزارشگری شفاف و نظارت مداوم
• امكان استفاده از مشاركت عمومی در توسعه شركت
• مدیریت حرفه‌ای با توجه به لزوم پاسخگویی به سهامداران

• سهامی عام بوده و سرمایه ثبت شده آن از دویست میلیارد ریال کمتر نباشد. همچنین تمام سرمایه آن منقسم به سهام عادی بوده و امتیاز خاصی برای بعضی سهامداران در نظر گرفته نشده باشد.

• حداقل 20 درصد از سهام ثبت‌شده آن شناور بوده و تعداد سهامداران آن حداقل هزار نفر باشد.
• حداقل باید سه سال سابقه فعالیت در صنعت مربوط داشته و طی این مدت موضوع فعالیت آن تغییر نکرده باشد. همچنین از مدت مأموریت حداقل دو نفر از مدیران فعلی آن، حداقل شش ماه سپری شده باشد.
• در سه دوره مالی متوالی منتهی به پذیرش که حداقل دو دوره آن سال مالی کامل باشد، سودآور بوده و همچنین چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری و فعالیت شرکت در صنعت مربوط وجود داشته باشد.
• زیان انباشته نداشته باشد.
• براساس آخرین صورت‌های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها، حداقل 30 درصد باشد.
• اساسنامه متقاضی باید منطبق با اساسنامه نمونه مصوب هیئت مدیره سازمان باشد.
• سود عملیاتی شرکت در دو دوره مالی منتهی به پذیرش از کیفیت بالایی برخوردار بوده و مجموع جریان خالص وجه نقد ناشی از فعالیت‌های عملیاتی آن طی این دوره‌ها مثبت باشد.
• گزارش حسابرس در مورد صورت‌های مالی دو دوره مالی منتهی به پذیرش، عدم اظهارنظر یا اظهارنظر مردود نباشد.
• دعاوی حقوقی له یا علیه شرکت، دارای اثر با اهمیت بر صورت‌های مالی، وجود نداشته باشد.
• به تأیید حسابرس، از سیستم اطلاعات حسابداری مطلوب و متناسب با فعالیت خود و شرایط پذیرش در بورس برخوردار باشد.

• سهامی عام بوده و سرمایه ثبت شده آن از یک‌صد میلیارد ریال کمتر نباشد.

• درصد سهام شناور و تعداد سهامداران آن به ترتیب کمتر از 15 درصد سرمایه ثبت شده و 750 نفر نباشد.

• بر اساس آخرین صورت‌های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها، حداقل 20 درصد باشد.

• در دو دوره مالی منتهی به پذیرش، سودآور بوده و همچنین چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری و فعالیت شرکت در صنعت مربوط وجود داشته باشد.

شرایط خاص پذیرش سهام عادی در بازار دوم

• درصد سهام شناور و تعداد سهامداران آن به ترتیب کمتر از 10 درصد سرمایه ثبت شده و 250 نفر نباشد.

• بر اساس آخرین صورت‌های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها، حداقل 15 درصد باشد.

• در یک دوره مالی منتهی به پذیرش، سودآور بوده و همچنین چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری و فعالیت شرکت در صنعت مربوط وجود داشته باشد.

• حداقل دارای یک بازارگردان باشد.

• مدارك مربوط به ثبت اوراق بهادار شركت نزد سازمان بورس و اوراق بهادار (موضوع ماده 30 قانون بازار اوراق بهادار)- تازمان درج نام شركت در بورس، قابل ارائه است.

• تعهدنامه ناشران اوراق بهادار و پرسشنامه پذیرش- عمومی و اختصاصی

•  صورت‌‌های مالی سالانه مربوط به حداقل دو دوره مالی اخیر (منتهی به تاریخ پذیرش) به همراه گزارش حسابرس و بازرس قانونی

•  گزارش بودجه مصوب سال مالی جاری و آتی - حسابرسی شده

•  گزارش هیئت مدیره برای ارائه در مجامع عمومی حداقل دو سال مالی اخیر

•  صورت‌جلسات مجامع عمومی شركت دو سال مالی اخیر

• برنامه كسب و كار (Business plan) شركت برای حداقل سه سال آینده و بر اساس ساختار پیشنهادی بورس

•  آخرین اساسنامه ثبت‌شده منطبق بر اساسنامه‌ی نمونه‌ی شركت‌های پذیرفته‌شده در بورس

• كلیه آگهی‌های شركت در روزنامه رسمی كشور (شامل تغییرات اساسنامه)

• اسامی اشخاص دارای اطلاعات نهانی شرکت موضوع تبصره یک ماده 46 قانون بازار اوراق بهادار براساس ساختار پیشنهادی بورس

• برنامه‌های توسعه و تكمیل شركت در دو سال آینده به‌انضمام گزارشی كه نشان‌دهنده برآورد شرکت ازهزینه‌های برنامه و منابع تأمین آنها، و توجیه‌پذیری مالی، اقتصادی و فنی باشد.

• تصویر آخرین مفاصاحساب مالیاتی و برگه‌های تشخیص مالیات شركت در پنج سال گذشته

• تصویر آخرین نمودار سازمانی مصوب شركت

• گواهی تأمین پوشش‌های بیمه‌ای كافی برای اموال و دارایی‌های شركت و تعهد به تدوام آن

• آخرین نامه مدیریت ارائه شده توسط حسابرس مستقل شركت

•  تعیین و معرفی مشاور پذیرش (تصویر قرارداد شركت با كارگزار معرف و عرضه‌كننده سهام)- فهرست مشاوران پذیرش دارای مجوز از سازمان بورس و اوراق بهادار

• گزارش آخرین اقدامات انجام شده توسط مسئولین شركت در خصوص بندهای شرط آخرین گزارش حسابرس مستقل و بازرس قانونی

• مصوبه مجمع عمومی عادی صاحبان سهام شركت مبنی بر موافقت با پذیرش و عرضه اوراق بهادار آن در بورس - فرمت نمونه صورتجلسه مجمع

• اصل رسید پرداخت حق پذیرش در بورس

• تكمیل و ارسال اطلاعات حسابرسی شده مربوط به پیش‌بینی درآمد هر سهم برای سال مالی جاری/آتی بر اساس عملكرد واقعی دوره‌های سه ماهه، در قالب فایل Excel  (مطابق فرمت) و نسخه تایپ و امضاء شده آنها

• سایر اطلاعات مؤثر به تشخیص بورس یا ناشر

  واژه بورس از نام خانوادگی شخصی به نام "واندر بورس" اخذ شده كه در اوایل قرن چهاردهم در شهر بروژ بلژیك می­زیسته و صرافان شهر در مقابل خانه او گرد هم می­آمدند و به دادوستد كالا، پول و اوراق بهادار می‌پرداختند. این نام بعدها(1309) به كلیه اماكنی اطلاق شد كه محل دادوستد پول، كالا و اسناد مالی و تجاری بوده است. رشد بورس سهام و جاافتادن آن در عملیات تجاری و اقتصادی، با انقلاب صنعتی اروپا و شكوفایی اقتصاد تازه متحول شده آن همراه بوده است. اولین بورس معتبر دنیا، در سال 1611 در شهر آمستردام تشکیل شد و کمپانی معروف هند شرقی سهام خود را در آن بورس عرضه کرد. بورس آمستردام امروزه نیز یکی از منابع مهم تأمین سرمایه در سطح بین‌المللی است. نکتة قابل توجه آن است که در هنگام افزایش قابل ملاحظه معاملات سهام، کشورهای اروپایی نظیر انگلستان، آلمان، سوئیس، قوانین و مقررات ناظر بر معاملات سهام و ضمانت‌های اجرایی لازم برای آن را وضع کردند تا از هرگونه تقلب و پایمال شدن حقوق صاحبان سهام جلوگیری شود.

بورس اتریش در وین در سال 1771 افتتاح شد که عمدتاً به معاملات اوراق قرضه دولتی جهت تامین مالی جنگ می­پرداخت. بورس اتریش در پایان قرن 19 میلادی 2500 سهم را در تابلوی خود داشت و یکی از مهمترین مراکز مالی اروپا به شمار می­رفت.

در لندن معامله­گران در بورس جهت انجام معامله در قهوه­خانه گرد هم می­آمدند. برای نظم بخشیدن به بازار، قهوه­خانه نیوجاناتان در سال 1698 به بورس اوراق بهادار تبدیل شد. بورس نیویورك در اواخر قرن هجدهم (1792) تأسیس شده و با وجود رقبای دیگر، از نظر حجم معاملات و اهمیت در بازار سرمایه آمریكا، در مقام اول قرار دارد. درآمریكا، اولین محل شناخته شده به عنوان بورس اوراق بهادار، در نیویورك و در محوطه­ای در زیر سایه درخت نارون بزرگی در "وال استریت" بود كه بعدها به قهوه­خانه­ای در همان نزدیكی انتقال یافت. بورس وال استریت با جمع­آوری مبالغی به عنوان ورودیه از دلالان (كارگزاران) و گسترش عملیات، تقویت شد و به مجتمع تجاری عظیمی مبدل گردید كه بعدها به نام "بورس سهام نیویورك " به ثبت رسید. درحال حاضر تعداد كارگزاران این بورس به چند هزار شخص حقیقی و حقوقی بالغ می­گردد. در حال حاضر در اغلب کشورهای دنیا، بورس‌های اوراق بهادار فعالیت می‌کنند.

 

فكر اصلی ایجاد بورس اوراق بهادار در ایران، به سال 1315 بر می­گردد. در این سال، یك كارشناس هلندی و یك كارشناس بلژیكی به منظور بررسی و اقدام درمورد تهیه و تنظیم مقررات قانونی ناظر بر فعالیت بورس اوراق بهادار، به ایران آمدند. اما مطالعات آن دو با آغاز جنگ جهانی دوم متوقف گردید. پس از كودتای 28 مرداد 1332، مجدداً در سال 1333 مأموریت تشكیل بورس اوراق بهادار به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن، بانك مركزی و وزارت بازرگانی وقت محول گردید. این گروه پس از دوازده سال تحقیق و بررسی درسال 1345، قانون و مقررات تشكیل بورس اوراق بهادار تهران را تهیه و لایحه مربوطه را به مجلس شورای ملی ارسال داشتند كه این لایحه در اردیبهشت سال 1345 تصویب شد. با ورود سهام بانك صنعت و معدن و نفت پارس، دربهمن ماه 1346 فعالیت بورس اوراق بهادار تهران آغاز شد. متعاقب آن اوراق قرضه دولتی، اسناد خزانه و اوراق قرضه سازمان گسترش مالكیت صنعتی و اوراق قرضه عباس آباد به بورس راه یافتند.

  طی یازده سال فعالیت بورس قبل از انقلاب اسلامی، تعداد شركت­ها، بانك­ها و شركت­های بیمه پذیرفته شده در بورس از شش بنگاه اقتصادی با سرمایه 6/2 میلیارد ریال به 105 بنگاه با سرمایه ای بیش از 230 میلیارد ریال درسال  1357 افزایش یافت. همچنین ارزش مبادلات در بورس از 15 میلیون ریال به بیش از 150 میلیارد ریال در سال 1357 افزایش یافت. در سال­های پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با تحولات پیش آمده از جمله: 1( تصویب لایحه قانون اداره امور بانك­ها، 2( ملی‌شدن شركت­های بیمه،‌ 3( تصویب قانون حفاظت و توسعه صنایع و 4(تملك بسیاری از بنگاه­های اقتصادی توسط دولت كه همه آنها نشأت گرفته از روحیه مخالفت با نظام سرمایه‌داری بود كه بعدها اقتصاد ما را به اقتصاد سوسیالیستی نزدیك ساخت و همچنین 5( جنگ هشت ساله، تعداد شركت­های پذیرفته شده در بورس از 105 شركت در سال 1357، به 56 شركت تقلیل یافت. دوره ركود بورس كه از سال مزبور آغاز گردیده بود تا سال 1367 ادامه یافت.

  از سال 1368 و در چهارچوب برنامه پنج سال اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تجدید فعالیت بورس به عنوان پیش زمینه اجرای خصوصی سازی، جذب و گردآوری پس­اندازها و هدایت آن در جهت سرمایه‌گذاری آغاز گردید. طی سال­های پس از تجدید حیات بورس تاكنون، فعالیت بورس فراز و نشیب­های متعددی از جمله ركود سال­های 1371 تا 1373 و 1375 تا 1378 و افت و خیزهای مقطعی ناشی از بحران­های سیاسی مربوط به جنگ افغانستان و عراق را تجربه نموده است.

از ابتدای سال 1376، بورس اوراق بهادار تهران دور تازه ای از فعالیت را به خود دیده است. اقدام‌های انجام شده در راستای بازسازی ساختار سازمانی و مدیریتی، بکارگیری نوآوری‌های فنی و تخصصی، اصلاح رویه‌های مقرراتی و نظارتی، فراهم‌آوردن زمینه ارتقای کارآیی و اصلاح کارکرد بازار و کوشش برای هماهنگ سازی سیاست‌گذاری ها با نیازهای واقعی بازار سرمایه، در مرکز توجهات و برنامه‌های اصلاح ساختاری سازمان بورس اوراق بهادار قرار داشته است. البته برخی از این اصلاحات به دلیل نبود ظرف قانونی مناسب، متوقف مانده بود.

گام بلند اصلاح قانون بورس اوراق بهادار پس از چهل سال یعنی در آذر ماه سال 1384 با تصویب قانون جدید بازار اوراق بهادار توسط مجلس شورای اسلامی، برداشته شد. قانون جدید بازار اوراق بهادار نسبت به قانون قبلی دارای نقاط قوت زیادی است، از جمله: تفکیک مقام عملیات از نظارت، ساماندهی بازار اولیه ، ایجاد تنوع در ابزارهای مالی و نظارت قانونمند بر ارکان و نهادهای فعال در بازار سرمایه.                 

  در حال حاضر تعداد شركت­های پذیرفته شده در تابلوهای بورس بیش از 336 شركت و ارزش بازار بورس اوراق بهادار تهران نزدیک به 65 میلیارد دلار است.

از سال 1350، برخوردهای مرزی بین دو کشور رو به افزایش گذاشت و این موضوع با تحولات سیاسی در روابط دو کشور و نیز تحولات منطقه در ارتباط مستقیم بود.
به دنبال اعاده ی حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه در آذر ماه 1350، نیروهای نظامی ایران و عراق در مرزهای دو کشور متمرکز شدند و برخوردهایی نیز بین دو طرف روی داد.
پس از امضای قرارداد دوستی و همکاری پانزده ساله عراق و اتحاد جماهیر شوروی سابق، در فروردین 1350، (آوریل 1972) برخورد شدیدی بین نیروهای دو کشور ایران و عراق روی داد. در این برخوردها، طرفین از تانک، توپخانه و توپ های صحرایی استفاده کردند.
در سال 1352، از تعداد برخوردها کاسته شد، اما بر شدت آنها افزوده شد. شدیدترین و خونین ترین برخورد، معروف به «یکشنبه خونین» در 21 بهمن 1352 (10 فوریه 1974) در منطقه مهران و در حد فاصل علایم 32 و 33 مرزی روی داد. متعاقب این برخورد، دولت عراق پیش دستی کرده و به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرد و ادعا نمود ایران، پنج کیلومتر مربع از خاک عراق را اشغال کرده است و قصد تجاوز همه جانبه به عراق را دارد. دولت ایران ضمن این که از دبیرکل خواست، تا نماینده ای برای بازدید منطقه اعزام کند، ادعاهای عراق را رد کرد و اعلام داشت که این سربازان عراقی بودند که به داخل خاک ایران تجاوز کرده اند.
شورای امنیت پس از استماع نظرات نمایندگان دو کشور در 28 فوریه 1974 (9 اسفند 1352) طی جلسه ای تصمیم گرفت که نماینده ی ویژه ای به منطقه اعزام کند تا پس از بررسی های لازم نتیجه را گزارش نماید. سرانجام آتش بس در 16 اسفند 1352 ( 7 مارس 1974) به مورد اجرا گذاشته شد.
شورای امنیت برای استماع گزارش نماینده ی ویژه دبیر کل سازمان ملل تشکیل جلسه داد و پس از بررسی و مطالعه گزارش وی، به تنظیم قطعنامه شماره 348 مبادرت ورزید. در این قطعنامه گفته شد که دو طرف در این موارد به توافق رسیده اند.
1- رعایت اکید قرارداد آتش بس 17 اسفند 1352 ( 7 مارس 1974).
2- عقب نشینی سریع و هم زمان نیروهای دو کشور از نواحی مرزی.
3- اجتناب از به کار بستن هر نوع اعمال خصمانه علیه یکدیگر.
4- از سرگرفتن مذاکرات دو کشور بدون هیچ گونه قید و شرط به منظور حل همه مسایل دو جانبه.
پس از مدتی دو کشور موفق شدند، دستور مذاکرات را تنظیم کنند. البته این به معنی پایان مناقشات نبود، اما برای نخستین بار، پس از پنج سال چاره جویی برای حل اختلاف های دو کشور به وجودآمد. وزیران امور خارجه ایران و عراق روز 19 مهر 1353، نخستین دور مذاکراتشان را در نیویورک انجام دادند. دومین دور مذاکرات وزیران امور خارجه در 24 مهر انجام شد و دو طرف توافق کردند که تماس های خود را برای حل اختلاف های موجود ادامه دهند. طی مذاکراتی که در استانبول در 26 دی 1353 (16 ژانویه 1975) با حضور وزیران خارجه ایران و عراق آغاز شد و تا 30 دی ماه به طول انجامید، دولت ایران درخواست هایی را به شرح زیر مطرح کرد:
1- عراق تأسیسات نظامی به اتحاد جماهیر شوروی ندهد.
2- عراق به عناصر مخالف رژیم ایران پناه ندهد.
3- عراق به تبلیغات ضد ایرانی پایان دهد.
4- باهمکاری ایران به حفظ امنیت خلیج فارس بپردازد.
البته اینها درخواست های سیاسی ایران بود و در مورد مسایل مرزی، ایران خواهان انعقاد قرارداد جدیدی در مورد اروند رود، براساس خط تالوگ بود، دولت عراق نیز حل مسأله ی کردها را خواستار بود. مشکل ترین قسمت مذاکرات مربوط به اروند رود بود و همین مسأله به بن بست مذاکرات و سرانجام عدم موفقیت آن منجر شد. عراق بر روی قرار داد 1937میلادی همچنان پافشاری می کرد، در حالی که دولت شاه انعقاد قرارداد جدیدی براساس خط تالوگ(خط القعر رودخانه اروند) را خواهان بود.

در حالی که آقای متکی در سفر خود به عراق که از دید ناظران ،اقدامی جهت آرام کردن جو ضد ایرانی آن کشور تلقی شده است به انجام سه توافق مهم با همتای عراقی خود در این نشست اشاره کرد و این توافقات را شامل دیدار کلانتران مرزی در هفته آینده،جلسه گروه های فنی در مرز قصر شیرین در هفته دوم و جلسه کمیته های فنی در مورد مرزهای آبی دو کشور در خرمشهر ودر سه هفته دیگر برشمرد ولی پیشینه اقدامات خصمانه همه دولت های قدیم و جدید عراق در نقض قرارداد ها و توافقات عراق با ایران واقعیتی است که در این دوره پر خطر از تاریخ میهنمان باید هوشیاری ملی و دور اندیشی تحلیلی دست اندر کاران سیاست خارجی ایرانی مذاکره کننده با عراقی ها را به همراه داشته باشد. نکته ای که در این میان جلب توجه می کند این است که به رغم تبلیغات شدید اعراب ، سخنرانی های پان عربیستی ومیهن پرستانه بسیاری از مقامات و رسانه های گروهی عراق و حتی اتحادیه عرب درباره حوزه نفتی فکه ، اخبار منتشر شده چند ماه پیش مربوط به تصرف چاه نفتی شماره 4 "پیچ انگیزه" در منطقه عمومی دهلران توسط عراق متاسفانه نه تنها واکنش درخور غرور ملی بسیاری از رسانه های دیداری،شنیداری و مطبوعاتی ایرانی را بر نیانگیخت بلکه حتی با واکنش بسیار نرم و احتیاط آمیز دست اندر کاران رو به رو و در مورد تصرف چاه نفتی "پیچ انگیزه" دهلران توسط عراق گفته شد" بحث تصرف مطرح نبوده و فقط مشكلی پیش آمده بود كه حل شده است"(!). بغداد در حالی در طول چند هفته گذشته ادعاهای تجاوز کارانه ارضی نسبت میادین نفتی مرزی ایران و مالکیت بر اروند رود را از زبان مقام های متعدد تکرار کرده است که باوجود گذشت بیش از شش سال از سرنگونی رژیم صدام حتی یک دلار از 1000 میلیارد دلار بدهی خود به ملت داغدار ایران را پرداخت نکرده و بر اساس برخی اظهارات پس از پایان جنگ در بسیاری از مناطق مرزی یک هزار و 600کیلومتری و 11نقطه مرزبانی با ایران از عقب نشینی به نقطه صفر مرزی بر اساس قرارداد 1975 الجزایر سر باز زده است... پس از خاتمه جنگ جهانی اول و تجزیه امپراتوری عثمانی که منجر به شکل گیری کشوری جدید تحت حمایت انگلیس ها به نام عراق شد، اختلافات بر سر خطوط ارضی و مرزی وارد فاز تازه ای شد. از زمان فروپاشی عثمانی و شکل گیری دولت عراق در غرب ایران سیاست های متخذه از سوی دولتمردان آن کشور همواره به عنوان منبع تهدید علیه امنیت ملی ایران به شمار آمده و این کشور به ندرت روابطی دوستانه با ایران داشته است. اختلافات ارضی و مرزی به همراه مسائل مذهبی همچون تبعیض علیه شیعیان در عراق و مسائل قومی و نژادی همانند مناقشه عرب و عجم و نادیده گرفتن کردهای آریایی نژاد در شمال عراق به همراه خوی توسعه طلبی حاکمان بغداد از جمله عوامل اصلی تنش یا منازعه میان دو کشور در نیم قرن اخیر محسوب می شوند. با این وجود مسائل ارضی و مرزی مهم ترین اختلاف میان دو کشور بوده و هست. اختلافات ایران و عراق ریشه در دورانی دارد که اراضی کنونی عراق بخشی از امپراتوری عثمانی بود. در این میان درگیری های فراوانی بین دو طرف صورت گرفته و نیز عهدنامه هایی بسته شد که عمدتا توسط عراقی ها زیر پا گذاشته شده است...

امروزه در طراحی صفحات اینترنتی ، یکی از ویژگی های اصلی استفاده از تصاویر است که برای زیبایی و فرم دادن به صفحه استفاده میشود. طبعأ حجم این تصاویر نیز متغیر است و صد البته حجم بیشتری را دارا میباشند. تصاویر نیز به دو دسته ساکن و متحرک تقسیم میشوند. تصاویر ساکن که بسیار نیز مشاهده میکنید حجم کمتری را نسبتأ به تصاویر متحرک یا همان انیمشن های GIF دارا هستند. این تصاویر که بیشتر برای ساخت بنرهای تبلیغاتی استفاده میشود در اکثرأ سایت های اینترنتی همانند ترفندستان نیز موجوداند. با سرعت پایینی که اینترنت ما نیز دارا میباشد طبعأ هر چقدر از زیبایی ها کاسته شود ممکن است به نفع بازدیدکننده باشد! در این ترفند قصد داریم نحوه غیرفعال نمودن نمایش تصویرهای متحرک GIF را در دو مرورگر اینترنت اکسپلورر و فایرفاکس ، مطرح کنیم.
برای اینکار در مرورگر IE میبایست:
Internet Explorer را باز نمایید.
از منوی Tools بر روی Internet Options کلیک کنید.
در پنجره باز شده به تب Advanced مراجعه کرده و از زیرمجموعه Multimedia ، تیک گزینه Play animations in web pages را بردارید.
OK کرده و خارج شوید.

همچنین در مرورگر Firefox بایستی:
نرم افزار را فراخوانی نمایید.
در قسمت Address Bar عبارت about:config را وارد کرده و Enter بزنید.
حال در قسمت Filter عبارت image.animation_mode را وارد نمایید.
بر روی آن دوبار کلیک کرده و normal را به none تغییر دهید.
OK کرده و خارج شوید.

یکی از قابلیت هایی که مدیران بسیاری از وبلاگ ها برای جذاب کردن وبلاگ خود استفاده میکنند افزودن یک آهنگ به محیط وبلاگشان است. اما این موضوع ممکن است به مذاق کلیه بازدیدکنندگان خوش نیاید. به ویژه کاربرانی که از سرعت کم اتصال استفاده میکنند پخش اتوماتیک آهنگ در وبلاگ مورد بازدید ، مقدار زیادی از پهنای باند آنها را اشغال میکند و در نتیجه باعث کند شدن سرعت اینترنت میشود. در صورتی که شما نیز از این دسته از کاربران هستید میتوانید با استفاده از این ترفند جلوی پخش موزیک را در وبلاگهایی که توسط مرورگر اینترنت اکسپلورر بازدید میکنید ، بگیرید.
بدین منظور:
Internet Exporer را باز کنید.
از منوی Tools به Internet Options بروید.
حال به تب Advanced رفته و تیک گزینه Play sounds in web pages را بردارید.
تمام پنجره ها را OK کرده و خارج شوید.

در صورتی که با نرم افزار Microsoft Word زیاد سر و کار داشته باشید ممکن است ناخواسته تنظیمات این برنامه را تغییر داده باشید ، سپس هر کاری کرده اید نتوانسته اید آنها را به حالت قبلی بازگردانید یا گزینه ای در تنظیمات را گم کردید. گاهی با نصب مجدد برنامه هم تنظیمات به گذشته باز نمیگردد. در این ترفند قصد داریم به معرفی روشی ساده از طریق رجیستری بپردازیم که با بهره گیری از آن میتوانید تمام تنظیمات نرم افزاری برنامه را به حالت پیش فرض هنگام نصب برگردانید. این ترفند بر روی کلیه نسخه های Word قابل اجراست.
برای این کار:
ابتدا دقت کنید برنامه Word کاملأ بسته باشد.
از منوی Start به Run رفته و عبارت regedit را وارد کنید و Enter بزنید تا وارد ویرایشگر رجیستری شوید.
سپس به مسیر زیر بروید:
HKEY-CURRENT-USER / Software / Microsoft /  Office / (10.0) /  Word / Data
همان طور که میبینید 10.0 در پرانتز قرار گرفته است. بسته به نوع آفیس مورد استفاده ، عدد مشخص شده در این مسیر متفاوت است. مثلا برای آفیس 2000 ، این عدد 9 بوده و برای آفیس 2003 ، 10 یا 11 و برای آفیس 2007 این عدد 12 میباشد.
اکنون روی شاخه Data راست کلیک کرده  و Rename را انتخاب کنید. نام آن را به Data-Tarfandestan یا هر نام دیگری غیر از Data تغییر دهید.
اکنون رجیستری را بسته و یکبار سیستم را از نو راه اندازی کنید.
خواهید دید که تنظیمات Word به حالت اولیه بازگشته است. ( یک شاخه Data جدید و دست نخوره ایجاد شده است.)
کاربران تازه کار دقت کنند این کار تنها جهت بازگرداندن تنظیمات نرم افزاری Word است ، طبعأ فایل های شما آسیبی نخواهد دید