• ڕەش
  • سپی
  • سه وز
  • شین
  • سوور
  • پرتەقاڵی
  • مۆر
  • زێڕین
  • ژماره‌ی بینینه‌کان :
  • 349
  • شەممه 4/6/1396
  • رۆژژمێر :

به‌لگه‌ی پێره‌وی له‌ ئه‌ھلی به‌یت له‌ حه‌د‌یس د‌ا

پێغه‌مبه‌ر صلى الله عليه وآله: يَا اَيُّها النَّاس اِنّى تَرَكْتُ فيكُم مَا اِنْ اَخَذَتُمْ بِه لَن تَضِلُّوا، كتاب اللهِ و عِترَتى اَهْل بَيتى -  ئه‌ی خه‌ڵكينه! من له نێو ێيوه دا شتێكم داناوه‌كه ئه‌گه‌ر بيگرنه د‌ه‌ست هه‌رگيز گومرا نابن: كتێبى خوا و عه‌تره‌تم، يانى بنه‌ماڵه‌كه‌م.

وه هه‌روه‌ها د‌ه‌فه‌رمێ:   «اِنّي تَارك فيكم مَا ان تَمَسَّكْتُم به لَنْ تَضِلُوا بَعْدى كِتاب الله حَبْل مَمْدود مِنَ السَّماء اِلى الاَرض و عِترتي اَهل بيتي و لن يَفْتَرقا حتى يَردا علىَّ الْحَوضَ فَانظروا كيف تُخلفونى فيهما -من له نێو ئێوه دا شتێك به جێ ده هێڵم كه ئه گه ر په يوه نديان پێوه بگرن گومرا نابن، قورئان كتێبى خوا كه وه‌ك گوريسێك له ئاسمان هه تا زه وى شۆر بووه ته وه و عه‌تره‌تم يانى بنه ماڵه كه م، ئه‌م دووه هه‌رگيز له یه‌ك جودا نابنه‌وه تا له پاڵ حه‌وز‌ى كه‌وسه ر ده‌گه‌ن به‌من، كه واته بروانن بزانن چۆن له گه ڵياندا هه ڵس و كه وت ده كه ن».

وه هه‌روه‌ها له باره‌ى بابه‌تێكى تره‌وه ده‌ڵێ: «انِّى تارك فيكم خليفتين، كتاب اللهِ حبل ممدود مابين السماءِ والارضِ و عترتى أهل بَيتى، و إنهما لنْ يفترقا حتى يَرِدا علىّ الحوضَ  - من له نێو ئێوه دا دوو جێنشين به جێ دێڵم، كتێبى خوا كه له نێوان ئاسمان و زه ويدا كێشراوه - يا له نێوان ئاسمان تا زه وى - وه عه‌تره‌تم، بنه ماڵه كه م وئه وانه هه رگيز له یه ك جودا نابنه وه تا له پاڵ حه وز ده گه نه لام».

وه هه‌روه‌ها فه‌رمووى: «انّى تارك فيكم الثقلينِ: كتاب اللهِ و أهل بيتى، و أنَّهُما لَن يَفترقا حتّى يردا علىَّ الحوض - من له نێو ئێوه دا دوو شتى به نرخ به جێ دێڵم: كتێبى خوا و ئه‌ھلى به‌یتم وئه وانه له یه ك جودا نابنه وه تا له پاڵ حه وز ده گه نه من».

وه هه‌روه‌ها فه‌رموويه‌تى: «إني أوشك أن أدعى فأجيب، و انى تارك فيكم الثقلين: كتاب الله عز و جل و عترتى; كتاب اللّه حبڵ ممدود مِنَ السَّماءِ الى الأرض و عترتى أهل بيتى. و إن اللطيف الخبير أخبرنى أنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض فانظروا كيف تخلفونى فيهما  - گوايه من به زووترين كات ده گه رێمه وه بۆلاى خوا و له نێو ئێوه دا دوو «ثقل» (دوو شتى به نرخ) به جێ دێڵم، كتێبى خوا و عه‌تره‌تم، كتێبى خوا گوريسێكى درێژه كه له نێوان ئاسمان تا زه وى كێشراوه، وه عه‌تره‌تم ئه‌ھلى به‌یتى منن و خواى دڵاوا و ئاگا منى ئاگاداركردوه ته وه‌كه ئه وانه له یه ك جودا نابنه وه تا كاتێ له پاڵ حه وز(ى كه وسه ر) یه ك ده گرينه وه، جا بروانن چۆن پاش من له گه ڵياندا هه ڵس و كه وت ده كه ن».

وه‌كاتێ كه پێغه‌مبه‌ر له دووايين حه ج ده گه رايه وه له «غه ديرى خوم» هاته خواره وه و فه رمانى دا له پاڵ دره ختگه لى گه‌وره‌له وێدا راوه ستن و ژێرى پاك كه نه وه و پاشان فه‌رمووى: «كَأَنّى دُعيتُ فأجبت، إنّى قد تركتُ فيكم الثقلين، أحدهما أكبر من الآخر: كتاب الله تعالى و عترتي، فانظروا كيف تخلفوني فيهِما فانهُما لن يَفترقا حتّى يردا علىَّ الحَوْضَ - گوايه من بانگهێشتن كراوم و وڵامم داوه ته وه، من له نێو ئێوه دا دوو شتى به نرخ به جێ دێڵم كه هه ر كامه يان لهئه ويتر گه‌وره‌تره: كتێبى خوا و عه‌تره‌تم، بزانن چۆن له گه ڵياندا ده جوڵێنهوه،ئه وانه هه رگيز له یه ك جودا نابنه وه تا له سه ر حه وز یه ك ده گرينه وه».

پاشان فه‌رمووى: «اِنَّ اللهَ عَز و جل مَوْلاىَ و أَنا مَوْلى كُلِّ مُؤمِن - خوا رێبه ر و سه رۆكى منه و منيش سه رۆكى هه موو باوه ردارانم».

پاشان د‌ه‌ستى عه‌لی گرت و فه‌رمووى:

«مَنْ كُنْتُ مولاه فهذا وليه، اللهمَّ والِ من والاهُ و عادِ من عاداه...  ئه‌وكه سه ى كه من رێبه ريم ئه‌مه (عه‌لی) رێبه ريه تى، خوايه!ئه‌وكه سه ى كه ئه وى خۆش ده وێ، خۆشت بوێ وئه‌وكه سه ى كه دوژمنی ئه وه، دوژمنى له گه ڵدا بكه...».

عبدالله بن حنطب ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌رصلى الله عليه وآله له «جُحْفه» بۆئێمه خوتبه ى خوێند و فه‌رمووى:   ئايا من له گيانتان به ئێوه نزيكتر نيم؟ گوتيان: به ڵێ يا ره سوڵه ڵا!   فه‌رمووى: «فاِنّى سَائِلُكُم عَنْ اِثْنَين: القُران و عترتى  - به راستى من له دوو شت له ئێوه ده پرسمه وه: قورئان و عه‌تره‌تم».