شبکه‌های اجتماعی به اعتیاد مدرن تبدیل شده‌اند
چندی پیش مقام معظم رهبری بر کتاب «تن‌تن و سندباد» نوشته محمد میرکیانی تقریظ نوشتند و حال خبر می‌رسد که این کتاب جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های هفته گذشته بوده است.
محمد میرکیانی، نویسنده کودک و نوجوان در سال 1337 در شهر تهران به دنیا آمد. او دارای مدرک دکترای هنر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
کتاب «قصه ما مثل شد» تالیف میرکیانی در سال 1386 به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برگزیده شد.
میرکیانی معتقد است، بالاترین جایزه برای نویسنده، تجدید چاپ کتابش است.
او همچنین بر این باور است که شبکه‌های اجتماعی به اعتیاد مدرن تبدیل شده‌اند. گفت‌وگوی جام‌جم را با این نویسنده می‌خوانید.
از این‌که مقام معظم رهبری بر کتاب شما تقریظ نوشتند، چه احساسی دارید؟
نوشتن یادداشت از سوی مقام معظم رهبری مرا خوشحال کرد، اما بار و مسئولیتی بر دوشم نهاد که باید پاسخ بدهم. وقتی کتابی در این سطح مطرح می‌شود، خود به خود انتظار مخاطب بالا می‌رود. بنابراین از یک سو خوشحالم که کتابم مورد توجه قرار گرفته و از سوی دیگر نگرانم که آیا می‌توانم این انتظار ایجاد شده را پاسخگو باشم؟ احساس متناقضی است.
پرفروش شدن کتابتان چقدر شما را خوشحال می‌کند؟
خود به خود باعث می‌شود توجه بیشتری به نوشتن و مخاطب شناسی کنم. بالاترین جایزه برای نویسنده تجدید چاپ کتابش است.
معمولا برای نوشتن هر کتاب چقدر وقت می‌گذارید؟
به سوژه و حس و حال نویسنده بستگی دارد. ممکن است کتابی را در شرایط عادی چهار ماهه بنویسم. اما کتاب دیگری بیشتر طول بکشد. مثلا نگارش کتاب‌های بازنویسی از آنجا که من سال‌ها درباره ادبیات کهن در رادیو و تلویزیون و آثار مکتوب کار کرده ام شاید کمتر زمان ببرد. اما وقتی می‌خواهم قصه‌ای بنویسم که مثلا روایت دهه 40 تهران است، باید 45 سال به عقب بروم تا آدم‌ها و فضا را بیافرینم. وقتی می‌خواهید خاطره‌ای بنویسید که به اثر هنری تبدیل شود، ناخودآگاه حاشیه‌اش ذهن شما را مشغول می‌کند و نوشتن آن بیشتر طول می‌کشد.
شما چند فرزند دارید؟
دو فرزند.
سال‌ها در زمینه ادبیات کودک و نوجوان کار کردید. ارتباط شما با فرزندانتان چگونه است؟
خیلی خوب است.
آنها کتاب‌های شما را می‌خوانند؟
بله، البته برخی آثارم را خواندند و خوششان نیامده است. این طور نیست که همه کتاب‌هایم را دوست داشته باشند. فرزندانم را به کاری مجبور نمی‌کنم و فقط به آنها پیشنهاد می‌دهم.
پس اهل زور گفتن نیستید؟
نه. برای کتاب‌هایم هم خیلی تبلیغ نمی‌کنم؛ با این‌که کتاب‌هایم بین آثار کودک و نوجوان جزو پرفروش‌ترین‌هاست.
اصلا چه انگیزه‌ای باعث می‌شود برای کودکان بنویسید؟
به طور کلی هنرمندانی که برای کودکان کار می‌کنند (چه کسانی که داستان می‌نویسند، چه کسانی که فیلم می‌سازند، چه کسانی که موسیقی می‌سازند و چه کسانی که شعر می‌گویند) می‌خواهند وارد دنیای ذهنی بچه‌ها شوند تا اثری بیافرینند. این طوری در زندگی احساس آرامش دارند.
چقدر اهل سفر بخصوص با خانواده هستید؟
بیشتر سفرهایم با خانواده است. اتفاقا یکی از مشکلاتم این است که به سفرهای فرهنگی کمتر می‌روم، چون خانواده همراهم نیستند. برای همین خیلی از امتیازات سفرهای فرهنگی را از دست داده‌ام. البته با دوستانم گاهی به سفرهای فرهنگی رفته‌ام، اما خیلی کم. دوست دارم همیشه با خانواده سفر کنم.
خودتان چقدر در خانه مطالعه می‌کنید؟
بخشی مطالعه فنی است و بخشی مطالعه تفننی. مثلا وقتی کتابی می‌خواهم بنویسم، کتاب‌های دیگری را می‌خوانم. اما برخی از کتاب‌ها را می‌خوانم که خستگی از تنم برود. مثلا دیروز قصص‌الانبیا یا مجمع‌التواریخ و القصص ملک‌الشعرای بهار را که آثاری تاریخی است، می‌خواندم. اما برای خستگی باز هم به داستان‌ها و آثار ادبی روی می‌آورم.
اهل شبکه‌های اجتماعی هم هستید؟
نه، اصلا کانال ندارم. خیلی از همکارانم دارند. اعتقاد دارم شبکه‌های اجتماعی وقتگیر هستند. شبکه‌های اجتماعی تبدیل به اعتیاد مدرن شده‌اند. تنها از آنها برای برخی کارهای ارتباطی استفاده می‌کنم، ولی این‌که عضو کانال یا گروه باشم، نه. نمی‌توانم، علاقه ندارم و احساس بیهودگی می‌کنم.
منبع: جام جم آنلاین
