غم مقدس، شادی درونی تولید می کند
حال خوب همیشه با خنده به دست نمی آید و اگر قرار بود این اتفاق با خنده به دست بیاید، مجالس عزاداری آقا سیدالشهدا(ع) و اهل بیت(ع) به هر دلیل و بهانه ای حزن آمیز به نظر می رسد.
حال خوب همیشه با خنده به دست نمی آید و اگر قرار بود این اتفاق با خنده به دست بیاید، مجالس عزاداری آقا سیدالشهدا(ع) و اهل بیت(ع) به هر دلیل و بهانه ای حزن آمیز به نظر می رسد.
اگر بپذیریم كه شادی تنها با فضای خنده به دست نمی آید، حالات روانی مثل بهجت و سرور برای ما فاخرتر جلوه می كند. حتما خندیدن به لطیفه با خندیدن برای شیطنت بچه ها متفاوت است. وقتی به تعالی روح برسیم و توسعه فردی ما به اندازه ای باشد كه روح و روان ما از رنج ها و اتفاقات خیلی بد در جامعه ناراحت شود، این غم بدی تلقی نمی شود. حس عشق نیز غم تولید می كند، اما نوعی غم دوست داشتنی است. بنابراین، وقتی روح عمیقی داشته باشیم، ایمان در درونمان جلوه می كند. جلوه كردن ایمان مراتب دارد و گاهی جلوه ایمان در یك جوان 13ساله به یك صورت و در فردی كه رنج بزرگی تحمل می كند، به یك صورت است. حتما نوع شادی و بهجت كسی كه در مجاورت دانش والایی است، متفاوت است.
همه ما تجربیات متفاوت و مهمی از زندگی داریم و می توانیم درك متفاوتی از موضوعات مشترك داشته باشیم. اشكی كه وقتی در ساحت حسین ابن علی(ع) قرار می گیریم، می ریزیم را نباید مساوی با غم بدانیم. اگر كسی غمگین است، به این معنا نیست كه غم اباعبدالله(ع) باعث این مسئله می شود. مشكلات اقتصادی، نداشتن امكانات و انواع بیماری های سخت باعث ایجاد غصه می شود؛ به همین دلیل نباید خود را در این تناقض قرار دهیم كه جامعه ما غمگین است و مجالس عزاداری اهل بیت این غم را تشدید می كند. آن غصه و غمناكی در جامعه دلایل اجتماعی و اقتصادی دیگری دارد و باید برای آن تحلیل داشته باشیم و راهكار ارائه دهیم.
ما نوعی غم مقدس داریم كه شادی درونی تولید می كند و موجب رشد ایمان افراد جامعه می شود و آدم را در معرفت و شناختی كه به دست می آورد، رستگار می كند. غم مقدس، غم آزادگی انسان ها، جمهوریت ملت ها و مربوط به شعائر دینی است. غم الزاما نباید شادی تولید كند؛ چون غم مقدس باعث حركت و پویایی می شود و افراد را از خنثی بودن به افرادی پویا تبدیل و جریان سازی می كند.
و اما در بحث گریه بر اباعبدالله الحسین(ع) باید عرض كنم كه ما كلمه ای به نام «بكاء» داریم. گریه كردن یك حالت نفسانی است كه براساس یك معرفت، محبت و اقتضای دنیای واقعی رخ می دهد؛ به عنوان مثال، وقتی به ما ظلم می شود، دلتنگ می شویم یا دچار بیماری هستیم، گریه می كنیم، اما قصه گریه بر حضرت سیدالشهدا(ع) و اهل بیت(ع) جنبه متفاوتی دارد. گریه برای اهل بیت 3 ویژگی منحصربه فرد و خاص دارد كه موجب مقدس شدن آن و به قول مقام معظم رهبری اشك رازدار می شود. نكته اول محبت است؛ خاصیت محبت اهل بیت این است كه شما را پای درد و رنج محبوبان خدا قرار می دهد، غصه دار می كند و اشكی از چشمان شما جاری می شود. نكته دوم رسیدن به معرفت است؛ برای ما اشكی از امام حسین(ع) ارزش دارد كه حاصل معرفت باشد.
در زیارت ائمه معصوم كلماتی از قبیل «عارفا بحقه» دیده می شود و این یعنی ما نسبت به اتفاقاتی كه در كربلا افتاده است، معرفت داریم. این معرفت به باورهای امام حسین(ع)، ما را به دریای وجودی و وسعت اهل بیت(ع) وصل می كند و باز شما صاحب نوعی از غم مقدس می شوید. نكته سوم كه حاصل محبت و معرفت است، سبك زندگی است. این مدل از سبك زندگی دستاوردهای شایسته و فاخری برای من و شما دارد. كسی كه عزیز جوانی را از دست می دهد و در مجاورت امام حسین(ع) برای علی اكبر گریه می كند، میزان تاب آوری و صبوری خود را نسبت به غمی كه تجربه می كند، بالا می برد و خود را تسكین می دهد. بنابراین، دستاوردهایی مانند صبوری، تاب آوری بالا، رضایتمندی از زندگی و درنهایت بهجت درونی حاصل می شود. كسی كه به هیئت امام حسین(ع) می رود، پس ازآن نوعی آرامش در روحش احساس می كند كه به خاطرآن ممكن است با همسرش مهربان باشد، به فرزند خود محبت كند و دست بوس پدر و مادرش شود. وقتی غم مقدس سیدالشهدا(ع) می تواند این دستاوردها را برای ما داشته باشد، حاصل آن نمی تواند غصه باشد.
برای رفع غم و اندوه هم راهكارهایی وجود دارد؛ راهكار اول این است كه باید بیشتر به تفریحات سالم و حلال و فراغت خود توجه كنیم. اگر خلئی وجود دارد، اجازه نداریم سراغ ارزش ها برویم و آنها را زیر سؤال ببریم. ایرانی ها در سال گذشته تنها 7درصد درآمد خود را خرج تفریح كرده اند و این خیلی بد است. دوم اینكه نیازمند تقویت باورهای دینی در درونمان، حساسیت نسبت به هنجارهای اجتماعی و انجام كار خیر در جامعه هستیم تا به شادی برسیم. هر چقدر مقام انسانیت بتواند جلوه های رفتاری خود را نشان دهد، ما شادتر می شویم. اگر یك انسان را از اعتیاد نجات دهیم یا كار خیر انجام دهیم، باعث شادی درونی می شود. انفاق، صدقه، صله رحم و حتی سلام كردن به یكدیگر شادی تولید می كند. همه اینها در فرهنگ و آموزه های دینی ما وجود دارد و ما ایرانی ها این آموزه ها را بلدیم و تنها كافی است، به كار ببریم و بیشتر زندگی كنیم.
منبع:همشهری انلاین
