برقعی چگونه شعر می‌گوید؟

حمیدرضا برقعی شاعر آیینی در گفتگوی اختصاصی با وب سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان، به سوال کاربران مبنی بر «برقعی چگونه شعر می‌گوید؟» پاسخ داد.

به گزارش روابط عمومی، بخش ادبیات موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این گفتگو را همزمان با دهه پایانی صفرالمظفر تهیه و منتشر کرده است.
برقعی با اشاره به تفاوتهای شعر آیینی و سایر گونه اشعار می‌گوید:«شعر اصلی ترین هنر در ترویج مفاهیم مذهبی و اهل بیت بوده. از همان ابتدا حسان بن ثابت یا شاعرانی دیگر به نوعی تریبون و تبلیغی برای اهل بیت بودند؛ اهل بیت هم به آنها به‌عنوان یک رسانه نگاه می کردند. توجه به شعرا که در تاریخ آمده نشان دهنده اهمیتی است که به شاعران می دادند. امروز هم همینطور، هنوز هم شعر پایه اصلی مجالس عزاداری است و بیشترین تأثیر را در مخاطب دارد و این فضاهای مجازی و فضاهای جدیدی که به وجود آمده به بیشتر دیده شدنش کمک می‌کند اما همان قدر که این اتفاق را حُسن می دانم آفت هم می دانم. حوصله ها کوتاه شده و شعر ها به نوعی می‌شود گفت شعر های پر مصرف شده. یعنی مخاطب دنبال یک اتفاق بلافاصله است. اصلا به عمق مطالب و مسائل فکر نمی کند. »
شاعر آیینی معاصر سرودن شعر برای اهل بیت(علیهم السلام) را حاصل عنایت الهی دانست و افزود:« من احساس می‌کنم هر دو طرف. یکی اینکه مداح ها (البته همه نه) مداح های خوبی داریم که خیلی شعر حفظ هستند. منظور کسانی است که متاسفانه الان شهرت های کاذب دارند و فقط تکیه شان بر صدا است. نه سواد شعری دارند نه سواد به قول معروف مقتل و مناجات. و فقط می توانند احساسات مخاطب را بر انگیخته کنند. خوب این اتفاق جای دیگر هم می افتد. می تواند خواستگاهش هیئت هم نباشد. از آنطرف دوستان شاعر ما هم به مداح به‌عنوان یک تریبون نگاه می‌کنند. به این نگاه می‌کنند که فلان مداح شعر ما را بخواند معروف می شویم. یعنی دنبال این نیستند که خودشان تریبون خودشان باشند. در مورد دوستان دیگر هم که مذهبی کار نمی کنند این نکته هست، اینکه تریبون شان فلان خواننده باشد. اگر تریبون تان فلان خواننده و مداح نباشد خوب شما چه بلندگویی داری؟»
وی قرابت اشعار آیینی و مدیحه سرایی را بسیار زیاد دانست و تصریح کرد:« عده ای از مداح ها از اشعار آیینی که توسط شاعران خوب سروده شده استفاده می‌کنند اما تعدادی به سمت شعرهایی می روند که نه مفهوم درست و قوی دارد نه از لحاظ ادبی ویژگی های یک شعر را. با وجود شاعران زیادی که در حال حاضر اشعار مذهبی می‌گویند. دوست مداح ما هم مثل شاعر دنبال مخاطب است، دنبال به نتیجه رسیدن بلافاصله. اینکه زحمتی به خودش ندهد و شعری را انتخاب کند که مخاطب بلافاصله رابطه احساسی و عاطفی برقرار کند؛ ارتباطی که بعد از هیئت فقط یک شوری را درک کرده و هیچ عنصر تفکری به شاکله ذهنی اش اضافه نشده. دغدغه ای به وجود نیامده، به فکر فرو نرفته، فقط احساس و عاطفه اش برانگیخته شده و از جلسه بیرون آمده. البته اهل بیت این را هم می خرند و این چیزی نیست که من سردربیارم. اما این مشخص است که من وقتی می خواهم درباره مکتبی صحبت کنم باید مفاهیم آن مکتب را تحلیل کنم و این وظیفه سخنران ها، مداح ها و شاعر هاست.»
این گفتگو توسط زهرا فرآورده برای بخش ادبی موسسه تبیان تهیه شده و در اینجا قابل مشاهده است.