اثری تازه از فریدا کالو در حراجی

هفته آینده اثری از فریدا کالو با عنوان «دختری با گردبند» پس از 60 سال در معرض دید عموم قرار می گیرد و چوب حراج می خورد.

«دختری با گردنبد» اثر فریدا کالو نقاش مکزیکی در سال 1929 توسط این نقاش ترسیم شده است. تابلوی اخیر از سوی همسر کالو به زنی که در اواخر عمر کالو، به او کمک می کرده؛ هدیه داده شده.

دستیار کالو که اکنون در دهه 90 زندگی  اش به سر می برد، این نقاشی را در اتاق خوابش در کالیفرنیا نگهداری می کرده تا اینکه امسال به او پیشنهاد داده شد تا این تابلو را در حراجی ساتبیز به فروش برساند

این حراجی پیش بینی کرده که تابلو روز 22 نوامبر حدود 2 میلیون دلار فروخته شود.

به گفته استاین، این تابلوی رنگ و روغن حس گرما و نزدیکی را منتقل می کند.

اکسل استاین، رئیس بخش آمریکای لاتین ساتبیز وضعیت تابلو را عالی توصیف کرده است. او می گوید: نقاشی خیلی تازه به نظر می رسد. چون در قسمت تاریکی از خانه نگهداری می شده، رنگ ها خیلی زنده اند. به نظر می رسد سوژه نقاشی خود کالو باشد.

کارشناسان هنری از وجود چنینی تابلویی خبر داشتند چون قبلا یکی از دوستان فریدا کالو از آن ژس گرفته بود، اما کسی خبر نداشت که این تابلو کجاست. این تابلو حدود 60 سال در معرض دید عموم نبوده است.

مالک آن به ساتبیز گفته است که دیه گو ریورا این تابلو را در سال 1955 به او هدیه داده است که یک یادگاری از این نقاش داشته باشد.

فریدا کالو، نقاش مکزیکی یکی از هنرمندانی بود که توانست به زبان شخصی خود در نقاشی دست یابد. کالو در تاریخ ششم جولای سال 1907 از پدری آلمانی و مادری مکزیکی متولد شد.
در شش سالگی به بیماری فلج اطفال مبتلا گشت. این عارضه ناتوانی جسمی را برایش بوجود آورد که تا آخر عمر همراهش بود. دلگرمی های پدرش و تشویق های او ، فریدا را جسورتر از پیش به زندگی بازگرداند. او با انجام ورزش های سنگین و مردانه، اعتماد به نفس خود را حفظ کرد و تقویت بخشید.
فریدا عمیقاً تحت تاثیر انقلاب مکزیک بود این واقعه در سال 1910 به وقوع پیوست با آنکه او در آن زمان تنها 3 سال داشت ولی پیامدهای آن در روحیه و ذهنیت فریدا بسیار تأثیر گذاشت. او قاطعانه بر این باور بود که با انقلاب متولد شده و همواره اصرار داشت که مردم با آوردن نام او بعنوان یک نقاش، انقلاب را به خاطر آورند.
او بعد از اتمام تحصیلات آکادمیک نقاشی، در جستجوی دنیای شخصی خود گام برداشت. از 143 اثری که از وی باقی مانده است ، 55 تصویر خودنگاره است.
کالو عمیقاً تحت تأثیر فرهنگ بومی مکزیک بود. استفاده از رنگ های گرم و درخشان و نمادهای دراماتیک و آثارش به خوبی نمایان است.
وی از سه سبک رئالیسم ، سمبولیسم و سورئالیسم به طور همزمان در خلق یک اثر استفاده می نمود و با این حال هیچگاه خود را به هیچ کدام از این سبک ها منتسب ندانست و اظهار می داشت :«من خودم را نقاشی می کنم».
تصادفی که در سال 1925 برایش اتفاق افتاد او را وارد سخت ترین مرحله زندگی اش کرد. گذراندن سالها در بیمارستان و تحت نظر پزشک و بیش از 35 عمل جراحی ، او را خسته ، پرخاشگر و بی حوصله کرد.
مهمترین کسی که در زندگی فریدا تأثیر منفی گذارد، دیوارنگاری مکزیکی به نام دیگو ریورا بود.
زمانی که ریورا در حال نقاشی کردن یک دیوارنگاره بر دیوار دبیرستان کالو بود ، آنها یکدیگر را ملاقات کردند. ریورا همیشه در مورد این ملاقات می گفت: از همان لحظه اول فهمیدم که فریدا استعداد عجیبی در نقاشی کردن دارد. ازدواج این دو سرانجام خوبی نداشت چرا که ریورا مرد هوسرانی بود. آزار و اذیت های او و از دست دادن کودکش در کنار جراحی های مختلف روحیه فریدا را بیش از پیش دستخوش درد و رنج کرد.
آثار به جا مانده از او همگی به نوعی فریاد درونیات خالقشان را به نمایش می گذارد. روحیه قوی و جسور فریدا با وجود تمام ناملایمات هیچ گاه به زندگی تسلیم نشد و تا آخرین لحظات عمرش با آن در پیکار بود.
فریدا کالو را بزرگترین نقاش فمینیست قرن 20 می دانند.

منابع: ایلنا/ روزنامه ابرار