ضربه و طعنه
گاهی فردی خصلتش تندخویی است و همیشه و همه جا تندخو است اما گاهی نه، فقط در برخی مواقع از كوره در می رود.
گاهی فردی خصلتش تندخویی است و همیشه و همه جا تندخو است اما گاهی نه، فقط در برخی مواقع از كوره در می رود. از آنجا كه خانواده یك فضای ثبات دار است و لحظه ای و گذرا نیست، به هر حال چه در مورد زن و چه در مورد مرد زمینه تندخویی در آن فراهم است. برای همین هم هست كه مثلا روزهای اول كه هنوز زندگی ثبات ندارد كمتر تندخویی از خود نشان می دهیم، حتی اگر طبیعتا انسان تندخویی باشیم زیرا در ابتدا، ارتباطات برایمان تازگی دارد و با گل و بلبل شروع می شود ولی بعد كم كم ناراحتی ها جمع و تلمبار می شود و گمان های متعدد تبدیل به یقین می شود و كم كم به تندخویی می انجامد. حتی لحن مان دیگر آن لحن نرم قدیم نیست. گاهی متأسفانه ادبیات صحبت كردن مان با خانواده مان نسبت به دیگران زمین تا آسمان فرق می كند.
این اتفاق اگر كنترل نشود، تندخویی در خانواده ریشه می دواند درصورتی كه از تندخویی در خانواده به شدت نهی شده است چرا كه باعث اختلاف و كشمكش فراوان می شود. آدمی اگر خلق نرمی داشته باشد اختلافات از بین می رود. تندخویی به خودی خود اختلاف زاست و باعث پرخاشگری می شود و زبان درازی به بار می آورد. این زبان درازی مانند چماقی است كه به شیشه صمیمیت و محبت می خورد و به نفرت، سنگدلی و قساوت قلب می انجامد. بنابراین باید مطمئن بود نخستین چیزی كه محبت را از خانه بیرون می برد و شیشه محبت را می شكند، تندخویی است. اختلاف، تندی و پرخاشگری، شیشه محبت را زود می شكند. اگر زن در مقابل شوهر زبان دراز شد و یا برعكس، همان جمله اولش كه نتیجه تندخویی است، یك ضربه محكم به احساس همسر می زند. و اگر خدای نكرده این تندخویی از هر دوطرف ادامه پیدا كند، قطعا شیشه محبت شكسته می شود و بالا تر از آن، اینكه به نفرت مبدل می شود و آن خانواده بعید است كه محملی باشد برای آرامش.
منبع:همشهری انلاین
