دکتر پاکتچی: اولین ظلم ستیزی امام حسین(ع)، مخالفت با تبعید ابوذر بود

پاکتچی معتقد است که متاسفانه تنها یک برهه از زندگی امام حسین(ع) مورد توجه قرار گرفته است و اولین ظلم ستیزی ایشان، مخالفت با تبعید ابوذر بود.

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) به نقل از روابط عمومی واحد علوم و تحقیقات، احمد پاکتچی، استاد دانشگاه و دین شناس در این نشست به ایام سوگواری شهادت امام حسین(ع) اشاره کرد و گفت: متاسفانه فقط یک برهه از زندگی ایشان مورد توجه ویژه قرار گرفته است در حالی که باید همه ابعاد زنگی آن امام همام را مورد بررسی و توجه  قرار داد.

وی بیان کرد: امام حسین(ع) در سال چهارم هجری متولد شد. ایشان در سال ۱۱ هجری رسول اکرم(ص) و کمی بعد مادر گرامیشان را از دست دادند. ایشان در دوره فتوحات اسلام ۹ سال داشتند و تا پایان فتوحات به سن مناسب برای مشارکت در جنگ رسیده بودند لیکن هیچ شاهدی مبنی بر اینکه ایشان در جنگ شرکت کرده باشند موجود نیست.

پاکتچی افزود: امام حسین(ع) در دوره خلافت عثمان (که دوره ای پر تنش بود)، در فاصله سنی ۱۹ تا ۳۱ سالگی قرار داشتند و اولین ردپای ظلم ستیزی که ازآن امام دیده شد، مخالفت با تبعید ابوذر بود. زیرا که ابوذر در این دوره با خلیفه به مخالفت پرداخت که به تبعید وی منجرشد. امام حسین (ع) از همان آغاز جوانی به مبارزه با ظلم ستیزی پرداخته است.

این دین شناس خاطر نشان کرد: در همان برهه زمانی شاهد حضور تاریخی دیگری  از امام حسین(ع)  بوده ایم و آن اقدام به مجازات عاصم بن عمرو، پسر خلیفه دوم بود. چرا که او مرتکب خطا شده و امام حسین(ع)  بعنوان شاهد خواستار مجازات او شدند و این گویای تاکید امام حسین(ع) در اجرای عدالت بوده است.

پاکتچی ادامه داد: به علت تقسیم ناعادلانه بیت المال در دوره خلیفه وقت موجی از اعتراضات توسط مردم صورت گرفت و جمعی از معترضان در مدینه تجمع کردند. اگر چه امیرالمومنین(ع) و فرزندانش از منتقدین خلیفه بودند اما مایل به تهدید جان خلیفه نبودند .

وی تصریح کرد: امام علی(ع) به امام حسن و امام حسین دستور دادند تا برای محافظت از جان خلیفه به خانه ایشان بروند ولی به دلیل عصبانیت بیش از اندازه مخالفین این حفاظت با خوبی و خوشی به پایان نرسید چرا که خلیفه در حمله ای که به آن شده بود جان باخت و امام حسین(ع) نیز زخمی شدند.

پاکتچی افزود: پس از خلیفه سوم، امام علی(ع) به خلافت رسید . همانطور که انتظارش را داریم در این دوره امام حسین (ع) در کنار پدرش در جنگ ها حضور داشته و  این دوره مصادف با خلافت جعلی معاویه در شام بوده است.

وی با اشاره به شروع دوره خلافت امام حسن(ع) گفت: پس از بیعت مردم با امام حسن(ع)، در خطبه ای که از آن بوی صلح به مشام می رسید، بسیاری از مردم معترض و خواستار جنگ با معاویه بودند. پس به امام حسین(ع) مراجعه کردند تا بلکه نظر ایشان را در این خصوص جلب کنند ولی امام حسین(ع) نیز فرمودند "من هم پیرو راه برادرم هستم".

این استاد دانشگاه ادامه داد: دوره خلافت امام حسین (۵۰-۶۰ق) شروع شد و خلیفه همچنان معاویه بود. در این دوره امام حسین(ع) خواستار به خاک سپاری برادرگرامیشان در کنار آرامگاه پیامبر(ص) بودند که با ایشان مخالفت می شود . عده ای از مردم در حمایت از امام حسین (ع) و علیه معاویه اعتراض کردند، لیکن امام برای جلوگیری از به وجود آمدن جنگ و قیام نسبت به این اعتراض مخالفت کردند و در هنگام دفن برادرشان سخنانی درباره حق طلبی، حق خواهی و تقیه ایراد فرمودند.

وی بیان کرد: در این زمان جمعی از مردم کوفه به امام نامه تسلیتی نوشتند و از ایشان حمایت کردند ولی امام(ع) سکوت کردند. در آن دوران معاویه آزار شیعیان را آغاز و جمعی از آن ها را به شهادت رساند که این باعث نارضایتی مردم کوفه شد.

پاکتچی با اشاره به شروع خلافت یزید گفت: عده ای در این مورد مقاومت کردند و امام هم مخالف خلافت یزید بود؛ چرا که یزید صلاحیت نداشت. معاویه در آخرین وصیت خود به یزید گفت که با امام حسین(ع) وارد جنگ نشو.

وی در پایان افزود: محورهای موضوعی احادیث امام حسین(ع) دو موضوع اصرار بر محوریت قرار دادن پیامبر اکرم(ص) و آمادگی مقابله با مصائب و محور سخنان ایشان در چهار موضوع پیامبر محوری و قرآن محوری، صبر بر مصائب، تکیه بر برادری دینی و ظلم ستیزی بوده است.

منبع:
دانشنامه اهل بیت