تبیان، دستیار زندگی
بررسی راه های امرارمعاش در تبیان منتشر شد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بررسی راه های امرارمعاش در تبیان

بررسی راه های امرارمعاش در تبیان منتشر شد.

هومن بهلولی- روابط عمومی

اخلاق معیشت

به گزارش روابط عمومی، بخش اخلاق و عرفان اسلامی موسسه تبیان این مقاله را با رویکرد «اخلاق معیشت» منتشر کرده است.

در این مقاله آمده است:«معنای ساده زیستی این نیست که آدمی از همسر و خانواده ای نامناسب، خانه و محل اسکانی کوچک (مثل یک آپارتمان 50 تا 70 متری برای چهار تا پنج نفر)، یا مرکبی اسقاطی برخوردار باشد و یا اصلاً همین را هم نداشته باشد. خداوند متعال برای بنده ی مومنش، عزت، توانمندی، فراخ و راحتی خواسته است، نه فقر، بدبختی و فلاکت.

پس بدیهی است که همسر خوب، خانه ی بزرگ و مرکب خوب برای مومن نعمت و البته برای دیگران می تواند موجب نقمت و گمراهی باشد.همین قید «مومن»، یعنی کسی که تقوا دارد و حدود و ثغور و شأن ایمان و بندگی را رعایت می نماید.

معنای این حدیث این نیست که کسی قصر و کاخ و خانه ی چند میلیاردی بسازد یا بخرد و بگوید حدیث داریم که خانه ی بزرگ نعمت است، یا حتماً مرسدس، الگانس، فراری، پورشه و خودروهای انگشت نما بخرد و بگوید حدیث داریم که مرکب خوب نعمت است! این خودفریبی است و طبق صریح احادیث: خداوند متعال راجع به بهشتش گول نمی خورد. دقت شود که این حدیث، تنها حدیث وارده نیست که نتوان حدود و ثغور آن را تشخیص داد. طبق آیات صریح قرآن کریم، اسراف حرام است و خدا مسرفین را دوست ندارد  ? امر فرموده است که با نخوت و تکبر و خودبزرگ بینی روی زمین راه نروید (یعنی منش و مشی تان چنین نباشد)، دستور به انفاق از اموالی که خدا عطا نموده داده است.. . و در حدیث دیگری تصریح شده است: الامام الصادق علیه السلام: «کَفَی بالمَرء خِزیاً أن یَلبَسَ ثوباً یَشهَرُهُ أو یَرکَبَ دابَّهً تشهَرُهُ» (کافی، ج 6، ص 44) ترجمه: امام صادق علیه السلام: برای رسوایی و خواری انسان همین بس که جامه ای بپوشد که او را انگشت نما کند یا مرکبی انگشت نما سوار شود.

و همچنین بسیار تأکید شده است که اولاً مراقب باشید که نعمت را به نقمت مبدل نکنید و ثانیاً آن رزق، برکت و زیادتی را بخواهید که موجب خیر دنیا و آخرت شما باشد، نه آن که موجب کوردلی، دنیاگرایی، تجمل گرایی و در نهایت هلاکت شما شود. چنان چه امام باقر علیه السلام دعا می نمودند: «امام باقر علیه السلام: اَللَّهُمَّ ارزُقنى رِزقاً حَلالاً یَکفینى وَ لا تَرزُقنى رِزقاً یُطغینى وَ لا تَبتَلیَنّى بِفَقرٍ اَشقى  بِهِ مُضَیِّقاً عَلَىَّ.» (فضائل الشهر الثلاثة، ص 108)و صدها حدیث و روایت دیگر که حدود و ثغور استفاده از نعمات را به گونه ای که مومن دچار نخوت، تکبر، انگشت نما شدن، رفاه زدگی، بی دردی، معصیت.. . و در یک کلمه «انحراف» نگردد بیان شده است.

دقت شود که «ساده زیستی» در مقابل «تجمل گرایی» قرار می گیرد و نه در مقابل رفاه منطقی به حد شأن یک مومن در رفع نیازهایش. »متن کامل این مقاله در بخش اخلاق و عرفان اسلامی قابل مشاهده است.