جهت بزرگنمایی روی عکس کلیک نمایید

زید بن أرقم روایت كرده است كه من در آن روزی كه سرهای شهداء كربلا را در میان كوچه َ های كوفه بر روی نیزه‌ها حمل می‌كردند، در میان یك غرفه ای نشسته بودم كه سر بریده امام حسین علیه‌السلام  را كه بر فراز یك نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم كه سر امام حسین آیه ای از سوره كهف را تلاوت می فرمود: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا (کهف، آیه 9) آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های شگفت‌انگیز ما بودند؟ و زمانی‌كه من این آیه را شنیدم گفتم: «به خدا سوگند سر بریده شما ای فرزند رسول خدا شگفت‌آورتر از پیش آمد اصحاب كهف است. [مفید، ارشاد، ج2، ص117]
علامه مجلسی هم در بحار به ذكر این مطلب اشاره كرده است و می‌گوید: از زید بن ارقم روایت شده است كه می‌گوید من شنیدم كه سر امام حسین این آیه را تلاوت می كرد: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِیمِ كانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً»[ كهف/9] [مجلسی، بحار الانوار، ج 45، ص 121]
مرحوم حاج شیخ جعفر شوشترى (رحمة‌الله) در ارتباط امام حسین با سوره هاى قرآن مجید هنگامى که به سوره کهف مى‌رسند مى‌گویند: به نظر مى‌رسد که در قرائت این آیه کریمه، عنایتى بوده و سر مطهّر به لحاظ آن جهت، آیه یاد شده را قرائت مى کردند.
تصوّر ما این است که با تلاوت این آیه مى‌خواستند حرکت خود و یاران گرانقدرش را یادآورى نموده، مصداق روشنى براى آیه کریمه در زمان خود ارائه کنند.
مردم شام نوعاً بلکه قریب به اتفاق در مدرسه گمراهى آل ابى سفیان، آن شجره خبیثه بار آمده بودند و امام حسین و یاران او را خروج کنندگان بر خلیفه مسلمین مى دانستند؛ چنان که مرد محاسن سفیدشان آمد مقابل امام زین العابدین و از قتل امام حسین و اسارت خاندان او و پیروزى یزید شادمانى نمود و از این رو سر مطهّر امام حسین (علیه‌السلام) در شام این آیه را قرائت کرده اند تا به آن بدبخت مردم فریب خورده و نادان بگویند: کدام خارجى و چه خروجى؟ بیچاره مردم بدبخت و گمراه، آنانى که در کربلا به دست شما مردم به شهادت رسیدند و امروز سرهاى از تن جداى آن‌ها را به شهر شما آورده اند، جوانمردانى با صفا و باوفا بودند که ایمان به خداى متعال آوردند و او هم علاوه بر آن نورانیت ایمان که خود داشتند بر هدایت آنان افزود و نورانیتشان را چند برابر نمود. (خصائص الحسین، ص 1500/ مناقب امیرالمؤمنین، ج 2، ص 267/ الارشاد، ج 2، ص 117)
همچنین شیخ عباس قمی در جلد نخست کتاب منتهی الآمال، قرائت قرآن توسط رأس مبارک امام حسین (علیه‌السلام) را به این صورت آورده است: قطب راوندی از منهال بن عمرو روایت کرده است که گفت: به خدا سوگند که در دمشق بودم، سر مبارک امام حسین (علیه‌السلام) را بر سر نیزه کرده بودند و در پیش روی آن جناب، کسی سوره کهف می‌خواند. چون به این آیه رسید: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً» به قدرت خدا سر مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) به سخن درآمد و به زبان فصیح گویا، گفت: امر من از قصه اصحاب کهف عجیب‌تر است.