تقدیم 150 پاسگاه طی 2 ماه به طالبان

در دو ماه گذشته بیش از 150 پاسگاه امنیتی به دستور مقام های کشور در ولایت هلمند در اختیارِ طالبان قرار گرفته است.

بخش سیاست تبیان

تصرف حدود 80 پاسگاه پولیس در منطقه ارزگان توسط طالبان آن هم بدون درگیری، بیشتر شبیه تقدیم این مراکز به مخالفان مسلح است که برای والی هلمند بسیار گران آمده و او را وادار کرده، در دیدار با بزرگانِ این ولایت بخشی از حقایق جنگ در هلمند را فاش کند.
اظهارات والی هلمند که فاش کرد، در دو ماه گذشته بیش از 150 پاسگاه امنیتی به دستور مقام های کشور در اختیارِ طالبان قرار گرفته، این سوال را مطرح می کند که چه کسانی فرمان عقب نشینی صادر کرده اند و با نفوذ در ساختارهای نظامی کشور خواسته های بیگانگان را اجرا می کنند.

حیات الله حیات والی هلمند می گوید: نیروهای امنیتی، به ویژه پولیس توسط افرادِ بانفوذ اداره می شوند و بسیاری از پاسگاه های امنیتی، با یک تماسِ تلفنی به دستِ نیروهای مخالف افتادند.
به گفته والی هلمند مشکلات موجود در ساختار نیروهای امنیتی و خیانت های ملی باعث شده، مخالفانِ مسلح تا دروازه های هلمند پیشروی کنند.
این سخنانِ کم سابقه پرده از واقعیتی برمی دارد که ارگ نشینان سال هاست، گرفتار آن هستند و سخنان والی هلمند که نمایند   رییس جمهوری در این ولایت محسوب می شود، به این معناست که بیان شده، بخشِ بسیار کوچکی از فاجع   بزرگی است که موجودیت نظام را تهدید می کند و شک نیست، حرف های بسیاری باقی است که جرأت گفتنِ آنها وجود ندارد.

چندین ماه است که بحران بر هلمند در جنوب افغانستان سایه افکنده و نیروهای مخالف بخش های وسیعی از این ولایت را تصرف کرده اند و اکنون درصدد تصرف مرکز ولایت هستند تا فاجعه سقوط ولایت شمالی قن  دوز این بار در هلمند تکرار شود.
از این سخنان برداشت می شود، نیروهای مخالف تنها با سلاح و امکانات نظامیِ وارد شهرها نمی شوند، بل پشت پرده، دست هایی پنهان است که از پشت به کشور خنجر می زند.
سال هاست، موضوع ستون پنجم در افغانستان مطرح بوده، اما مسئولان به جای تحقیق، آن را توطیه خوانده و واقعیت موضوع را رد کردند. درحالی که حوادث و رویدادهای کشور تاکید می کند، ستون پنجم یک ذهنِیت نیست.

جنگ افغانستان ابعاد متعدد و وجوه مختلفی دارد. یک بُعد و وجه این جنگ آشکار است و ده ها بُعد و وجه همچنان پنه  ان است. بُعد آشکار این جنگ تنها کشتار غیرنظامیان و قربانی  شدن نیروهای امنیتی که با صداقت و اخلاصِ از کشور پاسداری می کنند، را به تصوبر می کشد.
ولی ابعاد پنهانِ این جنگ بسیار خطرناک است. چند ماه  است که نیروهای امنیتی در هلمند درخواست کمک دارند. آنها همچنان با وجود برخورداری از کمترین امکانات منتظر صدور دستور حمله به مخالفان را می کشند که هنوز داده نشده، اگر هم داده شود، زمانی است که در یک توطی   از قبل برنامه ریزی شده، نیروهای امنیتی یا به اسارتِ دشمن درآیند و یا در یورش های غیرمنتظر   آنها کشته شوند.

چه کسانی دستور عقب نشینی صادر کردند تا مناطق هلمند یک به یک به تصرف طالبان درآید؟ آیا نباید این افراد را مزدور بیگانگان دانست که به جنگ نیابتی در کشور مشغول هستند؟
همه می دانند، طالبان با تکیه بر کمک های استخبارات پاکستان طرح های بزرگی برای تصرف هلمند در سر دارند و مهمترین آنها تبدیل هلمند به پایگاه شورای کویته و شبک   حقانی است.
سخنان والی هلمند ثابت می کند، این یک طرحِ خیالی نیست، بلکه طالبان به کمک استخبارات پاکستان و افراد نفوذیِ خود در ارگ می خواهند، این خواسته را محقق کنند.

سخنان والی هلمند از ابعاد مخفی تر و کلان  تر جنگ در افغانستان پرده برمی دارد، اینکه وضعیت هلمند را می توان برای هر نقطه ای از افغانستان تصور کرد. نبردهای جاری در اطراف قندوز و لغمان،  شباهت بسیاری به رخ دادهای جنگ هلمند دارد، چون در این مناطق نفوذی ها فعالیت گسترده ای دارند.
سال گذشته پس از سقوط قندوز، بسیاری  به دست های داخلی اشاره کردند که در این سقوط نقش داشتند، حالا چنین سخنانی درباره هلمند گفته می شود. این سخنان از یک ذهنیت نشات نمی گیرند یا زاده یک تصور نیستند، بلکه یک واقعیت است، واقعیتی بسیار تلخ که نادیده گرفتن آن، سقوط مناطق دیگر کشور را درپی دارد.

منبع: خبرگزاری آفتاب