تبیان، دستیار زندگی
در دوران دفاع مقدس قبل از اینکه عملیات آغاز شود، رزمنده ها آماده رزم می شدند، خوشنویسانی مانند استاد «احمد پیله چی» در جبهه بودند که روی سربندهای رزمنده ها ذکر «لااله الا الله»، «یازهرا(س)» و «یاصاحب الزمان (عج)» می نوشتند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خوشنویس سربند رزمندگان دفاع مقدس که بود؟

در دوران دفاع مقدس قبل از اینکه عملیات آغاز شود، رزمنده ها آماده رزم می شدند، خوشنویسانی مانند استاد «احمد پیله چی» در جبهه بودند که روی سربندهای رزمنده ها ذکر «لااله الا الله»، «یازهرا(س)» و «یاصاحب الزمان (عج)» می نوشتند.

بخش هنری تبیان

احمد پیله چی

قبل از عملیات، رزمنده ها علاوه بر آمادگی برای رزم، وضو می گرفتند و می رفتند در سنگر تبلیغات و هر کدامشان سربندی منقش به نام مبارک اهل بیت (علیهم السلام) را برمی داشتند و به پیشانی می بستند؛ یکی سربند یازهرا (س) را برمی داشت، دیگری یاحسین(ع) و رزمنده ای سربند یا اباصالح المهدی(عج).

در مسیر حرکت رزمنده ها هم تابلوهایی بود که روی آن نوشته بودند، برادر لبخند بزن، واستقم کما امرت، زندگی بی شهدا ننگ بود، هرگز کاری جز برای رضای خدا مکن...

استاد «احمد پیله چی قزوینی» از اساتید خوشنویسی است، در دوران دفاع مقدس به  دو شکل فعالیت داشت؛ فعالیت رزمی و هنری. یعنی زمانی که عملیات انجام نمی شد، مشغول پارچه نویسی و خوشنویسی برای رزمنده ها بود و زمانی که عملیات می شد اسلحه به دست می گرفت و هم دوش رزمندگان می جنگید.

احمد پیله چی

اولین نفر از سمت راست استاد «احمد پیله چی» نفر سوم استاد امیرخانی

* در 18 سالگی مدرک ممتاز خوشنویسی را گرفتم

استاد پیله چی  درخصوص آغاز خوشنویسی بیان داشت: اجداد من روحانی و خوشنویس بودند اما پدر و مادر و عمو دنبال خوشنویسی نرفتند؛ اما فرصتی در دوران کودکی داشتم و این بود که با عمو و پسرعموها در یک خانه زندگی می کردیم؛ برادر بزرگترم با پسر عمویم مسابقه خط می دادند و من از آن زمان علاقه مند به این رشته شدم.

وی بیان داشت: آنها خواندن و نوشتن را در 5 سالگی به من یاد دادند؛ از سال 53 رسما نزد استاد سید علی رفیعی برادر کوچکتر علامه رفیعی قزوینی خوشنویسی را آغاز کردم و در ادامه از محضر اساتیدی چون، محصص مستشاری، خروش و امیرخانی بهره بردم. در تمام مسابقات استانی و کشوری رتبه اول را داشتم؛ سپس سال 58 مدرک ممتاز را گرفتم و مدرس انجمن خوشنویسان شدم.

احمد پیله چی

* از دیوارنویسی در جبهه تا آماده کردن پیشانی  بند رزمنده ها

پیله چی ادامه داد: بلافاصله بعد از گرفتن مدرک ممتاز خوشنویسی، در 18 سالگی به خدمت سربازی رفتم. در دوران آموزشی ام درگیری کردستان آغاز شده بود. در همان ابتدای خدمت سربازی در لشکر 16 زرهی قزوین و همراه با لشکر به جنوب رفتیم. کار من در قرارگاه لشکر بود و در معاونت سیاسی عقیدتی به نوشتن احادیث، عبارات به صورت خوشنویسی روی پلاکارد مشغول بودم.

این استاد خوشنویسی یادآور شد: بعد از اتمام دوره خدمت سربازی، به عنوان بسیجی داوطلب عازم جبهه های جنوب شدم؛ حین عملیات رمضان بود؛ آن موقع برای رزم رفته بودم. در آنجا من را می شناختند و به واحد تبلیغات بردند؛ آن زمان شهید قبادی مسئول تبلیغات بود. در دوره پدافندی که نیروها دوره های آموزشی را طی می کردند، من هم کمک به نوشتن پلاکارد، دیوارنویسی بر روی قرارگاه ها و کانکس ها مشغول می شدم که همین نوشته ها به رزمندگان روحیه می داد؛ مثل «برادر لبخند بزن»، «واستقم کما امرت».

احمد پیله چی

آثاری از استاد پیله چی

وی افزود: یکی از کارهای دیگر در جبهه، نوشتن پشت لباس  رزمنده ها بود که جملاتی مثل «می روم تا انتقام سیلی زهرا بگیرم»، «قو علی خدمتک جوارحی» را می نوشتم؛ در آن زمان خبری از چاپ روی پارچه نبود و حتی پیشانی بندهایی را آماده می کردیم و روی آن ذکر «یا زهرا (س)»، «یا حسین (ع)» می نوشتم که این کارها به صورت فردی انجام می شد.

* در زمان عملیات قلم را زمین می گذاشتم اسلحه برمی داشتم

استاد پیله چی با اشاره به دیگر فعالیت های خود در جبهه گفت: در زمان های پدافندی و برای تقویت روحیه رزمنده ها، کلاس های آموزش خوشنویسی، آموزش قرآن کریم و قرائت نماز برگزار می کردم؛ خیلی از رزمند ها می خواستند خط تحریری یاد بگیرند و اکثرا با خودکار کار می کردند. آن زمان دست نوشته هایی از رزمنده ها می گرفتیم که بعد به شهادت رسیدند  و آ دست نوشته ها شد یادگاری از شهید.

وی درباره مدت حضور در جبهه اظهار داشت: از عملیات رمضان تا پذیرش قطعنامه 598  به صورت داوطلبانه به جبهه رفت و آمد داشتم که در مجموع 28 ماه شد؛ در این دوران وقتی عملیات شروع می شد، قلم و مرکب را زمین می گذاشتم و اسلحه بر می داشتم. وقتی هم که به مرخصی می آمدم، در پایگاه های بسیح کارهای تبلیغاتی انجام می دادم.

* ارزشمندترین هدیه ای که از امام (ره) گرفتم

این استاد خوشنویسی درباره اتفاق ها و فعالیت های خود بعد از دوران جنگ تحمیلی، گفت: بعد از جنگ در قسمت های مختلف هنری افراد شاخص و برگزیده  را معرفی کردند؛ من جزو 10 هنرمندی بودم که لوح زرین دستخط امام خمینی (ره) را توسط حضرت آیت الله خامنه ای دریافت کردم.

وی افزود: یکی از کارهای ماندگار که چند ماه طول کشید، خوشنویسی وصیت نامه شهدای لشکر 17 علی بن ابیطالب بود که این مجموعه در کتابی با عنوان «سرخ شهادت» منتشر شد.

استاد پیله چی گفت: بعد از جنگ فیزیکی، جنگ فرهنگی و تهاجم فرهنگی مطرح شد و من هم تمام توان خودم را برای مقابله با تهاجم فرهنگی گذاشتم و در چند زمینه کار می کنم.

احمد پیله چی

اثری از استاد پیله چی

* اگر به هنرمند متعهد بها ندهند، هنر متعهد می میرد

استاد پیله چی ضمن ابراز تأسف از وضعیت هنر در کشور، یادآور شد: متأسفانه در همه رشته ها دستمان خالی است. هنر خوشنویسی تأثیر زیادی در انقلاب داشته، سعی کردیم این هنر مثل هنرهای دیگر به انحراف کشیده نشود. البته در این زمینه باید توانایی بالایی داشته باشیم و با هنر و ارائه قوی، نگذاریم ما را حذف  کنند. چرا که امروز ارزش بودن ضد ارزش شده است. در این صحنه باید هنرمندانه و زیرکانه ورود کرد.

وی خاطرنشان کرد: هر جایی که به هنرمند متعهد بها ندهند، هنر متعهد می میرد و جای آن را هنر مبتذل غرب می گیرد. بعد از انقلاب اسلامی، دشمن برای رسیدن به اهداف خود در بنده فرهنگ و هنر نفوذ کرده؛ خیلی ها که قضیه را دیدند و هنر را رها کردند. در رابطه با نفوذ هنر غرب مسئولان بی توجه هستند و فقط شخص رهبر معظم انقلاب اسلامی به این نکته تأکید می کنند.


منبع: فارس