اعلام جنگ وزیر ورزش به دولت

با پایان المپیک و پارالمپیک با کمی دلخوشی باید امیدوار باشیم که برنامه ریزی برای دوره بعد این بازی ها کلید بخورد.

جدای از بررسی علل شکست یا پیروزی در المپیک و کسب تجربه لازم از این رویداد بزرگ ورزش جهان بدون تردید آنچه مهم و حیایی است حرکت به سوی موفقیت در المپیک بعد نام دارد. در این میان آن که باید در این مسیر تعیین استراتژی کند متولی اصلی ورزش(وزیر) است.

این امری عادی است که پس از این دو رویداد بزرگ کارنامه ورزش صادر شده و بر این اساس می توان ادامه کار وزیر را مورد بررسی قرار داد. خوشبختانه این امر در حالی تحقق می یابد که زمان چندانی به پایان کار دولت باقی نمانده است. به عبارتی از هم اکنون باید برای نشستن روی صندلی شماره یک ساختمان سئول شخصی را مد نظر قرار داد.

در نگاه اول و با دیدی دلسوزانه می توان امیدوار بود که دولت حاضر وارد دومین دوره کاری اش شود و وزیر ورزش نیز تحت حمایت رئیس جمهوری باشد. با چنین فرضی ثبات در مدیریت می تواند به ثمربخشی بیشتر برنامه ها در ورزش منجر شود. با چنین مقدمه ای امیدوار بودیم شاید چنین اتفاقی رخ دهد و فارغ از دیدگاه های سیاسی که شاید با دیدگاه ما مغایرت هم داشته باشد به آن شرایط نظر می کردیم که یک مصاحبه از وزیر ورزش در نشریه قدیمی کیهان ورزشی فضایی تازه در ورزش رقم زد. اگرچه موضوعات مطروحه در این مصاحبه از چند منظر قابل بررسی و تحلیل است اما در یک نگاه کلی به نظر می رسد وزیر ورزش با انتخاب این نشریه و برخی اظهار نظراتش  آینده ورزش رو به روشنی تبیین کرده است. این که به احتمال فراوان محمود گودرزی نهایتا چند ماهی مهمان ورزش است و جای خود را به دیگری خواهد داد.

به این ترتیب به نظر می رسد وزیر که طلسم عدم رای اعتماد مجلس را شکسته بود و از ابتدای راه با کجدار و مریض دولت همراه بود خودش اعلام رفتن می کند تا برخی افراد که برای نشستن روی صندلی وزارت ورزش کمین کرده اند از همین امروز جدال های پیدا و پنهان خود را آغاز کنند. وزارت ورزش که در دوره فعلی کمترین چالش را با کمیته ملی المپیک داشت و با روش عالمانه وزیرش در پی نقشه کشیدن برای ادامه کار در این ارگان را نداشت حالا باید شاهد نگاه طمع برخی معاونانش به این سو باشد. نگاهی که از مدت ها قبل وجود داشته و با برخی جهت دهی ها در بعضی از فدراسیون ها لطمات شدیدی به چند رشته ورزشی زده است. به عبارتی برخی از معاونان وزارت ورزش با حمایت از چند رئیس فدراسیون با تشکیل گروه نامریی برای انتخابات آتی کمیته ملی المپیک ایران نقشه کشیده اند. ورزش در ایران دوره های متفاوتی تجربه کرده است. بی انصافی است اگر نگوییم که حرکت های خوبی در جهت ایجاد دمکراسی انجام شده است. اگر روزی در ورزش در عرض چند دقیقه و بر اساس اشتیاق رئیس، فدراسیون ها در بالاترین رده دچار تغییر می شدند اکنون برای این تغییر باید تلاش چند ماهه صورت پذیرد که در اغلب اوقات نافرجام هم می ماند. اگرچه همین امروز هم وزارت ورزش تاثیر فراوانی در تعیین روسای فدراسیون ها دارد اما این کجا و آن کجا؟

باید امیدوار بود با تلاش دلسوزان ورزش به مسیری برویم که با رفع اشکالات موجود که کم هم نیستند بهترین شکل برای تعیین متولی اصلی رشته های ورزشی ترسیم شود. به طور حتم با تحقق چنین امری ورزش ما در مسیر درست قرار خواهد گرفت و مسیر پیشرفت را خواهد پیمود. جدای از تحلیل کلی در مورد مصاحبه وزیر ورزش اظهار نظر دکتر گودرزی در باره مسایل مختلف و وجود برخی تخلفات در ورزش لزوم توجه جدی تر را به رخ می کشد. وقتی نفر اول ورزش کشور در باره تخلفات مالی کلان داد سخن می دهد بدون تردید باید به این موضوع جدی تر توجه داشت. ورزش ایران سالهاست با کمبود بودجه و امکانات سخت افزاری روبروست. با این حال خاصه خرجی برخی افراد و مسوولان ادامه دارد.

پرداخت ارقام نجومی در فوتبال، حضورافراد غیر ورزشی در این عرصه، برخی گزارش های داخلی برای تعلیق ورزش ایران، جوسازی های داخلی برای ایجاد فضا علیه مدیران، عدم حمایت لازم از سوی دولت، تلاش برای هتک حرمت افراد و... از جمله مسایل مهمی است که از دیرباز پیرامون ورزش ما وجود داشته و هنوز هم ادامه دارد. متاسفانه هر کس برای مقابله با این مفاسد وارد میدان شد با شدیدترین هجمه روبرو می شود و عرصه چنان بر او تنگ می شود که عطای کار را به لقایش ببخشد.

با حضور یک نفر در راس یک پست ورزشی عده ای دور او ریخته و با تعریف و تمجید و تهدید و ارعاب او را از مسیر درست دور می کنند تا در بر همان پاشنه ای که می خواهند بچرخد. چنین است که این ورزش با وجود پیشرفت های محسوس در راه رسیدن به جایگاهی که شایسته اش است سخت ترین راه را طی می کند و گاه نه تنها پیشرفتی نداریم بلکه با پسرفت هم مواجه می شویم. در حقیقت عده ای برای رسیدن به منافع شخصی ضربه هایی سنگین به پیکر ورزش می زنند.

آخرین مصاحبه متولی اصلی ورزش مبین این واقعیت تلخ است که این رویه همچنان در ورزش حاکم است و با وجود ادعاهای موجود همچنان مشتی منفعت طلب در ورزش حکمرانی می کنند. باید امیدوار بود جدای از مباحث ثبات مدیریت و برنامه های کلان در ورزش حتی اگر به زودی هم شاهد جابه جایی وزیر ورزش بود وزیر بعدی با مطالعه این مطالب و بررسی این واقعیت به فکر مقابله با این سد بزرگ در راه پیشرفت ورزش باشد.

متاسفانه تاکنون تغییرات مدیریتی در اغلب حوزه ها در کشورمان غالبا بر این پایه بوده که مدیریت های قبلی کاملا غلط و مساله دار بوده و باید همه چیز از نقطه صفر آغاز شود. چنین طرز تلقی بهترین فرصت را برای منفعت طلبان فراهم آورده تا بازهم تارهای خود را دور مسوول تازه تنیده و شکار تازه ای تدارک ببینند. ای کاش روزی برسد تا مدیر جدید با اشراف به واقعیت تلخ موجود خطای گذشتگان را تکرار نکند و با استفاده از تجربه های قبلی گامی بلند به جلو بردارد. به امید آن روز .