تبیان، دستیار زندگی
روابط عمومی ها باید در تبلیغات بیشتر دقت کنند، از مطبوعات انتظار فقط تعریف و تمجید هم نداشته باشید، اجازه دهید رسانه ها کار شما را نقد کنند، راه پیشرفت سازمان ها از مسیر نقد و توجه به انتقاد و فراهم کردن رابطه دو سویه با اندیشمندان و روزنامه نگاران و متخص
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

روابط عمومی باید رافع موانع موجود باشد

روابط عمومی ها باید در تبلیغات بیشتر دقت کنند، از مطبوعات انتظار فقط تعریف و تمجید هم نداشته باشید، اجازه دهید رسانه ها کار شما را نقد کنند، راه پیشرفت سازمان ها از مسیر نقد و توجه به انتقاد و فراهم کردن رابطه دو سویه با اندیشمندان و روزنامه نگاران و متخصصین می گذرد .

هومن بهلولی- روابط عمومی

ناصر بزرگمهر

به گزارش  روابط عمومی، ناصر بزرگمهر در روزنامه صمت نوشت: روابط عمومی علم زندگی کردن است، بگذارید کمی نمایشی از روابط عمومی حرف بزنم. بقول دکتر نطقی، فرض کنید، صحنه، بهشت است، بازیگران، آدم و حوا هستند، سیب، عامل روابط عمومی خواهد بود، به همین سادگی .

روابط عمومی یک علم است، دانش است، اما سخت نیست، روابط عمومی یک قصه پیچیده نیست، روابط عمومی با یک سلام آغاز می شود، با یک لبخند شکوفا می شود. در کنار این تعریف ساده، ده ها تعریف علمی، پژوهشی، عاطفی و تجربی هم از روابط عمومی وجود دارد .
پیشنهاد اول من این است که تعریف های علمی را بخوانیم، کمی پژوهش کنیم، با تجربه خود درآمیزیم و عاطفی زندگی کنیم .
ارتباطات درون سازمانی و برون سازمانی و توجه به تبلیغات و امثال آنها را بارها شنیده اید، سنجش افکار عمومی و ارائه نظر به مدیران و تولید خبر و پاسخگویی و مانند آنها از وظایف اصلی است. اما سخن بر سر این نیست که روابط عمومی باید کار واحد تشریفات را انجام دهد یا ندهد، پوستر بچسباند یا نچسباند. سخن از حکایت تازه جهان بر اصول روابط عمومی است .
روابط عمومی از اصول مبنایی و اهداف یک سازمان سرچشمه می گیرد که رمز بقا و پیشرفت سازمان شمرده می شود. یکی از آخرین تعریف های علمی در مورد روابط عمومی می گوید: «اندیشیدن به وظایف و مسئولیت های فرد فرد کارکنان هر سازمان در قبال جامعه و غفلت نکردن از وظیفه و هدفی که سازمان به خاطر آن تشکیل شده است .»
یعنی هر سازمان و شرکت و کارخانه و وزارتخانه ای باید به مخاطب خود در ازای وظایف و مسئولیت های خود بیندیشد و همه موانع را از میان بردارد. روابط عمومی رافع موانع موجود است .
هر سازمان بزرگ یا مغازه کوچک باید به دنبال راهی باشد که به جامعه پیرامون خود بقبولاند که برای خدمت به او به وجود آمده است. این راه در هر سازمانی، از هر جایی که شروع شود و از زبان هر کس که گفته شود، باید از دانش روابط عمومی بگذرد تا به جامعه برسد. باید افکار عمومی را جدی گرفت .
اما شاید سوال شود که: چرا باید خودمان را در معرض افکار عمومی و خصوصا رسانه ها قرار دهیم؟ آیا نیازی به خبررسانی است؟ آیا تبلیغات اهمیت دارد؟ آیا پاسخگویی الزامی است؟ آیا اگر همه این کارها را کردیم، چه تاثیری خواهد داشت؟
بدون شک باید باور کنیم که در دنیای امروز، رسانه و روابط عمومی به هم گره خورده است .
پاسخ به هرکدام از این پرسش ها یادداشت های دیگری را می طلبد. اما پاسخ اصلی، یک سوال است. باید از کسانی که آن سوال ها را مطرح می کنند بپرسیم، چقدر مردم و مخاطبان را باور دارید؟ کار روابط عمومی و رسانه ها در باور داشتن مردم تعریف می شود. در جهان امروز پاسخگویی و توجه به افکار عمومی یک اصل جدانشدنی از سیاست است .
پاسخگویی و توجه به روابط عمومی، علم است. جزء لاینفک دانش مدیریت است. در جهان پیشرفته امروز، برای هر تصمیم، قبل از آنکه اعلام گردد، پاسخ پرسش های بعدی فراهم می شود .
بارها گفتم، رییس جمهور امریکا و بعضی از کشورهای غربی بعد از انتخاب شدن، در چند زمینه به صورت فشرده تحت آموزش کلان دانشگاهی قرار می گیرند. دروس «حفظ منافع ملی» و «روابط عمومی» و «پاسخگویی به افکار عمومی» را دوباره با استادان برجسته دوره می کنند .
قرن بیست ویکم از طرف 190 کشور جهان و من جمله خود ما به عنوان قرن ارتباطات نام گذاری شد. حضرت امام خمینی رحمه الله علیه در همان اوایل انقلاب به دولتمردان تاکید کردند، کارهای خود را برای مردم بگویید، تاکید کردند که حتی کارهای کوچک و به نظر خودتان بی اهمیت را هم به مردم بگویید .
می گویند به مردم چه بگوییم؟
خیلی چیزها... از خبرهای دور و برتان بگویید، ماده اولیه ارتباطات اجتماعی «خبر» است .
رسانه یعنی خبر، وقتی به همدیگر می رسیم، می گوییم: چه خبر؟ و معمولا جواب می شنویم: هیچ، سلامتی. اما چون حرف مان گل انداخت، همدیگر را بمباران خبری می کنیم. نخستین درسی که هر استاد روزنامه نگاری به آن اشاره می کند، این جمله است .
«هر جا که فعالیت و حرکتی باشد باید خبری باشد و جایی که کار است، باید کارنامه داشته باشد.» به عبارت دیگر هر کاشتی، بعد از مرحله داشت، باید برداشتی داشته باشد .
***
ارتباط روابط عمومی ها با رسانه ها باید براساس کیفیت، تخصص و تیراژ یک نشریه باشد، درج خبر و آگهی در رسانه 500 نسخه ای هم خوب است، اما مناسب یک روابط عمومی پویا نیست .
توجه به دنیای مجازی واقعیت امروز است، توجه به فناوری برتر از وظایف روابط عمومی ها است. در هر دقیقه 72 ساعت فیلم روی یوتیوب آپلود می شود و 200میلیون ایمیل در جهان ارسال می شود. اگر ذاکر برگ گفت، من رهبر سومین کشور دنیا هستم اغراق نکرده است. وجود یک میلیارد و اندی کاربر فیس بوک، نشانه درستی این حرف است. روابط عمومی ّها باید بتوانند با استفاده از دنیای مجازی، گفتمان سازی کنند .
در مورد تبلیغات هم باید دقت کنیم .
برای هر کالایی باید به اندازه خودش تبلیغ کرد. حتی افراد هم باید به اندازه عقل و دانش خود تبلیغ کنند. بزرگ نمایی کردن، غلو کردن، خطاست. تبلیغ یک دانش است که باید با تولید هماهنگ باشد .
می گویند یک روز، یک ببر رو به شیر کرد و گفت: تو چرا این قدر دیوانه وار نعره می زنی؟
شیر گفت: این نوع نعره زدن، دیوانه وار نیست، بلکه نوعی تبلیغ است. به من می گویند سلطان جنگل. خرگوش حرف های آنها را شنید، دوان دوان به خانه برگشت و با خود فکر کرد که کار شیر را انجام دهد و نعره بکشد. نعره او شبیه جیغ بود. روباهی صدای جیغ را شنید و او را بلعید .
روابط عمومی ها باید در تبلیغات بیشتر دقت کنند، از مطبوعات انتظار فقط تعریف و تمجید هم نداشته باشید، اجازه دهید رسانه ها کار شما را نقد کنند، راه پیشرفت سازمان ها از مسیر نقد و توجه به انتقاد و فراهم کردن رابطه دو سویه با اندیشمندان و روزنامه نگاران و متخصصین می گذرد .
کار در روابط عمومی ها را برای خود و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم یک فرصت خدادادی ببینیم. آینده سازمان ها در وجود روابط عمومی های قدرتمند است .