فهم قرآن؛ ضروری ترین نیاز فرهنگی جامعه

تبیان به نقل از گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر یادداشتی از حجت الاسلام محمدعلی خسروی است که از نظر می گذرد.

بحمدالله در جامعه ما موضوع روخوانی، قرائت و حفظ قرآن از رونق خوبی برخوردار است؛ ولی باید پذیرفت در زمینه فهم قرآن و آشنایی با معارف و آموزه های آن موفقیت چندانی نداشته ایم. مسئله کم توجهی جامعه به فهم قرآن می تواند دلایل متعدد و گوناگونی داشته باشد که در جای خود باید به آن پرداخته شود؛ در اینجا تنها به دو عامل اساسی اشاره شود: اول اینکه هنوز مسئله فهم قرآن در جامعه ما به عنوان یک ضرورت جا نیفتاده و فواید و نتایج و آثار آن برای خیلی ها ملموس نیست و هر دانشی را که مردم نسبت به آن احساس نیاز نکنند برای فراگرفتنش تلاش و رغبت نخواهند داشت؛ ثانیا شیوه های فهم قرآن به شکل سنتی در شرایط امروز برای عامه مردم قابل استفاده نیست و با تحولاتی که در زمینه تبادل دانستنی ها و انتقال مفاهیم پدید آمده است روش های مرسوم جواب نمی دهد. از این رو باید با روزآمد کردن شیوه های تعلیم معارف قرآنی، راه فهم عموم را به سوی کتاب الهی گشود. بنابراین؛ هم به جریان سازی فرهنگ فهم عمومی نیاز داریم و هم برای آسان سازی روش های فهم برای سطوح مختلف جامعه باید نوآوری و تلاش کنیم.

معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور سیاست همگانی کردن فهم قرآن کریم گام هایی را برداشته از جمله حمایت از موسسه های تدبر و فهم قرآن.

برگزاری آزمون های سراسری قرآن و عترت فرصت مغتنمی است تا در عمل، شیوه های نو برای آشنایی با فهم قرآن تجربه شود؛ یکی از این روش ها، برگزاری دوره های کوتاه مدت فهم قرآن متناسب با گروه های هدف و سطوح مختلف جامعه است. در این دوره ها همراه با آشنایی با یک سلسله اصول و دانستنی های کلی در مورد قرآن، نمونه ای از آیات منتخب یا سوره ای از قرآن را با استفاده از شیوه های آسان فهم معانی و درک آموزه های آن، مورد مطالعه و آموزش قرار دهند.

دفتر آموزش و توسعه مشارکت های مردمی معاونت قرآن و عترت برای کمک به این امر مقدس،در گام اول به انتشار مجموعه « به سوی فهم قرآن»  برای استفاده کارکنان دولت و سایر اقشار جامعه و بهره برداری از آن در آزمون سراسری قرآن و عترت آبان ماه سال ١٣٩٥ اقدام نموده است.

نکته ای که یادآوری آن را لازم و نافع می دانم اهتمام به پیاده کردن آموزه های قرآنی در وجود خود و تبدیل فهم قرآن به عمل است. نتیجه انس با قرآن باید در اعمال و رفتار ما دیده شود. مربی قرآنی که تنها به ارتباط با الفاظ و ظاهر قرآن بسنده کرده و روح آیات الهی در سبک زندگی و سلوک فردی و اجتماعی او نمود نیافته، فعالیت ها و سخنانش نه تنها اثری در مخاطبان نخواهد گذاشت بلکه گاه نتیجه عکس هم دارد؛ بنابراین، اولین شاخصه مربی قرآنی چه در رشته قرائت و حفظ و چه در زمینه تبلیغ و ترویج و چه در رشته تفسیر و فهم قرآن تخلق به اخلاق قرآنی و آراستگی به صفاتی چون تواضع، ادب، ازخودگذشتگی، مهربانی، دستگیری از ضعفا، نیکی به پدرومادر، حفظ حرمت شعائر دینی و رعایت حقوق دیگران است و به تعبیر حضرت امام(ره) باید قرآن در وجودش تجلی کند.