شفاعت‌نامه‌هایی که اسناد تاریخی شده‌اند
رزمندگان در دوران دفاع مقدس رسم‌های جالبی در جبهه‌ها داشتند. آداب و رسومی كه ابداعگرش خود رزمندگان بودند
رزمندگان در دوران دفاع مقدس رسم‌های جالبی در جبهه‌ها داشتند. آداب و رسومی كه ابداعگرش خود رزمندگان بودند و به عنوان پدیده‌ای نو و تازه به همان روزها اختصاص داشتند. حالا این آداب و رسوم پس از گذشت سال‌ها حكم یك اثر تاریخی و یك سند خواندنی را پیدا كرده‌اند كه با مرورش بیشتر می‌توان به پاكی و اخلاص نسلی كه جانش را برای دفاع از كشور در طبق اخلاص گذاشت، پی برد.
به گزارش «جوان» حین اجرای عملیات خیبر در پاسگاه برزگران یكی از رزمنده‌ها با ذوق ذاتی‌اش دست به ابتكاری زد كه بعدها در میان باقی همرزمانش مرسوم شد. این رزمنده خوش‌ذوق دستنوشته‌‌ای را به نام شفاعت‌نامه تنظیم كرد و در اختیار دوستانش قرار داد و همه تعهد دادند اگر شهید شدند، سایر دوستانشان را شفاعت كنند.
حالا انتشار این نامه در فضای مجازی با استقبال كاربران مواجه شده است. كاربران فضای مجازی با اشتیاق از تعهدنامه شهدا و رسم زیبایی كه میانشان برقرار بود صحبت می‌كنند و تصویر نامه‌ها را در گروه‌های مختلف به اشتراك می‌گذارند.
«محمد نیك نفس» از رزمندگان لشكر ۳۱ عاشورا كه تصویری از عهدنامه رزمندگان پیش از اعزام به جبهه را منتشر كرده در این باره می‌گوید: «اسفند ماه سال ۱۳۶۲ با جمعی از رزمندگان پایگاه‌های شهید «مصطفی خمینی» و امامزاده واقع در محله سیلاب تبریز، به جبهه اعزام شدیم. ۱۸ نفر بودیم. ۱۰ نفر از پایگاه مقاومت مسجد امامزاده و هشت نفر هم از پایگاه مقاومت مسجد شهید مصطفی خمینی آمده بودند. در اثنای عملیات خیبر در پاسگاه برزگران یكی از رزمنده‌ها ابتكاری به خرج داد. دستنوشته‌‌ای را با مضمون شفاعت‌نامه تنظیم كرد و در اختیار دوستان قرار داد. بر اساس متن این تعهدنامه همه تعهد دادند چنانچه شهید شدند، سایر دوستان حاضر در آن جمع را شفاعت كنند.» این تعهدنامه‌ها در تاریخ 17 اسفند سال 1362 نوشته شده‌است. متن‌شان مختصر و خودمانی از جنس نویسنده‌هایشان است. از همان چند كلمه می‌شود صمیمیت، پاكی و خلوص نیت را احساس كرد. شهید فلاح در تعهدنامه‌اش متعهد شده كه اگر به توفیق شهادت نائل شود، روز قیامت برادرانش را شفاعت كند. همه شفاعت‌نامه‌های دیگر متنی شبیه به این شفاعت‌نامه دارند. همه هم‌قسم شده‌اند كه پس از شهادت یكدیگر را تنها نگذارند و شفیع همدیگر باشند.
عملیات بزرگ خیبر انجام می‌شود و به گفته نیك‌نفس، حاج رضا داروییان، غلامحسین خانپور، علی ثابتی، حمید فرجی، محمد‌حسین رفیع‌زاده، محرم علی فلاح و باقر دقیقی از جمله دوستانی هستند كه از آن جمع به درجه رفیع شهادت نائل می‌آیند. این نگارش تعهدنامه در عملیات بعدی به یك رسم تبدیل شد و رزمندگان برای شفاعت همدیگر تعهدنامه می‌نوشتند.
در كنار نوشتن تعهدنامه شفاعت، رسم زیبای دیگری در میان رزمندگان حاكم بود كه برای هم صیغه برادری یا عقد اخوت می‌خواندند و بین خودشان عهدنامه‌ای می‌نوشتند كه در صحنه نبرد و تا شلیك آخرین گلوله و چكیدن آخرین قطره خونشان بر خاك، پشتیبان هم باشند. در خواندن صیغه برادری با هم قرار می‌گذاشتند و حتی این قرار را مكتوب می‌كردند كه از همه حقوقی كه یك برادر نسبت به برادر خود دارد، صرفنظر كنند و او را ببخشند، جز حق شفاعت را.
آنها قسم یاد می‌كردند در مواقع فشار دشمن و هجوم مشكلات، دوشادوش همدیگر پایداری كنند و سرسختی نشان بدهند، در خط پدافندی تا آخر بمانند، اگر یكی از ایشان مجروح شد دیگری او را به عقب ببرد و چنانچه به شهادت رسید به پشت خط برساند. رزمندگان این موارد را در بیشتر مواقع در دفتر یادگاری یكدیگر می‌نوشتند و امضا می‌كردند.
خواندن عقد اخوت و نوشتن تعهدنامه شفاعت از نكته‌های خاص و ویژه رزمندگانمان بود كه نمونه‌اش در هیچ جنگ دیگری مشاهده نشده است. موارد ذكر شده رسوم زیبایی در جبهه‌ها بودند كه شاید برای انسان‌های امروزی كاملاً غریبه به نظر می‌رسد ولی هر بار با مرورش حالمان بهتر می‌شود. حس ِ خوب و خوشایند و معصومیت رزمندگان كه در نامه‌ها و روابط‌شان جاری و ساری بود، بهترین الگو برای اجتماع و جامعه‌مان است.
منبع: جوان انلاین
