7 توصیه برای مراقبت از بیمار صرعی
درباره صرع آگاهی کسب کنید
دو نوع عمده از حملهی صرع وجود دارد: صرع به همراه تشنج عمومی که بر دو طرف مغز تأثیر میگذارد و تشنج موضعی که فقط بر یک سمت مغز اثرگذار است. بعضی تشنجها آنقدر کوچکاند که قابل گفتن نیستند و برخی آنقدر برجستهاند که تا چند دقیقه به طول می انجامند.
کلید کنترل هر کدام از انواع صرع این است که درباره ی این بیماری و چگونگی مراقبت از بیمار، مطالبی را یاد بگیرید. بیش از همیشه مطالعه کنید و از پزشکان و گروه های مبتلایان به صرع، اطلاعات جمع آوری کنید تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
تشنجهای غیر قابل پیش بینی در این بیماری می توانند خسته کننده باشند و یک مراقب خوب میتواند با تشویق فرد بیمار به از بین بردن اضطراب او کمک کند
ارتباط خوبی برقرار کنید
ارتباط خوب برای مدیریت بیماری صرع ضروری است که این به معنی ارتباط شخصی بیشتر با فردی است که از او مراقبت میکنید و با پزشک معالج او برای پشتیبانی بیشتر است.
نیاز است که هر بار اطلاعاتی راجع به بیمار از پزشک دریافت کنید و یا خودتان آنچه را که دیدهاید به او انتقال دهید.
از داروهای تجویز شده اطلاع داشته باشید و راجع به اثرات و دوز مصرف آنها بدانید. این نکته نیز بسیار مهم است که فرد تحت مراقبتتان را نیز به ارتباطات بیشتر با دیگران تشویق نمایید.
محیط امنی ایجاد کنید
عمل کلیدی و آسان کننده ی مراقبت از بیمار صرعی این است که شما یک فضا و محیط امن برای شخص مبتلا فراهم کنید. بسته به شدت تشنج شاید نیاز باشد شما بالشتک های نرمی در کنار پایههای میزها و صندلیها قرار دهید و یا وسایل خانه را مرتب و جمع و جور کنید و محیط خانه را سروسامان ببخشید. حفظ فضاهای امن در این مسئله بسیار مهم است.
باید بدانید که چه زمانی نیاز است با مرکز اورژانس تماس بگیرید. شرایط اضطراری شامل تنفس مشکل، تشنج بیش از پنج دقیقه، زخمی شدن فرد در هنگام تشنج و یا تشنجی است که در آب اتفاق می افتد. باید در این شرایط با شماره تلفن 115 اورژانس تماس بگیرید.
یادداشت برداری کنید
یکی از مهم ترین توصیه ها به فردی که از یک بیمار صرعی مراقبت میکند این است که هر آنچه در طی حمله اتفاق میافتد را یادداشت کند. هر آنچه درست قبل از تشنج اتفاق افتاده مانند یک ماشه است و باید یادداشت شود. استرس، کمبود خواب، نخوردن یک وعده غذا، دارو و تغییرات هورمونی از جمله ی این اتفاقات هستند و باید همه آنچه قبل و در طی یک حمله رخ میدهد، با ذکر تاریخ و زمان نوشته شود. طول مدت تشنج و رفتار بیمار قبل و بعد از آن نیز اهمیت دارد. این کار به شما کمک میکند بتوانید راحت تر فرد بیمار را مدیریت کنید و زمان بروز حمله را پیش بینی نمایید.
تشویق کنید
تشنجهای غیر قابل پیش بینی در این بیماری می توانند خسته کننده باشند و یک مراقب خوب میتواند با پشتیبانی و تشویق فرد بیمار به از بین بردن اضطراب او کمک کند. تشویق بیمار او را به سمت فعالیتهای اجتماعی و تفریحات بیشتر سوق میدهد و استرس و اضطراب را از او می گیرد.
میتوان با برنامهریزی با یک پیادهروی، آهسته دویدن، والیبال، بسکتبال و بیس بال که از امن ترین فعالیتها هستند فرد را مشغول کرد. ورزش های آبی خطرناک ترین ورزشها هستند و نیاز به نظارت مستمر دارند. تشویق افراد بیمار به انجام امور خانه نیز موثر است.
به دیگران آموزش دهید
صرع برای همه شناخته شده نیست و ممکن است برای دوستان، همکاران و همکلاسیهای فرد ترسناک باشد. به عنوان یک فرد مراقب لازم نیست تک تک افراد را با این بیماری آشنا کنید، اما بهتر است آنها را در جریان این مشکل قرار دهید و از آنها بخواهید درباره ی این بیماری اطلاعات کسب کنند تا در صورت مواجهه با حملهی فرد مبتلا بتوانند از او مراقبت کنند و خونسردی خود را حفظ نمایند.
مراقب خودتان باشید
مراقبان نیز نیاز به مراقبت دارند. اگر شما پدر و مادر و یا از دوستان فرد مبتلا به صرع هستید نیز باید از خودتان مراقبت کنید. استرسهایی که در پی هر کدام از تشنجها به سراغتان می آید میتواند شما را خسته کند. بنابراین خود شما نیز نیاز به استراحت دارید. خواب کافی و برنامه غذایی سالمی داشته باشید و به طور منظم روزانه 15 تا 30 دقیقه ورزش کنید.