عروسک هایی که دور ریخته می شوند

طلیعه طریقی که قرار است نمایش اش را در جشنواره تئاتر عروسکی به صحنه ببرد،درباره ی شرایط ساخت و نگهداری عروسک های نمایش اش گفت:برای این کار از چهار ماه پیش یک کارگاه اجاره کردم و همان جا عروسک ها را ساختم. الان هم برای نگهداری از آنها مشکل دارم و قرار است در انباری یکی از اقوام از این عروسک ها نگهداری کنم و مشکلم را اینطور حل کرده ام!

بخش سینما و تلویزیون تبیان

وی ادامه داد: در کار قبلی ام که «صندلی ها» بود، دانشگاه تهران از من درخواست کرد که عروسک ها را برای تزئین تراس ورودی آنجا در اختیارشان قرار بدهم. عروسک های کارهای قبلی را هم مدتی پیش دور ریختم چون جای نگهداری از آنها را نداشتم. چون آنها را در تراس منزل یکی از دوستان گذاشته بودم و گرد و غبار آنها را خراب کرده بود و فکر کردم اگر اجرای عمومی در کار باشد، باید دوباره آن عروسک ها را بسازم.

این هنرمند نمایش عروسکی با تاکید بر اینکه "باید موزه و محلی برای نگهداری از عروسک های نمایشی وجود داشته باشد"، گفت: خانه عروسک جا و امکاناتی ندارد و مکان خاص دیگری هم وجود ندارد. اگر تکلیف اجرای عمومی نمایش ها زودتر معلوم شود و بدانیم چه اتفاقی قرار است بیفتد، می شود برای نگهداری عروسک ها هم فکری کرد. این کار سختی ها و زحمات زیادی دارد و آنقدر به سلامتی آدم ها آسیب می زند که دیگر نمی شود به این عروسک ها فکر کرد. کسی که وارد این کار می شود باید پی آن را به تنش مالیده باشد و با مشکلات کنار بیاید و بداند که ممکن است هیچ اتفاق خوبی در آینده نیفتد.

کارگردان نمایش «بغلم کن تا دمپایی نیومده» در بخش دیگری از این گفت وگو با بیان اینکه داستان این نمایش درباره ی رابطه ی عاشقانه ی دو سوسک است که در حمام یک خانه زندگی می کنند، توضیح داد: سوسک پسر ویولن نواز است و سوسک دختر مریض است و در شاخک خود یک تومور دارد. آنها به دنبال دکتر و دارو هستند و می خواهند دختر را عمل کنند. در کنار اینها یک دختر دیگر هم زندگی می کند که گذشته ی بدی داشته و ازدواجش به هم خورده است و کاراکترهای دیگری هم در این محیط رفت و آمد می کنند.

این هنرمند که اثر جدیدیش را چهارشنبه (سوم شهریور) ساعت ۱۸/۳۰ در شانزدهمین جشنواره ی بین المللی نمایش عروسکی اجرا می کند، با اشاره به اینکه این نمایش مناسب مخاطب بزرگسال است، درباره ی سبک نمایش و تکنیک اجرای آن نیز گفت: کار سبک و سیاق سورئالیستی دارد و کاراکترهای دیگر نمایش بیشتر تیپ هستند و رئالیستی نیستند. نمایش با تکنیک سیاه اجرا می شود که یکی از تکنیک های متداول دنیاست که در آن عروسک گردان ها روبند و لباس سیاه می پوشند.

طریقی که در سالن قشقایی تئاترشهر اثرش را به صحنه می برد، با توجه به شیوه ی کارش سالن بلک باکس را بهترین گزینه برای این اجرا دانست و درخصوص طراحی و ساخت عروسک هایش نیز گفت: کار طراحی و ساخت را خودم انجام دادم و با توجه به متنی که خودم نوشته ام و حال و هوایی که برای کار در نظر گرفته ام، طراحی عروسک ها تقریباً اکسپرسیو است.

او کمک هزینه ای که جشنواره برای اجرای این اثر در اختیار گروهش گذاشته را نیز ناکافی دانست و گفت: جشنواره تا به حال جمعاً چهار میلیون تومان به ما داده که در مراحل مختلف کار در چند قسط پرداخت شده است. این رقم اصلاً کافی نبوده و تا الان هزینه ای که من برای انجام داده ام تقریباً سه برابر این مقدار است.

طلیعه طریقی با بیان اینکه برای آماده کردن این نمایش یک ماه و نیم بطور مداوم تمرین کردیم، درباره ی عوامل اجرایی و بازیگران نمایشش نیز گفت: در این نمایش هفت کاراکتر داریم که چهار عروسک توسط عروسک گردان ها اداره می شوند و سه بازیگر هم روی صحنه هستند. بازیگران این کار آرش فلاحت پیشه، فهیمه باروتچی و پریسا صبوری نژاد هستند و امیر سلطان احمدی، شراره طیار، زینب زارع و بهرنگ شاهین پر هم عروسک گردانی می کنند. طراحی صحنه و آکسسوار را خودم و بتی بریران انجام داده ایم و موسیقی نمایش هم کار امیرحسین ایزدی است.