تبیان، دستیار زندگی
در برخی از روایت ها، مسجد را بازار آخرت نامیده اند؛ یعنی همان گونه که بازار محل خریدوفروش مادیات است، مسجد نیز محل کسب امور معنوی و اسبابی است که برای سرای آخرت کاربرد و تأثیر دارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بازار آخرت کجاست؟!

در برخی از روایت ها، مسجد را بازار آخرت نامیده اند؛ یعنی همان گونه که بازار محل خریدوفروش مادیات است، مسجد نیز محل کسب امور معنوی و اسبابی است که برای سرای آخرت کاربرد و تأثیر دارد.

فرآوری: حامد رفیعی - بخش نهج البلاغه تبیان
مسجد

واژه مسجد، به معنای جایگاه سجده و محل عبادتست. و در اهمیت آن همین بس که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آن را در ردیف قرآن و عترت بیان فرموده است. در قرآن کریم مساجد تحت عنوان بیت الله و در احادیث و روایات اسلامی ،به عنوان خانه های خدا در روی زمین ذکر شده اند.

مسجد؛ مرکز ذکر و یاد الهی

در برخی از روایت ها، مسجد را بازار آخرت نامیده اند؛ یعنی همان گونه که بازار محل خرید و فروش مادیات است، مسجد نیز محل کسب امور معنوی و اسبابی است که برای سرای آخرت کاربرد و تأثیر دارد. در حدیثی از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) آمده است: «الْمَسَاجِدُ سُوقٌ مِنْ أَسْوَاقِ  الْآخِرَةِ، قِرَاهَا الْمَغْفِرَةُ، وَ تُحْفَتُهَا الْجَنَّةُ». مساجد بازاری از بازارهای آخرت است. از کسانی که به آن وارد می شوند با مغفرت پذیرایی می شود و هدیه ی آنان بهشت است.

از جمله آداب مسجد زینت کردن خود هنگام ورود به آنجاست. امام علی (علیه السلام) فرمود: «الْخُشُوعُ  زِینَةُ الصَّلَاةِ».

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) خطاب به ابوذر می فرماید: «یَا أَبَاذَرٍّ، طُوبَى  لِأَصْحَابِ  الْأَلْوِیَةِ یَوْمَ  الْقِیَامَةِ، یَحْمِلُونَهَا فَیَسْبِقُونَ النَّاسَ إِلَى الْجَنَّةِ، أَلَا وَ هُمُ السَّابِقُونَ إِلَى الْمَسَاجِدِ بِالْأَسْحَارِ وَ غَیْرِهَا».

ای ابوذر! خوشا به حال پرچم داران روز قیامت که پرچم ها را به دوش گرفته و پیش از دیگران به بهشت وارد می شوند. آنان همان کسانی هستند که در سحرگاهان و دیگر اوقات، در رفتن به مسجد بر دیگران پیشی می گیرند.

رفتن به مسجد، موجب پاک شدن گناهان

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «عَلَیْکُمْ  بِإِتْیَانِ  الْمَسَاجِدِ فَإِنَّهَا بُیُوتُ اللَّهِ فِی الْأَرْضِ وَ مَنْ أَتَاهَا مُتَطَهِّراً طَهَّرَهُ اللَّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ کُتِبَ مِنْ زُوَّارِهِ فَأَکْثِرُوا فِیهَا مِنَ الصَّلَاةِ وَ الدُّعَاءِ»، به مساجد بروید؛ زیرا مساجد خانه های خدا در روی زمین هستند. هرکس پاک و پاکیزه وارد مسجد شود، خداوند او را از گناهانش پاک گرداند و در زمره ی زائران خود قلمدادش کند؛ پس در مساجد نماز و دعا بسیار بگزارید.

حضرت علی (علیه السلام) نیز می فرماید: «مَنِ  اخْتَلَفَ  إِلَى  الْمَسْجِدِ أَصَابَ  إِحْدَى  الثَّمَانِ : إِمَّا أَخاً مُسْتَفَاداً فِی اللَّهِ، أَوْ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً، أَوْ آیَةً مُحْکَمَةً، أَوْ رَحْمَةً مُنْتَظَرَةً، أَوْ کَلِمَةً تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى، أَوْ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى، أَوْ تَرْکَ ذَنْبٍ خَشْیَةً أَوْ حَیَاءً»

هر کس به مسجد رفت و آمد کند، به یکی از این هشت چیز دست یابد: برادر دینی سودمند، دانشی جدید، آیتی محکم و استوار، رحمتی منتظره، سخنی که او را از هلاکت برهاند، شنیدن جمله ای که او را به راه راست هدایت کند یا آنکه گناهی را از ترس یا شرم ترک گوید.

بزرگ ترین ظلم، جلوگیری از یاد خدا در مسجد

قرآن کریم می فرماید: «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللّهِ أَن یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِی خَرَابِهَا»، کیست ستمکارتر از آن کس که از بردن نام خدا در مساجد او جلوگیری کرد و سعی در ویرانی آن ها نمود؟ و همچنین: «کسی که برای تخریب و ویرانی مساجد (از یاد خدا در مساجد جلوگیری) تلاش می کند، ظالم ترین انسان است، به قرینه ی تقابل روشن می شود کسی که در عمران و آبادی مساجد تلاش می کند، در بهترین وضعیت ایمانی به سر می برد.

آداب ورود به مسجد

از جمله آداب مسجد زینت کردن خود هنگام ورود به آنجاست. امام علی (علیه السلام) فرمود: «الْخُشُوعُ  زِینَةُ الصَّلَاةِ». قرآن کریم در وصف مومنان می فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ  الْمُوْمِنُونَ - الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ»

«ای ابوذر! خوشا به حال پرچم داران روز قیامت که پرچم ها را به دوش گرفته و پیش از دیگران به بهشت وارد می شوند. آنان همان کسانی هستند که در سحرگاهان و دیگر اوقات، در رفتن به مسجد بر دیگران پیشی می گیرند.»

آنان کسانی هستند که در نماز خویش خشوع دارند. این زینت کردن شامل لباس زیبا، بوی خوش، آراستگی و نظافت نیز می شود.

مسجد در آخر الزمان

امام علی (علیه السلام) فرمود: روزگارى بر مردم فرا مى رسد كه در میان آن ها از قرآن چیزى جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نخواهد ماند، مساجد آن ها در آن زمان از جهت بنا آباد و محكم ولى از جهت هدایت خراب و ویران است، ساكنان آن مساجد و آبادكنندگانش بدترین مردم روى زمین اند، فتنه و فساد از آن ها برمى خیزد و خطاها به آن ها بازمى گردد، آن كس كه در آن زمان از فتنه ها كناره گیرى كند او را (به اجبار) به آن بازمى گردانند و هر كسى كه از آن جا وامانده است به سوى آن سوقش مى دهند.

سخن پایانی

از کلمات حضرت علی علیه السلام به دست می آید که مسجد باید یک مرکز ثقل معنوی و فرهنگی باشد به گونه ای که مردم در تمامی اوقات بتوانند در این مکان حضور یابند، یقینا نظر امام علی(علیه السلام) در مورد مسجد صرفا عبادت نیست، چرا که وقتی به مسجد کوفه هم می رویم ستون های مختلفی در مسجد است که هر کدام نامگذاری شده اند مثلا ستونی محل قضاوت و دیدار امام علی(علیه السلام) با مردم بوده است.


منابع:
- قرآن کریم، ترجمه ی آیت اللّه العظمی مکارم شیرازی.
- نهج البلاغه، حکمت 369
- اصول کافی، محمد بن یعقوب کلینی.
- بحارالانوار، علامه محمدباقر مجلسی.
- وسایل الشیعه، شیخ محمد حسن حر عاملی.
- یکصد و چهارده نکته از قرآن کریم درباره ی نماز، اکبر دهقان.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.