شاعر معطر «باز هم مرغ سحر»
درباره احد ده بزرگی،شاعر آیینی و پیرغلام اهل بیت (ع)
این روزها چقدر به ده بزرگی ها نیازمندیم تا ما را از فقر سرودهای خوش ساخت و عمیق نجات دهد.
حسین قرایی دبیر سلسله جلسات شب شاعر یادداشتی در پاسداشت احد ده بزرگی نوشته است که در ادامه می آید:
برخی از شاعران علاوه بر شاعری، سلوک ویژه ای برای جریان سازی هنری دارند؛ البته که در طول عمر شعر فارسی از این دست شاعران کم اند ولی معتقدم که این گونه انسان های شاعر زمانه ما نادرند. آقای احد ده بزرگی، ازجمله شاعرانی است که این گونه نفس می کشد. دلدادگی حاج احد به فرهنگ عاشورا باعث شده تا اولین نوحه معروف را در هفت سالگی بسراید:
گهواره خالی، قنداقه خونین
لایی لایی از سفر برگشته بودم...
بالیدن حاج احد شصت و هفت ساله در هوای پرنشاط عاشورا باعث شده تا به امروز فرهنگ عاشورا را روایت و با نام مبارک خورشید کربلا عشق بازی کند. بیشترین سروده های این شاعر شیرازی با نام مبارک ائمه اطهار علیهم السلام خاصه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام آمیخته است. توجه حاج احد به فرهنگ حسینی باعث شده که او بیش از سه دهه است که یکی از ستون های شب شعر عاشورای شیراز می شود. شب شعری که کاملاً به صورت مردمی برگزار می شود.
حاج احد همیشه کوشیده تا به گم گوشه ها و قطعه های ناشناس فرهنگ عاشورا بپردازد، شعر سرودن برای فاطمه صغری(سلام الله علیها) که فرزند امام حسین(علیه السلام) است و در صحرای کربلا حضور دارد نمونه بارز از این توجه حکیمانه حاج احد ده بزرگی است. اگر بخواهیم به شخصیت چندوجهی حاج احد و یا به تعبیر ادیبانه تر «بابا احد ده بزرگی» بپردازیم حتماً به ویژگی «معلم بودن» وی باید توجه داشت. او در سایه همین معلمی است که به تربیت شاگردان می پردازد و راه را برایشان می گشاید. از این خیل و سیل می توان به آقایان سیدمحمد امین جعفری، هاشم کرونی، هادی فردوسی و دیگران نیز اشاره کرد.
برگزاری اردوهای دانش آموزی در دهه های شصت و هفتاد به پایمردی جوانمردی به نام «خسرو آقایاری» از «بابا احد» شخصیتی ممتاز و متمایز ساخته است. ده بزرگی جایی نقل می کرد؛ در یکی از اردوهای دانش آموزی به این فکر افتادیم که سنگ بنای شب شعر عاشورای شیراز را بگذاریم، از رادیوی اردوگاه فراخوان آثار دادیم. به یکی از دانش آموزان که شعر می گفت، گفتم: «چرا برای امام حسین (علیه السلام) شعر نمی گویی؟» گفت: «نمی شود!» گفتم: «برو 2 رکعت نماز بخوان، حتماً می شود». القصه شاعر نوجوان می رود و نماز می خواند چند ساعت بعد دوان دوان به سمت بابا احد می آید و با شادمانی نوجوانانه می گوید: «گفتم! آقای ده بزرگی گفتم!»
از این خاطره های معطر در زندگی بابا احد ده بزرگی زیاد است. چالاکی استاد ده بزرگی در توجه به قالب های گوناگون شعری باعث شده تا او سراغ اکثر قالب ها برود. «سرود»، ازجمله گونه هایی است که او در این قالب سربلند بیرون آمده، سرود معروف:
باز هم مرغ سحر بر سر منبر گل
دم به دم می خواند شعر جان پرور گل
از برساخته های ذهن و زبان این شاعر است که سه سال پیش درجه هنری دکتری را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرده است و این روزها چقدر به ده بزرگی ها نیازمندیم تا ما را از فقر سرودهای خوش ساخت و عمیق نجات دهد.
جنبه دیگری از دنیای شاعری این پیر غلام اهل بیت (علیهم السلام) با خواندن کتاب «آفت و جنگ شیراز» رونمایی می شود. توجه حاج احد به فرهنگ عامه مردم شیراز در این کتاب متجلی است؛ ده بزرگی در کتاب مذکور از مختصات فرهنگی و خصلت های اخلاقی و آیینی مردم شیراز سخن رانده است و بسیاری از این شعرهای فولکلور زمزمه امروز مردم آن سامان است.
منبع: صبح نو
